บทที่ 46
ฮาร์เวียทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้หวายตัวยาวริมสระน้ำด้วยท่าทางอ่อนล้า ดวงตาสีเทาอัดแน่นไปด้วยความเศร้าหมอง แพทริเซียใจแข็งเหลือเกิน แม้ตลอดหลายวันมานี่เขาจะแกล้งควงผู้หญิงหลายต่อหลายคนให้เห็น แต่เจ้าหล่อนก็ไม่เคยแสดงท่าทางหึงหวงใดๆ ออกมาเลย
หรือว่าหล่อนจะเกลียดเขาแล้วจริงๆ
มือใหญ่ยกแก้วเหล้าขึ้นเทลงลำคอจนหมด ก่อนจะเติมมันใหม่และก็เทเจ้าน้ำสีอำพันนั้นลงไปในลำคออีกครั้ง แก้วแล้วแก้วเล่า แต่มันก็ไม่สามารถทำให้ชายหนุ่มคลายความกลัดกลุ้มลงได้เลย
“ผมอยากให้คุณรู้ว่าผมไม่ได้ต้องการแค่ลูก...” น้ำเสียงที่ดังออกมานั้นแผ่วเบาเหลือเกิน เบาจนแทบจะเป็นเสียงกระซิบ
“แต่ผมต้องการทั้งคุณและลูกนะแพทริเซีย...”
สายลมเย็นฉ่ำพัดมาแต้มผิวกาย แต่ฮาร์เวียกลับไม่ได้รู้สึกสดชื่นเลยแม้แต่น้อย หัวใจกำลังชอกช้ำ รู้ดีว่าตัวเองผิด ตัวเองเลวแค่ไหน หวังจะไถ่โทษแต่แม่ภรรยาคนงามก็ใจแข็งราวกับหินผา ตั้งแง่ว่าเขาต้อ
