10

1624 คำ

สิ่งดีๆ ในชีวิตใหม่... ริมฝีปากของจินดาหราสั่นระริก เนื้อตัวเย็นเฉียบ ขณะที่นึกอยากถอยหลังก้าวหนีไปยาวๆ แต่ติดว่าเธอทำอย่างนั้นไม่ได้ เพราะประตูห้องที่อยู่ข้างหลังเธอมันปิดสนิทและเธอคิดว่ามันปิดตายไปแล้ว ชีวิตใหม่กับผีน่ะสิ! ก่อนมาที่นี่เธอถึงขั้นอุตส่าห์ไปไหว้พระเก้าวัดถึงอยุธยา ก้มกราบภาวนาของแล้วขออีกให้เธอมีชีวิตดีงาม แต่ทำไมผ่านไปไม่ถึงเดือนดี ชีวิตดีงามของเธอถึงได้พังทลายแบบนี้นะ! จินดาหราลอบกลืนน้ำลายในตอนที่มองเจ้าของใบหน้าเสี้ยวนั้นที่เธอจำได้ไม่ลืมหันมาเต็มๆ ตัว แล้วจึงได้เห็นว่าเขามีดวงตาสีฟ้าสดใสอ่อนจางเหมือนฤดูร้อน แน่นอนว่ามันกำลังแช่แข็งตัวเธอให้แข็งทื่อด้วย ทำไมก่อนออกจากห้องไม่มีอะไรทักเธอบ้างนะว่าเธอจะเจอหนึ่งในคนที่ไม่อยากเจอมากที่สุดในชีวิต เมื่อเช้าเธอใช้ขาข้างไหนก้าวออกจากห้องกันนะถึงได้เป็นอย่างนี้! แล้วจินดาหราก็ถอนหายใจเมื่อตื่นเต้นถึงขีดสุดก็ปลงกับสิ่งที่ตัวเองต้องเผชิญ จินนี่... ตำหนิฟ้าดินไปก็เท่านั้น เวลานี้สิ่งที่ทำได้คือหน้าด้านเข้าไว้! เธอบอกกับตัวเองในใจ ก่อนจะฉีกยิ้มการค้าให้กับผู้ชายที่นั่งอยู่ตรงหน้าเธอ โดยมีโต๊ะทำงานตัวใหญ่กั้นเธอกับเขาเอาไว้ “สวัสดีค่ะมิสเตอร์แมคฟาแลนซ์” หญิงสาวทักทายเขาเสียงใส ในใจภาวนาว่านี่ก็สามสี่เดือนผ่านมาแล้ว เธอก็เมา เขาก็น่าจะเมากว่าถึงได้ ‘กิน’ ผู้หญิงจืดชืดอย่างเธอลงคอ ฉะนั้นผู้ชายหน้าตาอย่างเขาก็คงจะจำเธอไม่ได้หรอก ‘แกคือคนธรรมดา ไม่ได้สวยมากแต่ก็ไม่ได้ขี้เหร่ แบบว่าถ้าเดินเข้าไปในดงผู้คน แกจะเป็นคนที่ถูกลืมง่ายที่สุด เพราะไม่ได้มีอะไรสะดุดตา’ คำพูดของภานุมาศ แพทย์สาวที่ตอนนี้กำลังเรียนต่อเฉพาะทางพูดจาเชือดเฉือนให้เธอเลือดไหลซิบๆ ตอนที่เธอปรับทุกข์เพราะอกหักครั้งที่สองดังก้องในหูอย่างถูกที่ถูกเวลาเพื่อสนับสนุนความคิดว่าเขาต้องเมาแล้วจำอะไรไม่ได้ของเธอให้หนักแน่นยิ่งขึ้น “เชิญนั่งสิ” มิสเตอร์แมคฟาแลนซ์พูดพลางผายมือไปทางอาร์มแชร์ที่ตั้งอยู่ตรงหน้าเขา “ค่ะ” จินดาหรารับคำแล้วรีบปฏิบัติตามคำสั่งของเจ้านายคนใหม่โดยไว แล้วหลังจากนั้นก็เงียบกริบ ชนิดที่เธอคิดว่าเข็มตกลงบนพรมเธอก็ได้ยิน จินดาหราได้แต่นั่งนิ่ง ปล่อยให้มิสเตอร์แมคฟาแลนซ์จ้องมองเธอตามสบาย เพราะเธอเองก็มองหน้าเขาตามสบายเหมือนกัน... ตอนที่เห็นหน้าเขาแค่เสี้ยวเดียวก็ว่าเขาหน้าตาดีแล้ว พอได้เห็นเต็มตาอย่างนี้ก็ เฮ้อ... หน้าตาดีจริงๆ นั่นแหละ คนเรานี่บางครั้งก็เกิดมาเป็นที่น่าริษยา หน้าตาดี หน้าที่การงานเยี่ยม ฐานะทางการเงินเลิศ สมควรโดนผู้คนในโลกที่ต่ำต้อยกว่าเขาประณามหยามเหยียดริษยาจนตาร้อนเป็นอย่างยิ่ง “คุณ...