BAD SAVAGE #5
1208 คำ
BAD SAVAGE #5
“พริก ป๊าอยู่บ้านปะเนี่ย” ซีเนียร์สะกิดถามเพื่อนสาวที่หลับนิ่งซบอยู่บนอกเธออย่างไม่รู้สึกตัว “หวังว่าป๊าแกจะไม่อยู่บ้านนะ”
พัตเตอร์มองหญิงสาวที่นั่งบ่นงึมงัมอยู่เดียว ก่อนจะถามขึ้นเสียงนิ่งๆ “ไม่เมื่อยรึไง นั่งแบบนี้”
ซีเนียร์หันมาตอบชายหนุ่มด้วยรอยยิ้มบางๆ “นิดหน่อยค่ะ แต่ได้อยู่” ก่อนจะมองไปยังถนนด้านหน้า “ทำไมรถติดจังคะ”
“เวลาผับเลิกพอดีครับ คนเลยทยอยออกมาพร้อมๆกัน” ฟลุ๊คตอบหญิงสาว “คุณซีจะให้ผมไปส่งที่ไหนครับ”
“ที่หมู่บ้าน House city คุณฟลุ๊ครู้จักมั้ยคะ”
“ครับ” ฟลุ๊คพยักหน้ายิ้มๆ
“ขอบคุณมากค่ะ” ซีเนียร์พูดพร้อมกับส่งยิ้มกว้างให้ฟลุ๊คก่อนจะหันไปดูด้านนอกเรื่อยเปื่อย
-ผ่านไปสักพัก-
พัตเตอร์มองหญิงสาวที่นั่งหลังตรงโอนเอนไปมาอยู่สักพัก ก่อนจะตัดสินใจเขยิบตัวเข้าไปใกล้ๆ เพื่อให้คนข้างหน้าเอนลงมาซบ “หยิบสูทข้างหน้ามาหน่อย”
“ครับ” ฟลุ๊คยิ้มมุมปากพร้อมกับเอื้อมไปคว้าสูทให้เจ้านาย
พัตเตอร์รับสูทมาจากลูกน้องก่อนจะเอามาคลุมให้หญิงสาวจากทางด้านหลังพร้อมกับดึงให้เอนมาซบตนเอง
“นั่งแบบนั้นไม่เมื่อยหรอครับนาย” ฟลุ๊คเอ่ยแซวอย่างกวนๆ
“หุบปากแล้วขับรถไป” พัตเตอร์พูดเสียงนิ่งก่อนจะส่ายหน้าเบาๆ
.
.
“ซี..” พัตเตอร์ก้มลงไปเรียกหญิงสาวที่หลับสนิทอยู่บนอกตนเอง “ซี”
“อื้ออ คะ” ซีเนียร์ลืมตาขึ้นอย่างงงๆ ก่อนจะมองไปรอบๆ
“บ้านเพื่อน บ้านเลขที่อะไร รปภ ถาม”
หญิงสาวพยักหน้าก่อนจะยื่นบัตรผ่านให้ฟลุ๊คเพื่อให้ รปภ เปิดประตูให้ “วงเวียนแรกขวามือค่ะ”
ฟลุ๊คพยักหน้าพร้อมกับขับไปตามทางที่หญิงสาวบอก
“รอแปบนึงนะคะ เดี๋ยวซีลงไปเรียกแม่บ้านก่อน”
หมับ!
“ไม่ต้อง” พัตเตอร์พูดเสียงนิ่งก่อนจะหันไปหาฟลุ๊ค “จัดการที”
“ครับนาย”
“นอนไป” พัตเตอร์พูดพร้อมกับเอาสูทไปห่มให้หญิงสาว
“ไม่เป็นไร ซีไม่ค่อยง่วงแล้ว” หญิงสาวพูดเสียงนิ่ง ก่อนจะหันไปมองหน้าพัตเตอร์ “ได้คุยกับเจ๊ซันบ้างมั้ยคะ”
“ไม่ ทำไมหรอ”
“ไม่รู้ถึงที่พักรึยัง ไม่เห็นส่งข่าวมาเลย”
“ที่พัก? คืออะไร” พัตเตอร์เลิกคิ้วอย่างสงสัย
“ก็เจ๊ปะ..”
