ภูดิสดึงเมียรักเข้ามาสวมกอดไว้ ตอนรู้ว่าไอ้ชยุติธรเข้ามาหาดารัณเป็นห่วงแทบแย่ รีบขับรถมาอย่างรวดเร็ว
“มันทำอะไรคุณหรือเปล่า”
“เปล่าค่ะ”
“ดีแล้วที่โทรหา ไปกับผมเถอะ” เขาดึงเธอเดินไปด้วยกัน นี่จะห่างเมียก็ไม่ได้เลยใช่ไหม เห้อ...
เขาเดินไปสั่งคนงานในไร่โดยให้ดารัณอยู่บนรถ แค่อยู่ในสายตาเขาก็อุ่นใจ ส่วนคุณประพจน์หลังจากจัดการเรื่องที่คุยค้างไว้เสร็จแล้วก็กลับ เมื่อเวลาผ่านเลยไปเป็นช่วงบ่าย ที่บ้านก็ส่งอาหารและเครื่องดื่มมาตะกร้าใหญ่และนั่นก็ทำให้เขาลืมไปเลยว่าเลยเวลาอาหารเที่ยงมาเยอะแล้ว กลัวเธอจะหิวเขาจึงละมือแล้วตรงเข้าไปมาหาคนรักทันที
“หิวหรือยังครับ”
“แค่เห็นหน้าก็อิ่มแล้วค่ะ” ดารัณบอกเขาด้วยรอยยิ้มอย่างยั่วยวน
“หื้อ...ผมหิวเสียแล้วสิ เมียยิ้มหวานแบบนี้” แน่นอนว่าไม่ใช่ข้าวแน่นอน อยากกินเมีย
“งั้นก็ไปกินข้าวกันเถอะป้านวลลออจัดมาให้เต็มตะกร้าเลย” ดารัณรับตะกร้ามาถือไว้รอให้เขาขึ้นมา
