สิบวันต่อมา…
หน้าเรือนของเหยาอันก็เต็มไปด้วยผู้คนนับสิบ มีแบ่งกลุ่มกันทำหน้าที่ บ้างก็อยู่อีกฝั่งของลำธารที่ติดกับทุ่งนา ที่มีการสร้างเพิงไม้ไผ่ไว้และมุงหลังคาเรียบร้อย ด้านล่างเป็นเตาฟืนเรียงรายอยู่สามอัน ด้านบนมีกะทะใบใหญ่และหม้อที่เอาไว้สำหรับต้มเยื่อไผ่
หลังบ้าน…. ชายฉกรรจ์ห้าหกคนกำลังเอาไผ่ที่แช่น้ำขึ้น ดีที่พวกเขามาเปลี่ยนน้ำกันทุกสามวัน จึงไม่มีกลิ่นเหม็นอับ
จากนั้นพวกเขาก็แบกเอาไปล้างที่บึงน้ำไม่ไกล แล้วจึงนำกลับมาให้คนที่เรือนต้มอีกที ขั้นตอนเหล่านี้พวกเขาทำวนเวียนกันไปเรื่อย จนกระทั่งเกือบเที่ยงก็เริ่มมีเสียงตำเยื่อไผ่ให้ได้ยิน
เพราะการต้มต้องใช้เวลาถึงหนึ่งชั่วยามครึ่ง [สามชั่วโมง] จึงจะนำมาตำได้ และช่วงที่รอ บางคนก็ขึ้นไปตัดไผ่มาแช่อีกรอบ หากทำสำเร็จพวกเขาจะได้มีงานทำต่อเนื่องไปเลยไม่ต้องรอ
หลังจากตำจนเหนียวได้ที่ ก้อนเยื่อไผ่ก็ถูกนำไปใส่ในอ่างน้ำใบใหญ่ จาก
