คอนโดสีคราม
หลังจากที่คุณลุงขอตัวกลับไปก่อนดูเหมือนสีหน้าพี่ครามจะดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย ส่วนเขาเองก็ไม่ยอมเอ่ยปากบอกผมเลยสักนิดว่าเขากับคุณลุงคุยเรื่องอะไรกัน อีกอย่างพรุ่งนี้คุณลุงบอกว่าพวกเราจะต้องเดินทางกลับญี่ปุ่นกันได้เเล้ว เเต่วันที่เราต้องกลับจริงๆ คืออีกสองวัน เเต่พอมันเป็นวันพรุ่งนี้ทำเอาผมใจหาย หายใจไม่ค่อยทั่วท้อง รู้สึกไม่ดีเลยฮะเวลาจะไม่ได้อยู่ใกล้พี่ครามอีก
เเต่อนาคตมันสำคัญผมรู้ดี
เหตุผลของผมคงฟังดูงี่เง่าสำหรับใครบางคนใช่ไหม เเต่การที่เราจากคนที่รักไปนานๆ เเล้วกลับมาเจอกันใหม่อีกครั้ง สิ่งเเรกที่ผมคิดได้คือต้องทำยังไงเพื่อจะได้ไม่ต้องเสียเขาไปอีก
"คุยอะไรกับคุณลุงหรอฮะ"ผมเอ่ยถามพี่ครามขณะที่กำลังจะเดินเข้าห้อง เเต่เขากลับทำเหมือนไม่ได้ยินเเล้วเดินนำไปหน้าตาเฉย
"เรื่องทั่วไปเเหละ เเล้วก็เรื่องของเรา.."
"เรื่องของเรา ? "ผมเลิกคิ้วถาม
"ช่างเถอะ ไว้ค่อยคุยกันนะ พี่อย
