สองวันต่อมา….
หลังจากได้ใบอนุญาตจากท่านนายอำเภอ กลุ่มคนนับสิบก็พากันขึ้นเขาไปตัดไม้ไผ่ตามที่ได้วางแผนกันไว้ บางคนก็แบกลงมาแล้วก็ช่วยกันผ่าเลาะเอาเปลือกด้านนอกออก ส่วนคนสับก็สับเป็นชิ้น ๆ ความยาวประมาณนิ้วชี้ ความกว้างเท่ากับสองข้อ เมื่อเต็มกระสอบก็นำไปแช่ในบ่อที่ทำขึ้นมาตั้งแต่เมื่อวาน เพราะจำเป็นต้องใช้น้ำสะอาด เส้นใยจึงจะไม่เจือปนดินโคลน
จากนั้นก็รอเวลาให้มันเปื่อยยุ่ย ซึ่งต้องใช้เวลาอีกหลายวัน จึงจะนำมาต้ม ตามด้วยขั้นตอนการตำและกรอง สุดท้ายจึงจะนำไปตากให้แห้ง ถึงจะกลายเป็นกระดาษที่สามารถใช้งานได้
แม้ขั้นตอนจะยุ่งยากและต้องใช้เวลานาน ทว่าหากมันสำเร็จ คนในหมู่บ้านจะมีอาชีพและเงินทองหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย เหตุนี้พวกเขาจึงตั้งใจกันมาก หญิงสาวบอกอะไรก็เชื่อฟังหมด แม้บางคราจะมีเสียงเพื่อนบ้านหัวเราะเยาะก็ตาม
ถึงกระนั้นพวกเขาก็หาได้แยแสไม่ เพราะทุกคนต่างก็เชื่อมั่นว่า
