วิศวะลวงรักร้าย(20+)

ตอนที่4 ทำความคุ้นเคย

รถเคลื่อนตัวออกมาได้สักพัก โดยที่ขวัญตาไม่รู้จุดหมายปลายทางที่เขาพาไป แต่ทว่าพอรถเข้ามาจอดที่ใต้คอนโดหรู ซึ่งไม่ใช่คอนโดของเธอแน่นอน ขวัญตาก็หันมามองคนขับทันที

"พี่พามาที่นี่ทำไม"

"ทำไมล่ะ พรุ่งนี้เธอก็ต้องย้ายมาอยู่ที่นี่กับฉันในฐานะเมีย มาวันนี้ก่อนจะเป็นไรไป"

"พรุ่งนี้ก็คือพรุ่งนี้ ฉันจะอยู่ในฐานะเมียพี่ก็คือตอนที่ฉันจดทะเบียนกับพี่แล้วเท่านั้น ตอนนี้เรายังไม่ใช่ พี่ไม่มีสิทธิ์ทำอะไรทั้งนั้น"

ปากดี...ต่างจากภาพลักษณ์ที่ป๊ากับแม่เขาเห็นลิบลับ

"พรุ่งนี้เธอจำคำของตัวเองให้ดีนะ วันนี้ฉันจะมาตกลงหน้าที่เมียกับเธอ"

"หน้าที่อะไร ทำความสะอาดหรือทำกับข้าวอะไรพวกนั้นใช่ไหม ฉันทำได้หมด"

"หึ...เธอคิดว่าฉันจะยอมแต่งงานมีเมียเพื่อให้มาทำหน้าที่พวกนั้นหรือไง หน้าที่พวกนั้นมันมีแม่บ้านทำอยู่แล้ว"

ขวัญตาเม้มปากแน่น มือจับสายกระเป๋าเมื่อรู้สึกถึงเรื่องที่คิณกำลังพูดถึง

"ฟังฉันนะคุณหนูขวัญตา หน้าที่เธอมีอยู่อย่างเดียวคือเอากับฉัน"ขวัญตาอ้าปากเหวอ ตกใจรอบที่เท่าไหร่ของวันก็ไม่รู้ แต่รู้สึกว่าวันนี้หัวใจเธอทำงานหนักมากกว่าปกติ

ผู้ชายคนนี้ต่างจากที่คนภายนอกเห็นทุกอย่าง จากที่ดูเป็นคนอบอุ่น ใจดี ถึงจะปากร้ายกับเธอแต่สาวๆส่วนใหญ่ในมหาลัยโหวตให้เป็นหนุ่มฮอตวิศวะโหมดอบอุ่น แต่ทว่าเบื้องหลังที่เธอเห็นตอนนี้คือผู้ชายที่ดูร้ายกาจมาก พูดจาลามกเรื่องแบบนั้นได้อย่างไม่รู้สึกอะไร

"ทำไมทำหน้างั้นล่ะ เธอเองก็ควรรู้นิว่าแต่งงานกับผู้ชายมาเป็นเมียเขาแล้วต้องเจอกับอะไร อย่ามาทำหน้าซื่อตาใสแบบนี้ ฉันชอบผู้หญิงที่เป็นงาน เธอต้องไปศึกษามานะ ว่าจะมัดใจผัวตัวเองยังไง"

"ใครจะไปมัดใจพี่ ถ้าพ่อไม่บังคับ ฉันไม่มีวันแต่ง ยิ่งมารู้ว่าคนที่แต่งด้วยคือพี่ ฉันอยากจะตายๆให้พ้นๆไปซะ!!!"

"อะ อื้อ!!!"ริมฝีปากหนาฉกวูบเข้าไปที่ริมฝีปากอวบอิ่มทันทีด้วยความแรง ดูดกลืนลมหายใจคนตัวเล็กจนแทบหมด มือบางยกขึ้นทุบอกแกร่งรัวๆ เพื่อให้เขาผละออก เมื่อรู้สึกว่ากำลังจะหายใจไม่ออก จนต้องอ้าปากเพื่อสูดอากาศแต่ทว่าเป็นการเปิดทางให้ลิ้นร้อนเข้ามาดูดกลืนลิ้นเล็กของเธอ

แค่ได้จูบก็สัมผัสได้ถึงร่างกายอันสั่นเทาของขวัญตา ทีแรกคิณแค่อยากสั่งสอนคนปากดี แต่ทว่าเมื่อได้ลิ้มรสความหวานจากโพลงปากนุ่มกลับรู้สึกไม่พอ ยังอยากได้อีก มือหนาเลื่อนขึ้นมาบีบอกอวบผ่านชุดเดรสสีฟ้าที่เจ้าตัวสวมใส่มา

อ่า...อกนุ่มของแท้แม่ให้มา ภายนอกดูไม่ใหญ่โตอะไร แต่เมื่อได้บีบเค้นกลับพบว่าขนาดคงไม่ธรรมดาอย่างตาเห็น แถมยังนุ่มหยุ่นมือจนอยากสัมผัสตรงๆ

