บทที่2 นางบำเรอคนใหม่
1535 คำ
“นายใหญ่กลับมาแล้ว”
สองแม่ลูกทำหน้าที่รับใช้ทำความสะอาดบ้านหลังใหญ่ หญิงสาวออกอาการตื่นเต้นตรงปรี่รีบเข้าไปควงแขนแกร่งอย่างแนบแน่น หลังจากนายใหญ่ปรวีร์ไปทำธุระส่วนตัวอยู่กรุงเทพฯ เป็นเวลาหลายสัปดาห์
“มีอะไรหรือเปล่า”
ปรวีร์เอ่ยมาถามแม่ของสาวรับใช้หรือพูดง่ายๆ หนึ่งในนางบำเรอสวาทที่แอบเลี้ยงดู เอาไว้ระบายความใคร่ส่วนตัว
“น้ำตาล ลูกสาวของดิฉันคงจะคิดถึงนายใหญ่มากเลยละค่ะ ระหว่างนายใหญ่ไม่อยู่ ลูกสาวดิฉันบ่นคิดถึงแทบทุกวัน”
ป้าสีนวล แม่บ้านใหญ่คอยดูแลเรื่องทำความสะอาดบนบ้านหลังใหญ่โต ซึ่งเป็นแม่ของน้ำตาลที่มาขอทำงานกับเขาตั้งหลายปี
“คุณวีร์ เหนื่อยมากไหมคะ คืนนี้จะให้น้ำตาลบริการนวดเหมือนเดิมทุกคืนหรือเปล่าล่ะคะ”
น้ำตาล นางบำเรอคนที่เขาเลี้ยงดูนานมากกว่าผู้หญิงคนอื่น เหตุเพราะเธอชอบเอาอกเอาใจ ไม่ขัดใจเขาและเก่งด้านบนเตียงและยอมรับเซ็กซ์ซาดิสม์ ทำให้เธอทะเยอทะยานมักใหญ่ใฝ่สูง ว่าที่ตำแหน่งนายหญิงของไร่ภูฟ้า เธอต้องได้ครอบครองมัน
“หน้าที่ของเธอไม่ใช่เหรอที่ต้องทำทุกคืน ฉันเองก็คิดถึงเธอเหมือนกัน น้ำตาล”
ปรวีร์พูดขึ้นตามความจริง ไม่ว่าผู้หญิงในเมืองกรุงเคยขึ้นเตียงก็ไม่มีใครถึงใจมากเท่ากับนางบำเรอแอบเลี้ยงเก็บไว้อย่างน้ำตาลได้
“น้ำตาลจะเตรียมตัวรอนะคะ” ใช้น้ำเสียงหวานใสออดอ้อนชายหนุ่ม จงใจเบียดตัวเองเสียดสีต้นแขนแกร่งปลุกอารมณ์ดิบเถื่อนตื่นขึ้น
“ดิฉันเตรียมอาหารที่นายใหญ่ชอบแล้ว จะให้ตั้งโต๊ะเลยดีไหมคะ”
“เตรียมไว้เลยแล้วกัน น้ำตาล เธอมากินข้าวเป็นเพื่อนฉันหน่อย”
“ได้ค่ะคุณวีร์”
ถึงนายใหญ่ไม่เอ่ยชวน สาวรับใช้มักใหญ่ใฝ่สูงก็จะทำแบบนั้นอยู่ดี
ป้าสีนวล แม่ของน้ำตาลมองตามลูกสาวควงแขนแกร่งนายใหญ่ปรวีร์อย่างแสดงเป็นเจ้าข้าวเจ้าของเดินเข้าสู่ข้างในตัวบ้าน ยกยิ้มกระหยิ่มใจ
ถ้าลูกสาวจับนายใหญ่ได้สำเร็จ เธอเองจะพึ่งใบบุญวาสนาที่เป็นแม่ของนายหญิงคนใหม่ ชีวิตเคยตกต่ำเป็นลูกจ้างคนอื่นจะกลายสุขสบายไปตลอดทั้งชาติ
“สงสารก็แต่คุณกิ่ง”
อัคคีรู้จักนิสัยเจ้าชู้ เสือผู้หญิงของนายใหญ่ปรวีร์ เขากลัวว่าผู้หญิงของเจ้านายโหดจะทำร้ายกิ่งพยอม ลูกสาวของคุณพศินมากกว่า
_________
“อ๊ะ คุณวีร์ ช้ำหมดแล้วค่ะ น้ำตาลไม่ไหว”
ภายข้างในห้องส่วนตัวของนายใหญ่ เสียงร้องครวญครางด้วยความเจ็บปวดจากนางบำเรอสวาทชั้นดี เอวสอบออกแรงกระแทกกระทั้นเข้าสู่ช่องทางรักอย่างรุนแรงกว่าทุกรอบที่เคยมีบำเรอความสุขมา
ปรวีร์จับเอวบางที่นอนคว่ำหน้า ยกก้นขาวขึ้นรองรับความอลังการใหญ่โตพลางส่งเข้าสู่ด้านในนุ่มหยุ่นลึกกว่าเดิม ฝ่ามือหนาอีกข้างตีก้นขาว เมื่อได้ยินเสียงครางเสียงอ่อยของนางบำเรอสาว
