เสี่ยวเอ้อ ยกอาหารเขามาด้านใน ซูเซวียนก็พาซุนเหยานางมานั่งกิน เขาคีบอาหารป้อนเอาใจซุนเหยาอยู่ไม่ห่าง จนนางต้องเบือนหน้าหนีเพราะว่าอิ่มแล้ว ไม่เช่นนั้นเขาต้องป้อนนางจนอาหารตรงหน้าหมดลงเป็นแน่
แล้วซูเซวียนก็ทำอย่างที่เขาพูดจริง เพราะเขาอุ้มซุนเหยา พร้อมทั้งใช้เสื้อคลุมของตนคลุมตัวนางไว้ ก่อนจะพานางไปที่รถม้า
ครั้งนี้ซุนเหยานางไม่ได้ดื้อรั้น ปล่อยให้เขาใช้เสื้อคลุมตัวนางไว้ เพราะเนื้อตัวของนางมีแต่รอยรักที่เขาทำไว้เต็มไปหมด
หงอี้ที่คิดจะหลบหน้าหลิงเฮ่อ ก็ขึ้นไปนั่งรถม้ากับซุนเหยา เมื่อเห็นซุนเหยาใช้ผ้าห่มคลุมตัวจนเหลือแค่ส่วนหัวเท่านั้น นางก็อดที่จะเอ่ยถามไม่ได้
“อาเหยาเจ้าเป็นอันใด”
“ข้ามิได้เป็นอันใด แล้วเหตุใดเจ้าถึงไม่ขี่ม้าเล่า”
“ข้าเพียงอยากนั่งรถม้าเท่านั้น” หงอี้นางจะบอกเรื่องที่นางกำลังหลบหน้าหลิงเฮ่อให้ซุนเหยานางรู้ได้อย่างไร
เมื่อครู่ตอนที่จะออกจากโรงเตี๊ยม หลิงเฮ่อก็เดินต
