ตอนที่7ไม่พิศวาท

1420 คำ

ตุบ! “อ๊ะ!” ร่างบางร้องขึ้นหลังจากถูกกระชากอย่างไม่เบานักก่อนร่างสูงจะตามมาคร่อมทับเธอไว้ “ใครอยากทำ ๆ เอง งั้นก็ทนหน่อยแล้วกันเพราะฉันอยากมากคงจะใช้เวลาทั้งคืน” น้ำเสียงอารมณ์ดีเอ่ยขึ้นกึ่งขู่หญิงสาวใต้ร่างว่าคืนนี้เธอจะต้องเจอกับอะไรบ้าง “ปล่อย!” ใบหน้าตื่นตระหนกปรากฏขึ้นพร้อมการต่อต้านจากชามีน แต่เธอตื่นตระหนกเพราะคำพูดเขาอย่างนั้นเหรอ เปล่าเลย เธอก็แค่กำลังเล่นละครไว้แบล็กเมล์เขาว่าตัวเองถูกขืนใจจริง ๆ ก็แค่นั้นแหละ “ถ้าอยากให้มันจบเร็วก็บริการฉันเอง สนใจไหม” เวย์ไทม์ไม่รู้ว่าอาการของชามีนมีอะไรแอบแฝงจึงยกยิ้มขึ้นอย่างเหนือกว่าแล้วเสนอขึ้น “คุณปล่อยฉันเถอะนะ อย่าบังคับฉันแบบนี้เลย” แต่ชามีนกลับเอ่ยขึ้นอย่างน่าสงสารพร้อมอ้อนวอนเขาไปในตัว “...” ตาคมหรี่มองคนใต้ร่างที่ดูเปลี่ยนไปหน้ามือเป็นหลังมือ ก่อนหน้านี้เธอยังเดินมาหาเขาพร้อมกับพูดเองว่าใครอยากทำก็ทำเอง แล้วทำไมตอนนี้กลับอ้อนวอนอย่างไร้ทางสู้ ท่าทีแบบนี้เธอควรจะทำมันตั้งแต่แรกไม่ใช่เหรอ มีอะไรผิดพลาดตรงไหนหรือเปล่า หรือพึ่งกลัว? “ออกไป!” น้ำเสียงพร้อมสีหน้าหงุดหงิดไม่สบอารมณ์ของชามีนปรากฏขึ้นก่อนจะผลักอกแกร่งออกจากตัวหลังจากเขาเอาแต่มองพิจารณาเธอ นั่นจึงทำให้เธอแสร้งหงุดหงิดและพลักเขาออก ซึ่งมันก็ได้ผล “หึ!” เวย์ไทม์แค่นเสียงออกมาอย่างเย้ยหยันก่อนจะถอดกระชากเสื้อผ้าออกจากร่างบางอย่างไม่เบามือเลยสักนิด “โอ้ย! ฉันเจ็บนะ!” เสียงโวยวายดังขึ้นกับการกระทำรุนแรงของเขาโดยไม่สนใจเลยว่าเสื้อผ้าที่เธอใส่อยู่นี้เป็นของเขาแล้วมันจะยืดยานไปหรือเปล่า สุดท้ายเสื้อผ้าบนร่างกายของเธอก็ถูกถอดออกจนเนื้อตัวแดงไปหมดพร้อมกับร่างบางเปลือยเปล่าอยู่บนเตียง “ทำไมคุณต้องบังคับฉันทั้งที่คุณน่าจะมีทางเลือกมากมาย” ชามีนเอ่ยถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมต้องเป็นเธอ ถามทั้งให้คำตอบเข้าไปในกล้องด้วยว่าเขากำลังบังคับเธอ “มีเหตุผลมากมายที่ฉันเลือกเธอ แต่ที่แน่ ๆ คือไม่ใช่พิศวาท” แล้วน้ำเสียงพร้อมรอยยิ้มร้ายก็ปรากฏบนใบหน้าหล่อเป็นคำตอบให้ชามีนทันที “...!” ร่างบางชะงักนิ่งพร้อมกับความรู้สึกกลัวจนขนลุกไปทั่วทั้งร่างอย่างบอกไม่ถูกทั้งที่ไม่ควรรู้สึกแบบนี้เลยสักนิด เวย์ไทม์เห็นแบบนั้นก็ยกยิ้มขึ้นก่อนจะชันตัวถอดเสื้อผ้าตัวเองออกจากร่างกายอย่างรีบร้อนและจับร่างบางดึงประชิดเข้าหาตัวแทรกกลางหว่างขาของเธอ “อ๊ะ! อย่า” ชามีนได้สติหลังจากสัมผัสได้ถึงบางอย่างที่มันจ่ออยู่ที่ร่องรักของเธอก่อนจะรีบร้องห้ามออกไป