“โอ๊ย เจ็บ”
“แน่นดีเหลือเกิน ไม่เสียแรงที่ฉันส่งเสียเลี้ยงดูเธอมาเป็นนางบำเรอของฉันที่อยู่นานมากกว่านางบำเรอคนอื่น โอ้ว น้ำตาล”
อารมณ์ป่าเถื่อนอัดอั้นถูกปลดปล่อยเข้าสู่ด้านในอย่างไม่หยุดยั้ง
“อ๊ะ อ่า เจ็บ เบาๆ ได้มั้ยคะ”
นางบำเรอสาวเจ็บแสบระบมช่วงล่างถูกนายใหญ่ส่งแรงกระแทกเข้าออกรุนแรงกว่าทุกครั้ง ครั้งนี้แรงจนกว่าหญิงสาวตั้งรับแทบไม่ไหว
“อีกนิดเดียว น้ำตาล ใกล้แล้ว”
“อ๊ะ คุณวีร์”
เสียงครวญครางดังลั่นของสองชายหญิงบำเรอกามสวาททำให้คนข้างนอกยังแอบได้ยิน กว่าหลายชั่วโมงที่เขาเสพสุขสมกับนางบำเรอชั้นดี น้ำตาลทนรองรับเซ็กซ์ซาดิสม์ไม่ไหวเผลอสลบไป
ตามตัวแผ่นหลังมีร่องรอยบาดแผลตรงโซ่ฟาดและก้นเคยขาวกลับกลายเป็นรอยแดงปรากฎเด่นชัดจากแรงตบสลับมีเซ็กซ์จากอันธพาลป่าเถื่อน
มือหนาถอดถุงยางที่ใช้แล้วออกจากแก่นกายใหญ่เพิ่งสงบทิ้งลงถังขยะ ถุงยางเคยตุนกักเก็บไว้กลับเหลือกล่องเดียว สงสัยพรุ่งนี้สั่งการให้อัคคีเข้าเมืองตัวจังหวัดเพื่อซื้อถุงยางอนามัยไว้แล้วสิ เพราะตัวเขาเซ็กซ์จัดยิ่งกว่าอะไร
ปรวีร์ยังคงหงุดหงิดอยู่ดีถึงแม้ว่าจะหาที่ระบายอารมณ์ได้เต็มที่ ทว่าความรู้สึกคงมีอะไรบางอย่างติดวนเวียนอยู่ภายใต้หัวสมอง คือผู้หญิงคนนั้น นางบำเรอคนใหม่ของเขา
__________
เสียงเปิดประตูบ้านไม้ท้ายไร่เปิดออก ซึ่งกลายเป็นที่กักขังสัตว์เลี้ยงใหม่ของเขาโดยปริยาย ตัวเขาเองไม่รู้ทำไมถึงยืนอยู่ตรงหน้านี้ได้ ข้างในปั่นป่วน ว้าวุ้นใจอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน นับตั้งแต่ลักพาตัวผู้หญิงขึ้นชื่อตัวอันตรายมาลงโทษที่ตรงนี้
“พอหมดฤทธิ์ก็หายดื้อพยศแล้วเหรอ กิ่งพยอม”
ปรวีร์ปิดประตูบ้านไว้เพื่อป้องกันความเป็นส่วนตัว ห้ามคนงานในไร่มายุ่งวุ่นวายเพราะกลัวความลับจะปกปิดไม่อยู่อีกต่อไป
สายตาแฝงอบอุ่นทอดมองร่างบางนั่งนอนพิงอยู่หลังเสาในสภาพอิดโรย อ่อนล้าทั้งกายทั้งใจ เขาเหลือบเห็นกุญแจมือที่ตนเองล็อคและล่ามโซ่ไว้ทั้งแขนและขาต่างมีรอยเลือดแดงซึมเล็กน้อย เพราะความดื้อพยศของเธอเอง อีกใจหนึ่งแอบรู้สึกผิดทำกับเธอเกินเหตุ
“ทำไมฉันถึงยังตัดใจจากเธอไม่ได้สักที ทั้งที่เธอทำลายความรักของฉันจนไม่มีเหลือเยื่อใย คนแอบรักเธอข้างเดียวอย่างฉันควรตัดใจได้แล้วสิ”
ปรวีร์ยอมรับว่าเขาแอบรักเด็กผู้หญิงขี้แยที่เคยเล่นด้วยกันตอนตนเองเป็นเด็ก จากที่ไม่เคยชอบขี้หน้าตั้งแต่แรกกลายเป็นความผูกพันไม่รู้ตัว พอเขารู้อีกทีก็หลงรักกิ่งพยอม ลูกสาวของเพื่อนพ่อ ทว่าเธอหันไปรักปรเมศ พี่ชายเขาเอง คนอย่างเขาทำได้แค่เพียงแอบหลงรักเธอข้างเดียวและพยายามตัดใจจากกิ่งพยอม
