ทานตะวันแปลกใจนักที่ผ่านมาสามวันแล้ว แม้แต่เงาของ บรูซกลับไม่มาปรากฏให้เห็นเลย เขาเงียบหายไปตั้งแต่วันนั้น แม้แต่เสียงก็ยังไม่ส่งผ่านสายมาหาเลย หล่อนก็ได้แต่จมอยู่กับความเศร้าหมอง จะโทรหาก็ฐิติเกินไป
“วันนี้ไม่ออกไปไหนเหรอซันนี่” ดวงพรเห็นบุตรสาวทำหน้าเหงาๆ มาสามวันติดก็อดที่จะเป็นห่วงไม่ได้
“ไม่รู้จะไปไหนค่ะแม่ เบื่อไปหมดเลย”
“งั้นก็ไปหาพี่เขาสิ พี่เขาคงดีใจที่ซันนี่ไปหา”
เด็กสาวทำปากยื่นแก้มป่อง แง่งอนไม่ลดละ “ทีเขายังไม่มาเลย ทำไมซันนี่จะต้องไปหาด้วยล่ะคะ ต่างคนต่างอยู่แบบนี้แหละดีแล้ว เชอะ คิดว่าซันนี่จะสนใจหรือไง”
ผู้เป็นแม่เห็นท่าทางเอาแต่ใจของบุตรสาวแล้วก็อ่อนอกอ่อนใจ“ทำตัวแบบนี้ไม่สมกับเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้วเลยนะซันนี่”
“ก็ซันนี่จะหย่าแล้วนี่คะ”
“ไม่เอาน่า เลิกงอนได้แล้ว และก็ไปหาพี่เขาซะ” ดวงพรยื่นมือมากุมมือของบุตรสาว และพยายามอธิบายเหตุผล “พ่อบรูซน่ะเป็นคนดีนะ หนูไม่ค
