บทที่ 48
คืนนี้ท้องฟ้าไร้แสงของจันทรา ความมืดมิดปกคลุมจนทั่วทั้งแผ่นฟ้า ก็คงไม่ต่างอะไรจากหัวใจของเขาในยามนี้ ที่มืดบอดมองไม่เห็นแสงที่ปลายอุโมงค์แม้แต่นิดเดียว
หัวใจของเขายังคงเจ็บปวด สมองของเขายังคงคะนึงหาผู้หญิงที่ไม่เคยรักเขาเลยตลอดเวลา ทุกวินาที ทั้งๆ ที่รู้ดีอยู่เต็มอกว่าตอนนี้เจ้าหล่อนคงจะกำลังระเริงรักอยู่กับไอ้อภิชัยด้วยเงินก้อนใหญ่ที่เขาใจดีใจปล้ำมอบให้ไป
เขามันคือคนโง่ ผู้ชายเฮงซวยที่ทำเป็นเข้มแข็ง ทั้งๆ ที่แท้จริงแล้วแสนจะอ่อนแอและขี้แพ้
ดวงตาของคีแรนแดงก่ำ กรามแกร่งขบกันแน่นหนา เขาแอบรักพราวเนตรมาเนิ่นนาน และก็ฉกฉวยโอกาสเพื่อให้ได้หล่อนมาครอบครอง แต่สุดท้ายก็ต้องปล่อยหล่อนไป ปล่อยหล่อนให้กลับไปอยู่กับคนที่หัวใจของหล่อนต้องการ
ห้าวันแล้วสินะที่ไม่มีหล่อนกกกอด เวลาของค่ำคืนช่างยาวนานและสร้างความทรมานให้กับเขาเหลือเกิน ไม่มีกลิ่นหอมของหล่อนให้สูดดมอีกแล้ว และเขาก็ควรจะทำใจยอ
