“หรือว่าไม่ว่าง?” ใบหน้าสวยเอียงมองลอดใต้แขนของเอสเตอร์ยังโต๊ะทำงานข้างหลังและเห็นเข้ากับเจ้าแมวอ้วนที่นอนอยู่บนโซฟามุมห้องอย่างสบายใจ
มาอยู่กับเขานี่เอง ไม่เคยห่างผู้ชายของเธอเลยนะโพนี่!
“ว่างอยู่ แค่จะให้ช่วยเลือกชุดใช่มั้ย”
“อือ”
พรึ่บ!
เอสเตอร์ขยับตัวออกห่างพาตัวเองกลับไปยืนตัวตรง แล้วเดินกลับไปนั่งยังเก้าอี้ทำงานของตัวเอง อาการที่เขาแสดงออกมันต่างไปจากที่ผ่านมา คนพูดมากและก่อกวนฉันตลอดเวลา ตอนนี้กลายเป็นนิ่งเฉย ไร้อารมณ์อย่างบอกไม่ถูก
ถึงฉันจะไม่อยากให้เขามาวุ่นวายแต่สิ่งที่ตัวเองพูดอย่างไม่ทันระวังตัวนั้น อาจไปกระทบต่อความรู้สึกคนฟังฉันต้องรีบพาตัวเองเข้ามาจัดการ ถ้าเป็นตัวเองก็คงไม่โอเคเหมือนกันถ้าถูกทำร้ายจิตใจ
แต่ปัญหาคือคนที่ฉันต้องมาปรับความเข้าใจเป็นเอสเตอร์ไง...
เท้าเล็กก้าวเดินไปหยุดยืนหน้าโต๊ะทำงาน สายตาเหลือบมองไปยังขวดบรั่นดีคริสตัลสวย มันตั้งอยู่คู่กับแก้วเหล้าที
