สีหน้าหนักใจของพิมพ์ใจ ทำให้คุณแม่ราณียิ้มอ่อนโยน มองหญิงสาวด้วยความเข้าใจ ท่านจับมือบางมากุมไว้แล้วบีบเบา ๆ
“หากพิมพ์ไม่รักลูกชายแม่แล้ว และหากการอยู่กับลูกชายของแม่ ทำให้พิมพ์ไม่มีความสุข ก็ไม่มีใครสามารถดึงรั้งพิมพ์ไว้ได้หรอกลูก แม่ขอแค่ สถานะพ่อของลูกให้กับลูกชายของแม่ และขอสถานะคุณย่าของหลานให้แม่ได้มั้ย ถึงแม้พิมพ์กับรัญไม่ได้อยู่เป็นคู่ผัวเมียกัน แต่ก็ไม่จำเป็นต้องหนีกันไปไหนก็ได้นี่ลูก ต่างคนต่างมีชีวิตของตัวเอง ไม่ก้าวก่ายชีวิตส่วนตัวของกันและกัน แต่ลูกทั้งสองคนก็ยังสามารถทำหน้าที่พ่อกับแม่ให้เด็กคนหนึ่งได้ไม่ใช่เหรอ”
พิมพ์ใจคิดตามคำพูดของคุณแม่ราณี เป็นไปอย่างที่ท่านพูดทุกอย่าง ถ้าเธอไม่ยอม ก็ไม่มีใครบังคับเธอได้ และไม่ว่าเธอจะตัดสินใจอย่างไร สิ่งสำคัญที่สุดที่เธอต้องคำนึงถึงก็คือลูก
คุณราณีมองสบตาหญิงสาวเพื่อรอคำตอบ
“ค่ะ คุณแม่”
คำตอบของพิมพ์ใจ ทำให้คุณราณียิ้มอย่างโล่งใจ