จนกระทั่ง ฟ้าใส เพื่อนสนิทของกิ่งพยอมได้ก้าวเข้ามาในชีวิต ช่วงเวลายามตนเองอกหักจากรักข้างเดียว เป็นคนเดียวพยายามปลอบประโลมเขาจนรู้สึกดีขึ้น
ชายหนุ่มจึงตัดสินใจคบกับฟ้าใสเพื่อให้ลืมรักครั้งแรกและจากนั้นเราทั้งคู่แอบมีอะไรกันตลอดมาตามประสาช่วงวัยรุ่น
มาวันหนึ่ง ฟ้าใสเอาแต่ร้องไห้ฟูมฟายบอกว่าทะเลาะกับเพื่อนรักรุนแรง อ้างว่ากิ่งพยอมรู้เรื่องที่เธอคบหากับเขาแล้วและยังข่มขู่ให้เลิกคบผู้ชายคนนั้น
ฟ้าใสรู้แต่เพียงว่ากิ่งพยอมจะจับปลาสองมือ เอาทั้งพี่ทั้งน้อง พอปรวีร์ได้ยินดังนั้นยิ่งเกลียดและโกรธผู้หญิงคนนั้น คนที่เขาเคยรักสุดหัวใจ ไม่คาดคิดว่ากิ่งพยอมจะเลวชั่วช้ากล้าทำร้ายเพื่อนรักตนเองได้เลือดเย็น
“อื้อ เจ็บ ช่วยด้วย ช่วยกิ่งด้วย”
หญิงสาวนอนละเมอเพ้อหาพ่อแม่ตัวเอง จากลูกคุณหนูอยู่บนกองเงินกองทองกลับตกต่ำ ไม่มีอะไร นอกจากเป็นนางบำเรอของคนเถื่อนผู้มีความแค้นเต็มอก
“อยู่ที่นี่ไม่มีใครช่วยเธอได้หรอก เธอต้องอยู่ที่นี่อย่างทุกข์ทรมานจนกว่าฉันจะพอใจ”
โซ่เขาล่ามไว้ติดกับเสายาวกว่าไปนอนถึงเตียงนอนเก่าธรรมดาได้สะดวกสบาย ร่างแกร่งช้อนอุ้มร่างนางบำเรอสาวคนใหม่ที่หมดฤทธิ์ดื้อพยศนอนข้างกายเขา
กลิ่นหอมเหมือนดอกไม้หอมชนิดหนึ่งที่ตนชื่นชอบยังคงติดตรึงและกลิ่นหอมนั้นทำให้เขาเผลอหลับสนิท หลับลึกในรอบสองเดือนที่ตนเองทำงานหนักทุกวัน ทำเอาเขาสบายตัวอย่างบอกไม่ถูก
‘กิ่งพยอม เธอทำอะไรใส่ฉันกันแน่ ทำไมฉันถึงตัดใจเลิกรักเธอไม่ลง’
ความรู้สึกตอนนี้ของปรวีร์มีให้แก่เชลยสาวคนใหม่คือ ทั้งรักทั้งแค้น
กิ่งพยอมร้องไห้สะอื้นหนักจนเผลอหลับไม่รู้ตัว ร่างระหงในชุดเจ้าสาวมอมแมมชุดเดิมเมื่อวานฝันลางร้าย ฝันว่ามีงูขนาดใหญ่ยักษ์มารัดตัวเธอจนอึดอัดและหวาดกลัวสุดขีดก่อนงูตัวนั้นเอ่ยกระซิบข้างใบหูเธอว่า
‘ฉันจะเอาเธอมาทำเมีย’
“กรี๊ด”
พอตื่นจากความเป็นจริง กิ่งพยอมยังรู้สึกเหมือนถูกงูรัดบนลำตัว สีหน้าตื่นตระหนกเมื่อเห็นใครมานอนกอดเธอทั้งคืน
สาวเจ้าตกใจหนักใช้แรงถีบตัวชายหนุ่มนอนหลับพริ้มสบายตกจากเตียงนอน ปรวีร์นอนฝันดีเหมือนถูกฉุดร่วงด่ำดิ่งจนเจ็บปวดร้าวหมดทั้งตัว
“โอ๊ย ตัวแสบ”
“สมน้ำหน้า กล้าดียังไงมาแตะต้องฉัน ว้าย”
กิ่งพยอมพยายามวิ่งหนีจากโซ่ล่ามข้อเท้าที่ยาวไกลจนเกือบถึงหน้าประตูบ้าน เผื่อว่าจะมีคนผ่านเข้ามาเห็นได้ยินเสียงตะโกนขอความช่วยเหลือ แต่ผิดคาดเมื่อถูกข้อมือใหญ่คว้าเอวบางมานอนคร่อมทาบทับไว้แน่นหนา
“ตื่นมาก็ออกแรงดิ้นนัก สงสัยฉันคงต้องสั่งสอนให้เธอหลาบจำ นางบำเรอของฉัน”
“ปล่อยนะ ไอ้บ้ากาม”
- ผู้เขียน
