“อ่าวลูกเปรม...”
เสียงหนึ่งที่แว่วเข้ามาขณะที่ทั้งหมดกำลังขึ้นรถ ทำให้ทุกคนนิ่งอึ้งไปตามๆ กัน
‘ซวบชิบ...’
เปรมยุดาที่คิดว่าจะจัดการเรื่องทั้งหมดให้เสร็จในคราวเดียวกลับต้องมาเจอกับพ่อตัวเองที่มาถึงเร็วกว่าที่คิดอีก
“คุณพ่อ...” เสียงหวานเปล่งออกไปพร้อมกับหันหน้าไปอย่างเหยเก ไม่คิดว่าเรื่องจะมาเป็นแบบนี้
“จะมารับตัวหนูดารัณไปให้พ่อเหรอครับ” เสียงเข้มแฝงด้วยความเหี้ยมโหดเปล่งออกมา พร้อมเดินมาประจันหน้ากับลูกสาวตัวดี ที่ริจะมาขัดขวางเรื่องของเขา
“เอ่อ...ชะ...ใช่ค่ะ คุณพ่อก็ไม่น่าจะรีบมาเลยนะคะ เปรมตั้งใจจะเซอร์ไพร์พ่อเลยนะคะ”
“งั้นเหรอ”
“ค่ะ ต้องใช่สิคะ อะไรที่เป็นความสุขของคุณพ่อ เปรมก็ยอมทำทุกอย่างนั่นแหละคะ” เปรมยุดาทำใจดีสู้เสื้อ เดินเข้าไปหาผู้เป็นพ่อ แล้วขยิบตาให้กับภูดิส
‘ไม่น่าหลวมตัวเลยจริงๆ ให้ตายเหอะ’ กว่าจะตัดสินใจเสี่ยงตายขนาดนี้ก็นับว่าต้องทำใจหลายชั่วโมง นี่ยังมา