ห้ามทั้งเพื่อแสดงและเป็นสัญชาตญาณการต่อต้านของเธอ สวบบ! “กรี๊ด!” แต่อย่าของเธอกลับกลายเป็นท่อนเอ็นแข็งกดแทรกเข้ามาในร่องรักแห้งผากอย่างแรง สวบบ!! “กรี๊ดด!!” ตอนแรกว่าเจ็บแล้ว แต่ยิ่งถูกกดซ้ำเข้ามายิ่งทำให้เธอเจ็บจนเกร็งไปหมดมือผวาจิกท่อนแขนแกร่งไว้แน่นระบายความเจ็บของตัวเอง ปั่ก ปั่ก ปั่ก “อ๊ะ ๆ ๆ” ร่างบางที่ยังไม่ทันได้ปรับตัวต้องส่งเสียงร้องออกมาอย่างทนไม่ไหวกับเอวสอบที่เคลื่อนไหวส่งท่อนเอ็นใหญ่เข้าออกยังร่องรักของเธอ ฝ่ามือใหญ่บีบเค้นเอวคอดไว้สองมืออย่างแรงสาดใส่เอวสอบเข้าออกอย่างหนักหน่วงจนร่างบางสั่นคลอนไปทั้งตัวแต่กลับไม่สามารถออกห่างตัวเขาได้จากการควบคุมด้วยฝ่ามือใหญ่ทั้งสองข้าง “จะ...เจ็บ พอได้แล้ว!” ชามีนเอ่ยร้องห้ามออกมาอย่างขอร้องเพื่อให้รู้ว่าเธอกำลังถูกบังคับขืนใจ แต่เรื่องเจ็บคือเรื่องจริง “นั่นแหละคือสิ่งที่ฉันต้องการ” น้ำเสียงพร้อมรอยยิ้มเยือกเย็นเอ่ยขึ้นอย่างโรคจิตก่อนจะเพิ่มแรงเข้าไปมากกว่าเดิม ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! “อ๊ะ ๆ ๆ” เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นอย่างหนักหน่วงจากการกระทำดิบเถื่อนของร่างสูง เวย์ไทม์ก้มลงไปครบครองหน้าอกสวยที่เด้งขึ้นลงยั่วยวนตรงหน้าดูดดึงอย่างแรงพร้อมกับใช้ฟันคมกัดยอมประทุมถันแล้วดึงขึ้นราวกับอยากให้มันขาดหลุดออกจากเต้าสวยนั่น “โอ้ย!” เสียงแหลมร้องขึ้นอย่างทนไม่ไหวพยายามแอ่นหน้าอกขึ้นตามแรงดึงของเขาอย่างช่วยไม่ได้ แต่มันก็ไม่ใช่สิ่งที่จะทำให้ขาดได้ง่ายขนาดนั้น เขาเองก็ไม่ได้คิดจะทำให้มันขาดด้วย สุดท้ายเมื่อเห็นว่าเธอเจ็บจนน้ำตาคลอเขาก็ปล่อยมันออกทำให้เห็นรอยแดงรอบลานนมอย่างชัดเจนจนเกิดความพอใจ พรึ่บ! ร่างสูงจับหญิงสาวพลิกคว่ำหน้าไปกับเตียงดึงเธอเข้าหาตัวเองและสอดแทรกของแข็งเข้าไปอีกครั้งทีเดียวสุดความยาว สวบบ!!! “อึก!” ความจุกนี้ทำให้เสียงของเธอติดอยู่ที่ลำคอทันที ใบหน้าสวยก้มฟุบลงกับเตียงเพราะท่านี้ตอนนี้หน้าของเธอมองไปทางโทรศัพท์ที่ตั้งไว้พอดี เพราะฉะนั้นเธอจะไม่ให้มันเห็นหน้าตัวเองได้เด็ดขาด ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! “อ๊าๆๆ” ร่างบางฟุบหน้าร้องขึ้นกับที่นอนอย่างทรมาน การเข้าร่องรักด้านหน้าจากข้างหลังมันทำให้ความจุกแผ่เป็นวงกว้างกว่าเดิม จากตอนแรกที่มันจุกแค่ที่ท้องน้อยแต่ตอนนี้มันจุกรอบกลางกายไปทั้งด้านหน้าและด้านหลังจนทำให้เธอรู้สึกว่าทนไม่ไหว ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! “พะ...