ชื่ออะไรนะ” จู่ๆ คนเป็นเจ้านายก็ถามขึ้น หลังจากที่นิ่งมองเธอให้รู้สึกหนาวๆ ร้อนๆ อยู่นาน จินดาหราสะดุ้ง ก่อนจะตอบไปตามตรงว่า “จินดาหราค่ะ” “จิน... อะไรนะ” ดูเหมือนชื่อของเธอจะออกเสียงยากเกินไปหน่อยสำหรับคนต่างชาติ จินดาหราจึงรีบบอกต่อไปว่า “ชื่อเล่นของฉันคือจินนี่ค่ะ” “อ้อ...” เขาพยักหน้าหงึกหงัก “แล้วคุณรู้ไหมว่าผมเป็นใคร” คำถามนั้นทำให้จินดาหราชะงักไปอีกรอบ รู้สึกเหมือนถูกตีหัวอย่างรุนแรง เธอจึงรีบฉีกยิ้มการค้าของตัวเองหวานหยดออกมา แล้วตอบเขาอย่างมั่นใจ “คุณคือโนอาห์ แมคฟาแลนซ์ไงคะ เจ้าของฟาแลนซ์สตูดิโอกับสวนสนุกฟาแลนด์ทั้งสิบเก้าแห่งทั่วโลก” เธอร่ายธุรกิจหลักๆ ของเขาออกมาด้วยท่าทีมั่นอกมั่นใจ เพราะมันเป็นส่วนที่เปิดเผยได้ แต่นอกนั้นเธอก็ไม่รู้อะไรมากแล้ว “ข้อมูลพื้นๆ นะ” คำตอบของเขาทำให้เธอสะอึกเพราะมันคือความจริง แถมเป็นข้อมูลที่เธอท่องมาจากเว็บวิกิพีเดียอีกด้วย “อ่า... คุณอายุประมาณสามสิบเจ็ด” เธอบอกข้อมูลที่ตัวเองหาได้มาอีกครั้ง “ยังโสด” แต่คงไม่สดแล้ว “และ... ขอโทษด้วยค่ะที่ฉันรู้ข้อมูลคุณแค่นี้” ดวงตาสีฟ้าของเขาคมกริบบาดใจมองเธอนิ่งราวกับจะล้วงลึกเข้าไปถึงข้างในจิตใจ จินดาหราแข็งใจมองสบตาเขาไม่หลบ ขณะที่ภายในใจกลับร้อนอบอ้าวกระวนกระวายมากขึ้น หรือเธอควรจะลาออก... “แน่ใจนะว่าจะตอบแค่นี้” หญิงสาวพยักหน้าหงึกหงัก “ฉันรู้แค่นี้ค่ะ” ร่างสูงใหญ่ในชุดสูทสีกรมท่า เผยให้เห็นรูปร่างสูงเพรียวของเขาก็อ้อมโต๊ะเดินเข้ามาหาเธอ เขาหยุดอยู่ข้างหลังของเธอก่อนจะโน้มตัวลงแล้วกักขังเธอให้อยู่ในระหว่างอ้อมกอดของเขา จินดาหราตัวแข็งทื่อ “คุณจำอะไรไม่ได้จริงๆ เหรอจินนี่...” “…” จินดาหราไม่ตอบ แต่เธอเม้มริมฝีปากแน่น แล้วก็ต้องกลั้นลมหายใจเมื่อได้กลิ่นน้ำหอมลอยกรุ่นออกมาจากตัวเขา มันเป็นกลิ่นที่ทำให้รู้สึกหัวใจเต้นแรง ชะนีตัวร้ายในร่างเริ่มใช้เล็บขูดกรงดังอี๊ดๆ เพื่อให้เธอปลดปล่อยมันออกมา “จำคืนนั้นที่กรุงเทพฯ ไม่ได้จริงๆ เหรอ...” จินดาหราตัวสั่น ขณะที่ส่ายหน้ายิกๆ จนคอแทบหลุด แต่เขากลับยกมือข้างหนึ่งขึ้น ใช้ปลายนิ้วพันเส้นผมของเธอเล่น ก่อนจะก้มหน้าลงแล้วกระซิบข้างหูเธอให้ได้ยินกันเพียงสองคนว่า “กินผมไปขนาดนั้นแล้วยังหนีไปอีกตอนเช้า มันไร้มารยาทนะรู้ไหม..." เขารู้! จินดาหราเบิกตากว้าง แล้วก่อนที่เขาจะคาดคิด เธอก็ลุกพรวดพราดขึ้นยืน ผลักคนที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุดจนเขากระเด็นหนีไปพ้นทาง