“ฉันอยากได้เมียมัน” เสียงหนึ่งกรอกตามสายมา ในขณะที่ณรงค์กำลังถือสายพูดกับใครบางคนอยู่
“แต่ว่ามันยากมากเลยนะครับ”
“ไม่มีอะไรที่แกทำไม่ได้ แกก็รู้ว่าหากฉันอยากได้ แล้วไม่มีอะไรที่ห้ามไม่ให้ฉันได้ในสิ่งที่ต้องการ”
ณรงค์ทำสีหน้าลำบากใจ ตอนนี้ลูกชายก็มาหายตัวไป แล้วช่างประจวบเหมาะกับที่ภูรินทร์ประสบอุบัติเหตุอีกต่างหาก “ครับนาย” ณรงค์พูดสั้นๆ แล้ววางสายไป
“อ่าวณรงค์ ลูกชายยังไม่กลับอีกเหรอไปเยี่ยมญาติ” ประพจน์ที่โดนให้จับตาดูความเคลื่อนไหวของณรงค์ แต่ทว่าก็ไม่มีความคืบหน้าใดๆ ณรงค์ไม่มีพิรุธใดนอกจากมีโทรศัพท์บ้างแต่ก็ไม่บ่อยนัก
“ยังเลยครับ” ณรงค์ตอบประพจน์ไปด้วยสีหน้าเป็นปกติ ไม่ได้ดูเป็นเดือดเป็นร้อนอะไร ทั้งที่ในใจนั้นเป็นห่วงลูกชายใจจะขาดหรือการเกิดอุบัติเหตุจะเกี่ยวกับลูกชายตน ทั้งที่กำชับไว้แล้วว่าห้ามทำอะไรหากนายไม่สั่ง
“อ้อ ไปหลายวันเลย คุณภูรินทร์ขาดผู้ช่วยคนสำคัญแบบนี้ก็แย่นะสิ”