พอแล้ว ไม่ไหว อื้อ!” ร่างบางเอ่ยขึ้นพร้อมกับแขนเรียวที่ยื่นมาด้านหลังจับต้นขาที่แข็งและเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อของเวย์ไทม์เพื่อผลักดันเขาออก แต่ไม่ไหวอย่างนั้นเหรอ ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! “อ๊าๆๆ” ร่างบางร้องขึ้นหนักกว่าเดิมหลังจากความรุนแรงสาดใส่เข้ามาไม่ยั้งและหนักหน่วงขึ้นจนทำให้เธอร้องแทบขาดใจและพยายามปีนป่ายไปข้างหน้าเพื่อหนีความจุกที่อธิบายไม่ถูกตอนนี้ หมับ! “โอ้ย!” กลุ่มผมดำถูกรวบเหมือนห่างม้าด้วยฝ่ามือใหญ่ก่อนจะออกแรงดึงมันจนทำให้เธอต้องชันตัวขึ้นยืนเข่าแนบชิดกับร่างแกร่งของเขา แต่แบบนี้มันไม่ดีเลยสักนิด มันเห็นทั้งหน้าและร่างกายของเธอเต็ม ๆ เลยนะ แม้เธอจะสามารถนำไปแก้ไขปกปิดใบหน้าของตัวเองได้ แต่เธอก็ไม่อยากไปนั่งดูอะไรแบบนี้ของตัวเอง แต่แล้วเวย์ไทม์ก็บังคับร่างกายของเธอให้เดินเข่าไปทางหัวเตียงก่อนจะค้ำหัวเตียงสูงไว้ด้วยท่ายืนเข่าทำให้ตอนนี้เธอและเขากำลังหันข้างให้กล้องอยู่ ชามีนจึงเลือกหันหน้าไปอีกทางแทน กึก! “โอ้ยย!!” เสียงแหลมร้องขึ้นหลังจากเธอถูกบังคับให้เอียงคอเล็กน้อยก่อนใบหน้าหล่อจะซุกลงมาและฝังเขี้ยวลงอย่างแรง ปั่ก! ปั่ก! ปั่ก! ร่างสูงผละออกหลังจากพอใจก่อนจะตอกอัดความแข็งของเขาเข้าใส่ร่องรักอีกครั้งในท่ายืนเข่าทั้งเธอและเขา “อ๊ะๆๆ” ร่างบางค้ำหัวเตียงไว้แน่นร่างกายสั่นคลอนทั้งจากแรงกระแทกและความรู้สึกเกร็งจากความจุกที่ได้รับ ด้านหน้าเป็นหัวเตียง ด้านหลังเป็นร่างสูง สองข้างกายถูกฝ่ามือใหญ่บังคับครอบครองไว้จนไปไหนไม่ได้ ความอดทนที่ต้องรับแรกกระแทกและความจุกแล้วยังต้องใช้แรงยืนเข่าแบบนี้ทำให้เธอสั่นขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ “ฉะ...ฉันไม่ไหวแล้ว” เสียงแผ่วเบาดังขึ้นบอกให้เขารู้ อย่างน้อยปล่อยให้เธอนอนได้ไหม เธอจะได้ไม่ต้องใช้แรงไปกับทุกอย่างแบบนี้ เพราะมันยิ่งทำให้เธอหมดแรงลงอย่างง่ายดายจนแทบควบคุมตัวเองให้ยืนเข่าให้มั่นไม่ไหวแล้ว “เธอรู้ไหมสิ่งที่ฉันทำกับเธอทุกอย่างเพื่ออะไร” แล้วเสียงสูงก็เอ่ยขึ้นกระเซ่าชิดใบหูเล็กด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น และ “ฉันทำเพื่อให้เธอรู้สึกทนไม่ไหวกับอะไรทุกอย่างในชีวิตแบบนี้แหละ”

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่

สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป

App Store Google Play

Facebookexpand_more