ดวงอาทิตย์กำลังลับขอบฟ้า แสงสุดท้ายลอดผ่านกรอบหน้าต่างเข้ามาในห้องนอนของนภวินท์ เจ้าของห้องนอนหลับอยู่บนเตียงโดย ใบหน้าซุกซบบนหมอนนุ่มๆ แขนรวบกอดหมอนไว้แน่นพาดขาก่ายกอดเจ้าหมอนข้างเหมือนรักๆนักรักหนา คิ้วดกหนาขมวดน้อยๆ เมื่อได้ยินเสียงหนึ่งดังแว่วมา
“ตื่นได้แล้วค่ะคุณวินท์ ดวงอาทิตย์จะหล่นใส่หัวแล้ว ตื่นๆ!”
เสียงคุ้นหูของป้าสุ ทำให้คนได้ยินซุกหน้าหนี แต่อีกฝ่ายยังราวีไม่เลิก เสียงเคาะประตูดังรัวขึ้นอีกหลายหน จนเห็นว่าคนในห้องไม่ยอมตอบรับ เลยถือวิสาสะเปิดประตูเข้ามาภายใน ร่างกลมๆของอดีตพี่เลี้ยงยืนท้าวเองมองดูคนขี้เซาด้วยแววตาระอา
ไหนว่ากลัวคนมาปาดคอ แล้วทำไมไม่ยอมล็อคประตูห้อง คุณวินท์นะ... คุณวินท์
“ ตื่นได้แล้วค่าคุณวินท์ จะนอนให้ดวงอาทิตย์ตกใส่หัวหรือคะ”
คนแก่ดึงหมอนข้างออก มือเหนียวๆของคนขี้เซาไม่ยอมปล่อย มีการยื้อยุดฉุดกระชากไปมา จนร่างกลมๆของหญิงชราเสียหลักเซไปล้มบนร่างหนานั้น
