แม้นางจะคิดเช่นนั้น ทว่าเหยาอันก็ไม่ได้กล่าวอันใดเพื่อทำลายความรู้สึกพวกเขา เพราะรู้ดีว่าคนยุคนี้ไม่ค่อยมีความรู้ในการสร้างสรรค์ ไม่ว่าจะเป็นงานประดิษฐ์หรือการทำเกษตร ส่วนมากจะเพาะปลูกตาม ๆ กัน และทำแบบดั้งเดิมไม่ยอมเปลี่ยนวิธี ทำให้ผลผลิตวนเวียนซ้ำ ๆ กันไม่มีอะไรแปลกใหม่ นึกแล้วก็น่าเห็นใจอยู่ คนรวยก็มีมากจนล้น ส่วนคนจนจะกระดิกตัวก็ยังลำบาก
แล้วดูแต่ละคนทำหน้าเข้า ราวกับวันนี้แผ่นดินจะถล่มลงมาเสียอย่างนั้น “แล้วนี่ทำไมดูเหนื่อย ๆ กันล่ะเจ้าคะ” อดไม่ได้จึงเอ่ยถาม วันก่อนนางยังเห็นพวกเขาสดใสกันอยู่เลย
“ตกปลาได้ไม่กี่ตัว มิหนำซ้ำยังมีแต่ตัวเล็ก ๆ ด้วย” ลุงจางบอกเสียงเบา พร้อมกับยกถังให้นางดู
“คงมิใช่เราตกมันทุกวันจนมันสูญพันธุ์ไปแล้วนะเจ้าคะ” นางยิ้มแหยมองท่านลุงทั้งสาม และชายหนุ่มอีกหลายคนที่ยืนอยู่ทางด้านหลัง น่าจะเป็นพวกว่างงานที่ออกไปหาปลาด้วยเป็นแน่
เพราะเหตุนี้ก
