บทที่7พบเจอ[เด็กดื้อ]
879 คำ
ยังไม่ทันที่ก้าวขา เสียงตะโกนของพี่ชายก็ดังลั่นจนสองสาวต้องหยุดชะงัก
"โบว์มาทำอะไรที่นี่?!"
"คือว่า..น้องโบว์อยากกินนมสดก็เลยแวะมาซื้อแถวนี้ค่ะ มะนาวเป็นคนชวนเลยนะคะ"
"แถวนี้ไม่มีนมสดหรอกอย่ามาโกหกพี่นะ"
"ก็น้องโบว์ขอตามมา พี่โบ๊ทก็ไม่อนุญาต แค่อยากเห็นว่าการเที่ยวกลางคืนมันสนุกยังไง ทำไมพี่ถึงมาบ่อยแค่นั้นเอง"
"แล้วใส่กระโปรงสั้นขนาดนี้เนี่ยนะ!"
พี่ชายรีบถอดเสื้อสูทที่สวมใส่มัดเอวให้น้องสาว ก่อนที่เบย์กับท็อปจะเดินตามออกมาดูลาดราวสถานการณ์
"ไหนๆ น้องมันก็มาแล้วพาเข้าไปหน่อยสิ" ท็อปพูดเสียงเรียบ "อีกหน่อยน้องโบว์ก็จะเข้ามหาวิทยาลัยย่อมมีสังคมเป็นธรรมดา กูว่าแทนที่มึงจะหวงและปิดกั้น มึงสอนให้น้องใช้ชีวิตไม่ดีกว่าเหรอวะ"
"พอมึงจะมีสาระก็เสือกมีสาระขึ้นมาเลยนะ"
"กูแค่แสดงความคิดเห็น อีกอย่างน้องโบว์ก็ไม่ได้แต่งตัวโป๊ขนาดนั้น"
"กูแค่ไม่อยากให้น้องสาวหลงระเริงแล้วติดเหล้าเหมือนกับกู"
"ขนาดตัวมึงเองยังยั้งไม่ได้เลย ถ้าสมมุติว่าน้องโบว์มีเพื่อนอีกกลุ่มที่ชอบเที่ยว แบบนี้มึงจะห้ามได้หรือไง"
โบ๊ทยืนนิ่งครุ่นคิดสักพัก ส่วนมะนาวยืนหลบอยู่ด้านหลังของโบว์ กลัวจะโดนคาดโทษไปด้วย
"เออก็ได้"
โบว์ดีใจไม่คิดว่าพี่ชายจะพูดแบบนี้ออกมา จากนั้นก็เดินนำน้องสาวเข้าไปยังคลับ
แสงสีปนเสียงเพลงดังลั่นจนทำให้สาวน้อยทั้งสองคนใช้มืออุดหูก้มหน้าลงต่ำ
"แต่พี่ยังไม่อนุญาตให้เราดื่มแอลกอฮอล์นะ" พี่ชายหันมาบอกน้องสาว
"น้องโบว์ก็ไม่ชอบเพราะว่ามันเหม็นมาก"
"กินน้ำส้มหรือน้ำเปล่าดีล่ะ"
"มีนมสดไหมคะ"
"นี่ผับนะโบว์ไม่ใช่ตลาดนัด ฮ่าๆ"
"งั้นน้องโบว์กินน้ำส้มก็ได้ค่ะ"
ขณะที่พี่น้องเจรจาสายตาของโบ๊ทก็จ้องไปยังมะนาวเ ด็กสาวผู้เรียบร้อยที่เรียนหนังสือเก่ง อีกทั้งแสดงท่าทางลุกลี้ลุกลนผิดปกติ
"เป็นอะไร?" โบ๊ทถามมะนาว
"หนูแค่รู้สึกว่าที่นี่มันเสียงดัง"
"ก็มันเป็นผับไงถึงไม่อยากให้มา"
"หนูขอแก้ตัวนะคะว่าไม่ได้เป็นคนชวนโบว์แค่เสนอความคิดเห็น"
"รู้ตั้งแต่แรกอยู่แล้วล่ะ"
ตึก ตึก
ครู่เดียวรองเท้าส้นสูงก็ย่ำเข้ามา มือเรียวกอดคล้องคอของเบย์ที่นั่งอยู่มุมขวา