"อ่อย อั่น อ่ะ"ร่างเล็กส่งเสียงประท้วงออกมาไม่เป็นภาษาเมื่อมือหนาเริ่มลุกล้ำเข้ามาในกระโปรง ขวัญตารู้สึกร้อนวููบวาบ ขนกายลุกชัน เป็นความรู้สึกที่ไม่เคยพาลพบมาก่อน

จูบดูดดื่มเนิ่นนานยังคงดำเนินไปเรื่อยๆราวกับคิณต้องการให้เธอขาดลมหายใจตายไปอย่างปากว่า แถมมือหนายังลูบไล้เบาๆไปมาบริเวณขาอ่อน อีกมือก็ยังคงบีบเค้นอกเธอจนรู้สึกปวดไปหมด

คิณอยากจะสั่งสอนคนปากดีให้หนักกว่านี้เพราะเริ่มรู้สึกร้อนรุ่ม ปวดกลางกายขึ้นมา แต่ทว่าครั้งแรกในรถคงไม่ดีแน่ แต่จะให้เขาอดทนตอนนี้ก็ไม่ไหว จึงผละจูบออก ก่อนเอาคนตัวเล็กขึ้นมานั่งบนตัก ถอยเบาะรถไปข้างหลังจนสุด

บริเวณที่รถจอดอยู่คือลานจอดรถวีไอพีของเจ้าของห้องชุดคอนโดหรูที่มีเพียงสามห้อง เพราะฉะนั้นหากจะเล่นเกมสวาทตรงนี้คงปลอดภัยไม่มีใครเห็น อีกทั้งรถเขาก็ติดฟิล์มดำสนิทหายห่วง

"ปล่อยนะ!!!พี่จะทำอะไร"

ขวัญตาโวยวายเสียงดัง ใช้มือทุบอกแกร่งจนเสียงดังปึกๆ นี่เขาเป็นบ้าอะไรอยู่ๆถึงควบคุมตัวเองไม่ได้ ทำไมเธอจะไม่รู้ว่าเขาจะทำอะไร ในเมื่อก้นเธอสัมผัสกับความแข็งขืนภายใต้กางเกงที่เขาสวมใส่

"อย่าดิ้น!!!เธออยากปากดีทำไม"

"พี่จะบ้าเหรอ พี่ไม่มีสิทธิ์จะทำตอนนี้บอกแล้วไง"มือหนาบีบคางเล็กของเธอก่อนยื่นใบหน้าหล่อเหลาเข้าไปจนชิด ได้ยินเสียงลมหายใจของกันและกัน

"ให้ฉันโทรไปถามพ่อเธอดีไหม ว่าทำได้หรือเปล่า"

ขวัญตาอยากจะบ้ากับผู้ชายคนนี้ ไม่คิดว่าจะต้องมาแต่งงานกับคนหื่นที่จ้องจะงาบเธอตั้งแต่วันแรกที่เจอกัน แถมแววตายังดูน่ากลัวราวกับโรคจิต นี่พ่อเธอรู้หรือเปล่าว่ากำลังจะยื่นนรกให้ลูกสาวตกลงไปทั้งเป็น

อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมา เต็มสองแก้ม รู้สึกผิดหวังในชีวิตตัวเองที่ต้องมาเจออะไรแบบนี้ ยังรู้สึกเร็วไปในชีวิตวัยสาวที่ต้องมารองรับอารมณ์ของผู้ชายตรงหน้า

"ร้องไห้ทำไม?"คิณชะงักไปทันทีที่เห็นน้ำตาหยดลงบนแก้มขาว นี่เธอรังเกียจเขาถึงขนาดร้องไห้เลยเหรอ ยิ่งคิดก็รู้สึกแค้นหนัก เขาต่างหากที่ควรรังเกียจผู้หญิงที่แต่งงานเพราะเงินแบบเธอ

ใช่เขารู้แล้วว่าเธอแต่งงานกับเขาเพราะเงิน รู้จากน้องสาวเขาที่ได้ยินป๊ากับแม่พูดกันวันก่อน นี่ถ้าคัพเค้กไม่โทรมาบอกเขา ป๊ากับแม่คงไม่มีวันพูดเรื่องนี้ เพราะท่านดูจะชอบลูกสะไภ้คนนี้มาก ถึงยอมเสียเงินหลายร้อยล้านเพื่อเอาตัวมาแต่งงานกับเขา

"หึ รังเกียจฉันเหรอหรือกลัว?"คิณเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเกลียดชัง

"ลืมไปแล้วหรือไง ว่าเธอมาแต่งงานกับฉันเพราะอะไร ป๊าฉันเสียเงินให้ครอบครัวเธอไปเท่าไหร่ ฉันคงไม่มานอนจับมือกับเธอหรอกนะ ของแบบนี้มันต้องถอนทุนคืนพร้อมคิดดอกเบี้ย"ขวัญตาเม้มปากแน่นไม่พูดอะไร น้ำตายังคงไหลออกมาไม่หยุด

