มาณวิกาลงจากเครื่อง ลากกะเป๋าเดินทางชะเง้อหาดารัณ ที่บอกว่าจะมารอรับเธอ เธอไม่คิดจะกลับมาตอนนี้หรอก ถ้าไม่ใช่เพราะอิงอร โทรมาหาเธอเมื่อหลายวันก่อน ว่าเธอกำลังจะแต่งงาน กับสารวัตรอรรณพ และบอกให้เธอต้องมาร่วมงานให้ได้
ปวรุจฉีกยิ้มแป้นๆ เดินเข้ามาหาเธอ ใบหล่อหล่อเหลา ลักยิ้มที่2ข้างแก้ม ยิ่งเพิ่มเสน่ห์ให้ดูน่าหลงใหล รูปร่างสูงโปร่ง180เซน เมื่อยืนอยู่ตรงหน้าเธอ ทำให้เธอที่สูงแค่163 ดูตัวเท่ามดไปเลย
" ผมมารับคุณ แทนรัณ"
มาณวิกากดโทรออกหาดารัณทันที
" ไหนบอกว่าจะมารับฉัน "
" โทษทีแก ฉันมีงานด่วนหน่ะ จริงๆนะ ทีแรกฉันลางานแล้ว แต่บอสหน่ะสิ บอกว่ามีลูกค้าสำคัญมาจากฝรั่งเศส ก็เลยต้องให้ฉันไปคุยงานทันทีเลย แกก็รู้นี่ว่าฉันเป็นล่ามเป็นคนเดียวในบริษัท "
" อือ งั้นแกก็ไปทำงานเถอะ"
" ได้ แล้วเจอกัน"
เมื่อรู้ว่าเพื่อนมีงานด่วน ก็ไม่ได้ว่าอะไรกดวางสายไป
ฟู่ ดารัณโล่งอก เธอรู้สึกผิดที่ต้องโกหกเพื่อ