ก่อนจะวิ่งหนีผู้ชายที่เธอไม่อยากเจอเขามากที่สุดอย่างรวดเร็วจนเขาเองก็ห้ามเธอไม่ทัน! -------------- โนอาห์ แมคฟาแลนซ์มองคนที่วิ่งหนีออกไปจากห้องราวกำลังวิ่งหนีผีด้วยสายตาขบขันกึ่งไม่ชอบใจ คนอะไรคุยกันยังไม่รู้เรื่องเลยก็คิดจะชิ่งหนีไปเสียแล้ว แถมยายจินนี่นี่มือหนักชะมัด เธอผลักหรือทุบเขากันแน่ถึงได้เจ็บหน้าอกไปหมดแบบนี้ เขาควรจะไปตรวจเช็คร่างกายดีไหมเผื่อซี่โครงซี่ที่สองจะหักหรือยุบเพราะฝีมือของเธอ โนอาห์หมุนตัวไปหยิบโทรศัพท์ภายใน ติดต่อหาครูซซึ่งคงงงเป็นไก่ตาแตกอยู่หน้าห้องเพื่อให้เขาสั่ง รปภ. ไม่ให้จินดาหราหนีออกไปข้างนอกตึกได้ เขากับเธอยังมีเรื่องที่ต้องพูดกันอีกเยอะ... อีกอย่างจินดาหราเป็นลูกจ้างของเขาแล้ว เงินก็รับไปแล้ว การเดินทางที่สะดวกสบายที่สุดเขาก็จัดให้เธอเต็มที่ ฉะนั้นจินนี่จะหนีงานไปดื้อๆ แบบนี้ไม่ได้ หลังสั่งเสร็จโนอาห์ก็เดินกลับไปนั่งที่เก้าอี้ของตัวเอง ชายหนุ่มอดใช้ปลายนิ้วลูบริมฝีปากของตัวเองด้วยท่าทีครุ่นคิดไม่ได้ และถึงเพิ่งรู้ว่าเขาเผลอยิ้มออกมาเมื่อคิดถึงยายผีขี้เมาที่วิ่งหนีเขาไป ตอนแรกเขาจำเธอไม่ได้ จนกระทั่งเมื่อเห็นเธอเต็มๆ ตา ดวงตากลมโตคู่นั้นที่มองเขาเหมือนตกใจก่อนจะเกลื่อนสีหน้าอย่างรวดเร็วนั้นไม่ได้พลาดไปจากสายตาของเขา นั่นทำให้เขาสะดุดใจ เพราะในชีวิตที่เจอผู้คนที่โดดเด่นมาตลอดของเขา มีเพียงเธอคนเดียวที่ดูธรรมดากลืนหายไปกับผู้คนและนั่นทำให้ชายหนุ่มก็จดจำเธอได้พอๆ กับที่เธอจดจำเขาได้ แต่ก็อดไม่ได้ที่จะรอดูท่าทีของเธอว่าเธอจะยอมพูดออกมาไหม แต่ก็ไม่... และเธอก็ทำเหมือนเพิ่งเคยเจอเขาเป็นครั้งแรก ซึ่งนั่นทำให้โนอาห์ไม่ชอบใจเท่าไรนัก และนึกอยากก่อกวนให้เธอวุ่นวายทั้งๆ ที่รู้ว่าไม่ควรทำลายกฎของคู่นอนชั่วข้ามคืนแบบนี้ หลังจากคืนนั้น เธอกับเขาสมควรเป็นเพียงคนแปลกหน้าต่อกัน แต่เขาทำอย่างนั้นไม่ได้... ใครจะไปคิดว่าโลกมันกลมได้ขนาดนี้... เขาไม่คิดว่าจะได้เจอเธออีกในคืนที่เธอหนีหายไป และเขาก็เคารพกฎของคู่นอนข้ามคืนถึงได้ไม่คิดจะตามหาเธอทั้งๆ ที่พอมีทาง แต่สุดท้ายเธอก็เดินกลับเข้ามาในช่วงที่เขาต้องการความช่วยเหลือที่สุดพอดี “จินนี่...” เขาเรียกชื่อเธอแผ่วเบา เธอเหมือนยักษ์จินนี่ที่ออกมาให้พรวิเศษแก่ผู้คนพอดิบพอดี แต่เขาไม่ต้องการพรอะไร เขาต้องการตัวเธอต่างหาก โนอาห์ละมือจากริมฝีปาก แล้วเปลี่ยนเป็นกอดอกแล้วจ้องมองนาฬิกาข้อมือยี่ห้อแท็ก ฮอยเอ่อของตัวเองแล้วรอคอยเวลา อีกไม่ถึงสองนาที จินดาหราจะต้องกลับมาอยู่ต่อหน้าเขาอีกครั้งอย่างแน่นอน...

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more