ซูเซวียนลุกขึ้นจากเตียงอย่างแผ่วเบา เพราะฟ้ายังไม่สว่างดี เขายังอยากให้ซุนเหยานางพักต่ออีกหน่อย แต่ซุนเหยาที่ความอบอุ่นตลอดทั้งคืนหายไป นางก็เขยิบตัวลืมตาขึ้นอย่างงัวเงีย
“ข้าทำเจ้าตื่นหรือ นอนต่ออีกสักนิดดีหรือไม่” ซูเซวียนนั่งลงที่เตียง เขาลูบใบหน้าของซุนเหยาที่ลืมตาตื่นไม่เต็มที่ อย่างเอ็นดู
“ไม่เป็นไรเจ้าค่ะ ข้านอนเต็มอิ่มแล้ว” ซุนเหยาขยี้ตา ก่อนที่จะดันตัวขึ้นนั่งพิงหัวเตียง
ซูเซวียนเห็นสาบเสื้อที่เปิดออกของนาง เขามองเนินเนื้อขาวอวบที่โผล่ออกมาให้เห็นร่ำไร ซุนเหยานางขยี้ตาอยู่จึงไม่รู้ว่าคนข้างๆ เริ่มจะขยับมาใกล้นางเพิ่มขึ้น
“อื้อออ” ซูเซวียนเชยคางของซุนเหยาแล้วประกบจุมพิตทันที
มือของเขาประคองลูบอยู่ที่แผ่นหลังของนาง พร้อมทั้งลูบไล้ไปตามเอวคอดกิ่วอย่างปรารถนา ซุนเหยาที่ยังไม่ทันตั้งตัวก็ถูกซูเซวียนประคองลงนอนที่เตียงอีกครั้ง
จูบของซูเซวียนครั้งนี้เต็มไปด้วยความร้อนแรง ทั้งความปร
