(เอสเตอร์)
ก่อนเซรินจะมา ภายในห้องทำงาน
นิ้วเรียวไถหน้าจอโทรศัพท์หาเบอร์โทรที่เซรินโทรไป แต่ตอนนี้มันถูกลบไปเป็นที่เรียบร้อยแล้ว มือเร็วเหลือเกินนะแต่ของแค่นี้ใช่ว่าจะเอากลับมาไม่ได้ ร่างสูงกดโทรศัพท์โทรออกหาคนของตัวเอง ไม่ต้องกู้ข้อมูลอะไรให้มันยุ่งยาก
ตู๊ด! ติ้ด!
(ค่ะ เจ้านาย) เสียงหวานของผู้ดูแลคาเฟ่แมวดังขึ้นทันทีที่กดรับ
“อยากได้เบอร์ที่มีคนมาฝากให้แม่บ้านของฉันใหม่”
(อ่อ...ไม่ได้จดเอาไว้ค่ะ) เสียงที่ตอบกลับมานั้นแผ่วเบา เพราะมันถือว่าเป็นสิ่งผิดพลาดอย่างหนึ่งที่ไม่สำรองข้อมูล
“....” เอสเตอร์ใช้ความเงียบกดดันใส่คนในสาย ไม่ต้องพูดต่อเดี๋ยวเธอก็รู้เองว่าต้องทำยังไง
(แต่เดี๋ยวจัดการให้ค่ะเจ้านาย ไม่ยากขอเวลาห้านาที)
“อือ” ติ้ด! เสียงขานรับในลำคอเป็นอันว่าเข้าใจและกดวางสายไป แม้จะมีความรู้สึกน้อยใจเซรินแต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าคนที่เธอติดต่อไปนั้นเป็นใคร
ยอมรับว่าหึงและก็หวงจริง ๆ น