"ก็ได้ถ้าไม่อยากทำวันนี้ก็ไม่เป็นไร ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจจะเอาเธอวันนี้เหมือนกัน เมื่อกี้อารมณ์แค่พาไป"มือหนายกร่างบางกลับไปนั่งที่ ก่อนจับคางมนด้วยความแรงอีกครั้ง

"แต่พรุ่งนี้อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยเธอไป เตรียมตัวไว้ด้วย อย่ามาร้องไห้งอแงอีก เพราะถึงเวลานั้นฉันคงไม่สงสารเธอ"

พูดจบก็ผละมือออกจากคางเรียวแล้วขับรถออกจากลานจอดรถทันที ด้วยอารมณ์ที่พลุ่งพล่าน ตอนนี้เขาควบคุมอารมณ์แทบไม่ได้ ยอมรับว่าเป็นติดเซ็กส์มาก ยิ่งเวลาเครียดหากไม่ได้ระบายออก เขาจะทรมานมาก นี่ถ้าคนข้างๆไม่ร้องไห้ก่อน ป่านนี้คงเสร็จไปแล้ว

เขาไม่ได้ใจดีปล่อยเธอไปหรอก เพียงแต่คิดว่ารอพรุ่งนี้ที่เขามีสิทธิ์ในตัวเธอเต็มที่ดีกว่า

ตลอดเวลาขับรถมาส่งขวัญตาที่คอนโด บรรยากาศในรถมีเพียงเสียงร้องไห้เบาๆจากคนตัวเล็ก แต่เขาไม่สนใจ อยากร้องๆไป จนพารถมาจอดที่คอนโดของเธอ

"พรุ่งนี้อย่าลืม ฉันจะมารับเอง อีกอย่างจัดของไว้ให้เรียบร้อยด้วยอย่าให้ฉันต้องมารอ ฉันไม่ชอบรออะไรนานๆ"

ขวัญตาเดินลงจากรถโดยไม่ได้ตอบอะไรเขา เธอเข้าใจดีทุกอย่างแล้วว่าตั้งแต่พรุ่งนี้เป็นต้นไปเธอต้องเจอกับอะไรบ้าง แค่อยากขอเวลาเตรียมใจหน่อย แต่เขาคงไม่ยอมเพราะขนาดวันนี้เขายังควบคุมตัวเองแทบไม่ได้ เธอเกือบเสียความบริสุทธิ์บนรถ ซึ่งไม่ใช่สถานที่ที่เธอเคยคิดถึงด้วยซ้ำ

"ฮึก ฮึก ฮึก"สองสามวันมานี้เธอร้องไห้บ่อยมาก น่าแปลกที่ร้องขนาดนี้ น้ำตายังไม่หมดไป ยังคงไหลออกมาไม่หยุด แต่ตอนนี้ควรพอได้แล้ว ยังไงเธอก็หนีเรื่องบ้าๆนี่ไม่พ้นอยู่ดี ทำใจสักพักแล้วเดินไปเริ่มเก็บของใส่กระเป๋าเดินทางใบใหญ่สามใบที่เตรียมเอาไว้

ครืด ครืด ครืด เสียงโทรศัพท์ดัง เป็นเพื่อนสาวสองคนวิดีโอคอลแบบกลุ่มมา มือเรียวกดรับ ก่อนเอาวางไว้ที่โต๊ะใกล้กับที่เธอจัดของอยู่

"เป็นไงบ้างมึง"เสียงสดใสของปิ่นมุกดังขึ้นก่อนจะตามด้วยเสียงลินดา

"เจอเจ้าบ่าวแล้วเหรอ"

"อืม..เจอแล้ว"เสียงหวานตอบราบเรียบ มือบางก็พับเก็บเสื้อผ้าไปด้วย

"หล่อไหมว่ะ"ลินดาที่อยากรู้ใจจะขาดว่าเจ้าบ่าวของขวัญตาหน้าตาเป็นยังไง เพราะเพื่อนเธอสวยมาก มีผู้ชายตามจีบไม่ขาดสาย

"พี่คิณ"

"ห๊า!!!!"ลินดากับปิ่นมุกตกใจออกมาพร้อมกัน คิดว่าฟังไม่ผิด คนชื่อคิณบนโลกนี้อาจมีเป็นพันๆ แต่คงไม่ใช่คิณอื่นแน่

"มึงพูดใหม่สิ เผื่อกูหูเพี้ยน"

ลินดายังคงไม่เชื่อในสิ่งที่ได้ยิน ต่างจากปิ่นมุกที่เห็นอาการของเพื่อนก็รู้ในทันทีว่าได้ยินไม่ผิดแน่นอน

"เขารู้ไหมว่าต้องแต่งกับมึง"

"น่าจะไม่รู้เหมือนกัน เขาโดนป๊าเขาบังคับเหมือนกู"

"โลกมันจะกลมอะไรขนาดนี้ว่ะ ไม่ใช่พรหมลิขิตหรอกนะ อยู่กันไปมึงกับพี่เขาอาจรักกันก็ได้"ลินดามองโลกในแง่ดี อย่างน้อยก็เป็นคนรู้จักกัน ไม่ใช่ฆาตกรโรคจิตที่ไหน