เธอเข้ามาในห้องนอนเขาโดยไม่ได้รับอนุญาต ทั้งยังขโมยเสื้อของเขามาสวมใส่ คำแก้ต่างใดๆ ที่ผุดขึ้นในหัวตอนนี้ก็คงไร้ค่าเมื่อหลักฐานยังคงทนโท่อยู่บนตัวเธอ
พราวเพตราพยายามยกท่อนแขนแกร่งที่พาดอยู่บนสะโพกออกอย่างเบามือ หากแต่ทันทีที่มือเรียวแตะลงบนแขนของเขา เปลือกตาหนาที่เคยปิดสนิทก็เปิดกว้าง
“จะทำอะไร”
พราวเพตราสะดุ้งโหยง สีหน้าก็ดูตื่นตกใจจนจ้าวไป่เฟิงนึกขัน ทว่ามาเฟียหนุ่มยังคงสงวนท่าทางเอาไว้ได้เป็นอย่างดี หากพราวเพตรากล้าที่จะสบตาเขาสักหน่อย หญิงสาวจะเห็นว่านัยน์ตาสีน้ำตาลคมปลาบคู่นั้นมีความขบขันเจืออยู่ไม่น้อยเลย
“พราว พราว”
พราวเพตรากลายเป็นคนพูดจาติดขัดไปเสียดื้อๆ จ้าวไป่เฟิงจับจ้องสายตาอยู่บนดวงหน้าเรียวสวย เห็นอาการขวยเขินอย่างคนที่ทำอะไรไม่ถูกเขาก็อยากกลั่นแกล้ง ชั่วเสี้ยวนาทีร่างเล็กก็ถูกยกขึ้นไปนั่งอยู่บนตัวชายหนุ่ม
“คุณจ้าว”
ดวงหน้าเนียนใสเห่อร้อนไปทั้งดวงหน้า ยิ่งตอนที่จ้าวไป