“เรียบร้อยครับนาย” ฟลุ๊คเปิดประตูขึ้นมาบนรถพร้อมกับหันมามองเจ้านาย
“อื้อ” พัตเตอร์พยักหน้ารับ ก่อนจะหันไปถามซีเนียร์ “เมื่อกี้ว่าไงนะ”
หญิงสาวนิ่งไปเล็กน้อย “ก็เจ๊ซันไปดูเรื่องทุนที่ต่างประเทศไงคะ เจ๊ไม่ได้บอกไว้หรอ?”
“ไม่นะ” พัตเตอร์ส่ายหน้านิ่งๆ “ไม่ได้บอก”
“สงสัยเจ๊เห็นเฮียพัตยุ่งรึป่าว” หญิงสาวเอียงคอถามด้วยแววตาไร้เดียงสา
“คงงั้น” พัตเตอร์ตอบอย่างไม่ใส่ใจอะไรมากนัก ก่อนจะมองหน้าคนตรงหน้านิ่งๆ “แล้วนี่ออกมาเที่ยวอะไรกันดึกๆแบบนี้”
“ที่แบบนี้ไปตอนกลางวันได้หรอคะ” ซีเนียร์หันไปยิ้มกวนชายหนุ่ม พร้อมกับหันไปส่งยิ้มให้ฟลุ๊คที่หลุดขำออกมา
“มันอันตราย ไม่เห็นหรอไง”
“ก็ไม่คิดว่าจะเจออะไรแบบนี้นี่นา” ซีเนียร์ทำหน้างอ “พอดีเพื่อนซีอกหัก ก็กะแค่ว่าจะมานั่งเป็นเพื่อนก็เท่านั้นเอง”
“แต่งตัวแบบนี้..ใครก็อยากจะเข้าหาทั้งนั้นแหละ” พัตเตอร์บ่นขึ้นเบาๆ
“เฮียพัตนี่ ขี้บ่นเหมือนเจ๊ซันเลยนะคะ” ซีเนียร์พูดขึ้นยิ้มๆ
“...”
“ตอนที่เจ๊รู้ว่าซีไปเที่ยวที่แบบนี้ตอนที่อยู่เมกานะ เจ๊บ่นจนซีหูชาเลย แถมยังโทรจิกทุกชั่วโมงอีก”
พัตเตอร์ยิ้มพร้อมกับมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยแววตาเอ็นดู “นี่ไปใช้ชีวิตอยู่ที่เมกาคนเดียวได้ไงอะ”
“หึ” ซีเนียร์ขำออกมา “ซีอยู่ได้ พูดถึงก็คิดถึงเมกาเหมือนกันนะเนี่ย”
“คิดถึงเมืองหรือคิดถึงหนุ่มๆครับคุณซี”
ซีเนียร์ยิ้มตาหยีก่อนจะกระเถิบไปคุยกับฟลุ๊คที่ขับรถอยู่ที่เบาะหน้า “ไม่บอกค่ะ” ก่อนจะถอยหลังกลับมานั่งที่เดิมด้วยรอยยิ้มสดใส
“เงียบปากแล้วขับรถไป” พัตเตอร์พูดกับฟลุ๊คด้วยน้ำเสียงนิ่งๆพร้อมกับหันไปมองด้านนอกด้วยความรู้สึกแปลกๆ
-สองวันต่อมา-
แกร๊ก!
