บทที่ 38
มื้อค่ำภายในห้องอาหาร คีแรนนั่งรออยู่ก่อนแล้ว เมื่อหล่อนก้าวเข้ามาพร้อมกับถ้วยอาหารในอุ้งมือ พราวเนตรพยายามควบคุมตัวเอง พยายามที่จะรักษาจังหวะลมหายใจของตัวเอง แต่ทำได้ยากนัก เมื่อสายตาคมกริบที่จับจ้องมองมาของคีแรนรีดไถเรี่ยวแรงออกไปจากร่างกายของหล่อนจนหมดสิ้น
ถ้วยอาหารที่โอบประคองเอาไว้อย่างดีแทบร่วงหลุดไปจากมือ สองขาก็อ่อนแรงเอาเสียดื้อๆ
“เอ่อ...”
เขายังคงจับจ้องมองหล่อนไม่วางตา มองตั้งแต่ฝ่าเท้าบอบบางขาวเนียนที่เขาพรมจูบทุกตารางนิ้วมาแล้วด้วยสายตาที่บอกให้หล่อนรู้ชัดเจนว่าในหัวแสนฉลาดของเขากำลังคิดอะไรอยู่
หล่อนร้อนฉ่าร้อนผะผ่าวไปทั่วทั้งเรือนกาย สองขาสิ้นเรี่ยวแรง และก็รู้สึกคล้ายกับจะสิ้นสติ ภาพการร่วมรักดุเดือดเลือดพล่านที่หล่อนเป็นทั้งฝ่ายรุกฝ่ายรับในเวลาเดียวกันผุดขึ้นมาราวกับดอกเห็ดในหน้าฝน การโยกคลึงทรงพลังของเขายังคงทำให้หล่อนร้อนฉ่าจนกลางลำตัวชุ่มฉ่ำ
กางเกงชั้นในข