"ไม่แวะมาหากันบ้างเลยนะคะ" สาวสวยแต่งหน้าจัดเต็มแถมยังใส่เกาะอกสีแดงแป๊ด "ไม่คิดถึงหนิงหรือไง"
"ช่วงนี้พี่มีธุระหลายอย่าง ไหนจะงานกิจกรรมที่มหาวิทยาลัย"
"คืนนี้ขอกลับด้วยได้ไหมคะ"
"เอาไว้พี่ไลน์บอกก็แล้วกันนะ"
"ปกติพี่เบย์ไม่ลังเลนี่นา"
สาวน้อยจับมือประสานกันแน่นเมื่อ เห็นภาพบาดตาตรงหน้า ตอนนี้พี่ชายกับเพื่อนสนิทอีกคนเดินไปหากลุ่มที่อยู่ไม่ไกลส่วนมะนาวขอไปเข้าห้องน้ำ ตอนนี้จึงเหลือเพียงเบย์กับโบว์พร้อมสาวสวยที่เพิ่งเข้ามา
"เด็กพี่เบย์หรือคะ?" หางตาเฉี่ยวตวัดจ้องมอง แต่สาวน้อยรีบตอบกลับ
"ไม่ใช่ค่ะ หนูไม่ได้เป็นเด็กของใคร"
"ก็ว่าอยู่ท่าทางเรียบร้อยแถมยังดูเด็กมาก"
"เพราะว่าหนูเกิดช้ากว่าพี่ไงคะ"
"เอ๊ะ!!"
แค่ก แค่ก
คำพูดของโบว์ทำให้เบย์สำลักเหล้าที่กระดกดื่มทันที
สาวสวยท่าทางไม่พอใจ เขาจึงรีบตัดปัญหาบอกว่าจะ LINE ไปหลังจากเที่ยวเสร็จ
"ร้ายเหมือนกันนะน้องโบว์" เบย์พูดพลางจ้องหน้า "ด่าว่าแก่แบบอ้อมๆ"
"ผู้หญิงของพี่เบย์เยอะจังเลยนะคะ"
"ทำไมหึงพี่เหรอ?"
"เปล่าสักหน่อยค่ะ น้องโบว์แค่พูดตามที่เห็น"
"เหมือนว่าพี่กำลังงอน ทำไมตอนนี้กลายเป็นน้องโบว์ที่ดูท่าทางไม่ชอบใจ ง้อพี่สักนิดสิครับ"
หมับ
ทันทีที่พูดจบเบย์คว้าแขนตัวเล็กฝ่าฝูงชนหลายโต๊ะไปยังกลางผับ
ซึ่งมีผู้คนเนืองแน่นเต้นโยกย้ายสายสะบัดกับดนตรีพร้อมดื่มสังสรรค์
ตอนนี้สาวน้อยรู้สึกเหมือนโลกหมุนวนทั้งที่ไม่ได้ดื่มแอลกอฮอล์แต่กลับเมาไฟหลากสีที่สลับหมุนเปลี่ยน
"พะ พี่เบย์"
คำพูดหลุดออกจากปากได้แค่นั้น เพราะตอนนี้ริมฝีปากหนากำลังลงโทษสาวน้อยที่แอบหนีเที่ยวด้วยการประกบจูบ
เขาใช้ผู้คนรอบข้างบดบัง
เคว้ง
ข้าวของถูกปัดร่วงกระจัดกระจายเมื่อเบย์กระชากลากสาวน้อยเข้ามาด้านหลังผับที่ไม่มีใคร
"พี่เบย์ จะทำอะไรคะ" สถานการณ์ชวนงงยิ่งทำให้สาวน้อยประหม่าแถมถูกยกอุ้มวางนั่งบนโต๊ะไม้เก่า
"ก็น้องโบว์ตั้งใจจะมาง้อพี่ไม่ใช่หรือไง"
"น้องโบว์แค่อยากจะมาขอโทษอีกครั้ง"
"แต่พี่งอนอยู่รู้ใช่ไหมครับ.."
"แล้วจะให้น้องโบว์ง้อยังไง"
"เรามาทำอะไรที่มากกว่าจูบกันเถอะ"
- ผู้เขียน
