อมิตารู้สึกเหมือนว่าเธอกำลังอยู่ในความฝันที่ได้นั่งทานอาหารเย็นกับเจ้าชายหนุ่มรูปงามในบรรยากาศแสนโรแมนติค และที่สำคัญเขาเพิ่งขอเธอแต่งงาน หญิงสาวขอบคุณอะไรก็ตามที่ทำให้เขาและเธอได้มาเจอกันและกำลังจะได้ร่วมชีวิตกันเธอรู้สึกขอบคุณจริงๆ
หลังอาหารเย็นที่ทั้งคู่รู้สึกว่าเป็นมื้อที่อร่อยที่สุดในชีวิตจบลงคีตภัทรก็พาอมิตามานั่งดูดาวยังโซฟาหนานุ่มริมระเบียง อมิตานอนซบอยู่กับอกอุ่นโดยมีวงแขนแข็งแรงของคีตภัทรกอดรัดเธอไว้หลวมๆ
“ดาวสวยจังค่ะ” อมิตาบอกและยกมือขึ้นโดยใช้นิ้วชี้กับนิ้วโป้งโน้มเข้าหากันเสมือนว่าเธอสามารถหยิบดวงดาวเหล่านั้นเอาไว้ได้
“ใช่ครับ อยู่กรุงเทพดาวไม่สวยเหมือนที่นี่เลย คนต่างจังหวัดนี่น่าอิจฉาเนอะ หนูอิมว่าไหม”
“ใช่ค่ะ ต่างจังหวัดอากาศดี ผู้คนไม่ต้องเร่งรีบอากาศก็บริสุทธิ์”
“หนูอิมเคยคิดอยากมาอยู่ต่างจังหวัดบ้างไหมครับ” คีตภัทรถามอย่างชวนคุย
“เคยนะคะ แต่หนูอิมต้องทำงานและดูแลค