พัตเตอร์เงยหน้าขึ้นไปมองลูกน้องที่เปิดประตูพรวดเข้ามาด้วยสีหน้าเคร่งเครียด “มีอะไร”
“นี่ครับนาย” ฟลุ๊คยื่นเอกสารบางอย่างให้กับพัตเตอร์ “บริษัทคู่ค้าฟ้องเราที่เอาข้อมูลไปเปิดเผยให้กับคู่แข่งด้านการตลาดของเค้า”
พัตเตอร์นั่งเงียบก่อนจะอ่านรายละเอียดในเอกสารตรงหน้า “มันหลุดไปได้ยังไง” ก่อนจะกำกระดาษตรงหน้าแน่น
“มันยากมากครับนาย เพราะมันอยู่ที่นายคนเดียว” ฟลุ๊คพูดก่อนจะสบตากับพัตเตอร์อย่างสื่ออะไรบางอย่าง
“มันได้ข้อมูลไปมากแค่ไหน”
“ทั้งหมดครับ” ฟลุ๊คตอบเสียงเครียด “เป็นสินค้าล็อตใหม่ที่เรากำลังจะทำส่งลูกค้า อย่าว่าแต่เค้าเสียหายเลย เราก็โดนหนักไม่แพ้กันครับนาย”
พัตเตอร์พยักหน้านิ่งๆ ก่อนจะเริ่มนั่งทบทวนอะไรบางอย่างด้วยสีหน้าดุดัน
ครืดด ครืดด
ติ๊ด!
“นี่เจ๊ซัน หายไปไหนเนี่ยเป็นห่วงมากนะรู้มั้ย ถึงแล้วไหนบอกจะโทรมาไง” ซีเนียร์บ่นปลายสายอย่างหงุดหงิด
(ซี ซีอยู่ไหน!) ซันนี่เอ่ยถามน้องสาวด้วยน้ำเสียงสั่นๆ (ฟังเจ๊นะ ไปเก็บของเดี๋ยวนี้! เอาเฉพาะของสำคัญ เจ๊กำลังให้คนไปรับ)
“เดี๋ยวๆ เกิดอะไรขึ้นอะเจ๊ ใจเย็นๆก่อน” ซีเนียร์พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงสงสัย
(ไม่ๆ ไม่ทันแล้วซี ไปเก็บของ เดี๋ยวนี้!)
“อะ..โอเค” ซีเนียร์พูดขึ้นก่อนจะรีบวิ่งขึ้นไปเก็บของลวกๆ
(เอาแค่นิดเดียวพอนะ อย่าบอกใครว่าไปไหน เจ๊กำลังให้คนไปรับ) ซันนี่พูดขึ้นอย่างร้องลน (อย่าวางสายนะ ถือไว้!)
ซีเนียร์เดินไปหยิบของใส่กระเป๋าอย่างงงๆ “ตกลงเกิดอะไรขึ้นอะเจ๊”
(เดี๋ยวค่อยคุย รีบลงมาคนของเคไปรอรับแล้ว)
“เค? เคคือใคร” ซีเนียร์ถามพร้อมกับวิ่งลงมาด้านล่าง ก่อนจะมองเห็นชายชุดดำสองคนรีบวิ่งมาเอากระเป๋าไปจากเธอ
“เชิญครับ”
ซีเนียร์พยักหน้าพร้อมกับเดินตามขึ้นรถไป “เจ่คะ ซีขึ้นรถแล้ว ตกลงบอกได้ยังว่าเกิดอะไรขึ้นอะ ทำไมตะ..”
พรึ่บ!
“ไปไหน!” พัตเตอร์กระชากโทรศัพท์พร้อมกับจ้องหน้าซีเนียร์ด้วยแววตาดุดัน “จะไปไหน!”
“ไป..” ซีเนียร์มองคนตรงหน้า “เอ่อ..ขอโทรศัพท์คืนได้มั้ยคะ”
พัตเตอร์จ้องคนตรงหน้า ก่อนจะยกโทรศัพท์แนบหู
(อย่ายุ่งกับซีนะพัต! อย่ายุ่งกับน้อง น้องไม่เกี่ยว!)
“แน่ใจหรอว่าไม่เกี่ยว หึ!” พัตเตอร์พูดพร้อมกับมองกระเป๋าของหญิงสาวตรงหน้า “เธอรู้จักฉันดี งั้นเธอก็น่าจะรู้ว่าน้องเธอจะโดนอะไรบ้าง!”
“ไม่ ไม่นะพัต อย่า..”
ติ๊ด!
“มานี่!”
- ผู้เขียน
