หลังจากกินดื่มกันจนมืดค่ำ เหยาอันก็แจกจ่ายเงินให้คนที่มาช่วยสร้างบ้าน ซึ่งบางคนไม่ขอรับโดยเฉพาะกลุ่มของนายตำบลส่วนคนในหมู่บ้านก็มีรับไปแค่บางคนเท่านั้น เพราะถึงอย่างไรพวกเขาก็เสียเวลามาทำงาน และเจ้าของเรือนก็เต็มใจจ่ายให้
“ปิดเรือนกันให้ดีนะ ลุงเห็นบ้านนั้นยืนมองอยู่นานแล้ว ไม่รู้คิดไม่ซื่ออะไรอีก” ลุงจางเอ่ยเตือนด้วยความเป็นห่วง
“เจ้าค่ะ ทุกคนไปหมดเราจะปิดเรือน”
“เช่นนั้นวันนี้พวกเจ้าก็พักผ่อนเถิด วันพรุ่งสาย ๆ ลุงจะมาทำเตียงใหม่ให้ ดูแลกันดีดีนะ” สิ้นคำลุงจางก็เดินออกไปพร้อมสหายที่ยืนรออยู่ สามพี่น้องจึงโค้งคำนับให้อย่างซึ้งใจ
เมื่อลานกว้างติดลำธารไร้ผู้คน เด็กน้อยทั้งสองก็กระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจ “พี่เหยา พี่เหยา เรามีบ้านใหม่แล้ว” ม่านอวี้ส่งเสียงร้องสดใส พร้อมกับวิ่งรอบเรือนด้วยความตื่นเต้น
“พอเถิด มืดค่ำแล้วยังจะวิ่งอยู่ได้ เข้าเรือนกัน” เหยาอันยื่นมือไปจับแ
