“สวัสดีค่ะน้าซ่ง น้าหรู สวัสดีซีฮ่าว” พราวเพตรากล่าวทักทายตอนที่นั่งลงบนโซฟาในห้องรับแขก สาวใช้สองคนกำลังยกน้ำมาเสิร์ฟให้พวกเขาอย่างรู้หน้าที่
“ขอบคุณค่ะ” พราวเพตราไม่ลืมที่จะกล่าวขอบคุณสาวใช้ทั้งสองคน ทั้งคู่ยิ้มให้พราวเพตราก่อนจะถอยออกไปยืนคอยรับใช้อยู่ห่างๆ และบอดี้การ์ดคนที่พาพราวเพตราเข้ามาที่ห้องรับแขกก็ยังเดินตรวจตราอยู่บริเวณนั้น
“คุณจ้าวนี่ต้องรวยมากๆ เลยเนอะ” จางซีฮ่าวกวาดสายตามองบริเวณโดยรอบ เฟอร์นิเจอร์กับการตกแต่งภายในที่ดูหรูหราทำให้ม่านตาของเขาขยายด้วยความตื่นเต้น
“ใช่จ้ะ” พราวเพตราบอกด้วยรอยยิ้ม หญิงสาวทราบว่าจ้าวไป่เฟิงนั้นรวยมาก รวยถึงขั้นมหาเศรษฐี แต่เธอไม่ทราบว่าแท้ที่จริงแล้วเขามีทรัพย์สมบัติมูลค่าเท่าไรกันแน่ รู้แต่เพียงว่ามากพอที่เขาจะอยู่สบายๆ โดยไม่ต้องทำงานอะไรเลยก็ได้
“เห็นว่าพราวแพ้ท้องหนัก พวกน้าก็เลยมาเยี่ยม นี่น้าซ่งเขาก็เอาแก้วมังกรมาฝากด้วยนะ เก็บสดๆ จ
