“งั้นก็ว่ามา”
“พี่ใหญ่ดูหงอยไปเลยค่ะตั้งแต่พราวไม่อยู่”
“พราว น้องหมายถึงผู้หญิงไทยที่คอยดูแลน้องน่ะเหรอ”
“ใช่ค่ะ”
“ไม่มีอะไรหรอกมั้ง พี่ใหญ่เขาก็เป็นคนนิ่งๆ สุขุมแบบนั้นอยู่แล้ว พี่ไม่เห็นว่าเขาจะหงอยเหงาอย่างที่เราบอกเลย”
จ้าวอี้ฟงยังคงไม่เห็นด้วยกับคำบอกเล่าของจ้าวอี้เฟิน คนเป็นน้องสาวหน้ามุ่ยมองค้อนคนเป็นพี่ชาย
“พี่รองไม่เชื่อก็ไม่เป็นไรค่ะ คอยดูสิ อีกไม่นานพราวต้องกลับมาที่คฤหสน์ของพี่ใหญ่อีกแน่”
“อ้าว ตอนนี้เธอไม่ได้อยู่กับพี่ใหญ่หรอกเหรอ”
“ไม่อยู่ค่ะ แต่น้องคิดว่าพี่ใหญ่คงไปพาตัวพราวกลับมาเร็วๆ นี้แหละค่ะ” เพราะยังไม่ได้แวะไปหาจ้าวไป่เฟิง จ้าวอี้เฟินจึงไม่รู้ว่าตอนนี้พราวเพตราอยู่ที่คฤหาสน์ของพี่ชายคนโตเรียบร้อยแล้ว
“ทำไมต้องพากลับมาด้วย อย่างพี่ใหญ่มีแต่ผู้หญิงอยากมาหาเองทั้งนั้น พี่ไม่เคยเห็นพี่ใหญ่ตามผู้หญิงคนไหนเลยสักครั้ง”
“ก็พราวกำลังท้องค่ะ และน้องก็มั่นใจว่าลูกในท
