หรือนี่จะเป็นวิธีการที่จะทำให้เธอไม่สามารถเรียกร้องค่าเลี้ยงดูจากเขาในอนาคตได้
แล้วหากเขาไม่เชื่อว่าลูกในท้องของเธอเป็นลูกของเขา เขาพาเธอกลับมาที่นี่ทำไม
ยิ่งคิดพราวเพตราก็ยิ่งสับสน ความปวดแปลบอัดแน่นในอก ขอบตาทั้งสองข้างร้อนผ่าวขึ้นมาฉับพลัน พราวเพตราไม่รู้เลยว่าตอนนี้ในดวงตากลมโตกำลังมีม่านน้ำตาเคลือบอยู่
ความเงียบโรยตัวเข้าปกคลุมบรรยากาศในห้องจนพราวเพตรารู้สึกอึดอัด หญิงสาวรู้สึกคล้ายกับคนที่กำลังจมหายไปในท้องทะเลลึกเข้าไปทุกที และตอนนี้พราวเพตราก็ไม่อาจฝืนทนได้อีกแล้ว
“พราวขอไปเก็บของนะคะ” พราวเพตราขยับตัวลุกขึ้น หากแต่ไม่ทันได้ขยับเท้า เสียงทุ้มของคนที่นั่งตรงกันข้ามก็ดังขึ้นอย่างขัดจังหวะ
“นั่งลง”
แม้น้ำเสียงของเขาจะดูเข้มงวดแต่ตอนนี้พราวเพตราไม่ฟังอะไรอีกแล้ว แววตาคู่สวยเต็มไปด้วยความน้อยใจยามที่มองใบหน้าหล่อเหลาที่ยังคงเรียบเฉย ชั่วอึดใจเท้าเล็กก็ก้าวออกไป แต่ก็ได้เพียงแค่ไม
