เหยาอันเผยยิ้มอ่อนราวกับซึ้งใจหนักหนาที่อีกฝ่ายตอบตกลง ยอมให้นางรับโทษเพียงคนเดียว ทว่าในใจกลับครุ่นคิด
‘มันไม่น่าง่ายอย่างนี้ ต่อให้เราเป็นผู้ว่าจ้าง ถึงอย่างไรคนรับจ้างก็ต้องรับโทษไปด้วย หนักเบาก็ว่าไปตามสถานการณ์มิใช่หรือ แต่ใต้เท้าผู้นี้กลับยอมยกเว้นโทษให้คนอื่นง่าย ๆ ขอแค่ข้ารับโทษผู้เดียว หรือมีคนจงใจกลั่นแกล้งข้า’ พลันใบหน้าใครบางคนก็ปรากฏขึ้นมาในหัว คนที่เอ่ยเย้ยหยันนางในยามที่ถูกจับมา
‘เป็นฝีมืออีป้าข้างบ้านสินะ’ ยังคงก่นด่าในใจ
อึดใจต่อมาผู้ที่จับนางไว้ก็เอ่ยบอกให้ปล่อยตัวทุกคน และเขาก็ไม่พูดพร่ำทำเพลง รั้งร่างผอมบางเดินตรงไปที่รถลากที่จอดรออยู่ทันที ซึ่งด้านบนมันคือกรงขังนักโทษอุกฉกรรจ์
“ดะ… เดี๋ยวใต้เท้า แล้วเหตุใดไม่ปล่อยเหยาอันด้วย” ลุงชุยรีบเอ่ยอย่างร้อนใจ ซึ่งทุกคนต่างก็พากันสงสัย
“นางยินดีรับโทษคนเดียวแล้ว พวกเจ้ายังจะเอาอะไรอีก”
“ระ… รับโทษคนเดีย
