@ หลายวันต่อมา
ขณะร่างอวบอิ่มกำลังเดินเล่นในสวนหลังบ้านยามเย็น มือบางยังจับโทรศัพท์ไว้ หลังวางสนทนากับคนไกลไปไม่กี่นาที
ปล่อยสายลมพัดโกรกหน้าสวยเรียกความสดชื่น ค่อยๆยกฝีเท้าก้าวเบา ให้ระบบเผาผลาญได้ทำงาน
"หิวอะไรเป็นพิเศษไหมลูก" มารีนเอ่ยดึงความสนใจ ท่านสังเกตุเห็นว่าลูกสาวเก็บตัวมากขึ้น กลัวจะส่งผลระยะแก่ว่าที่คุณแม่และทารกน้อย
"ไม่แล้วค่ะ ช่วงนี้ไม่ค่อยอยากกินอะไร" ใบหน้าสวยยังก้มมองแต่ปลายเท้า เธอค่อนข้างระมัดระวังอุบัติเหตุให้มากขึ้น
"เราต้องเข้มแข็งไว้ลูก เราไม่ได้ตัวคนเดียวแล้ว อดทนเพื่อลูกในท้องนะดาริณ" ท่านยังถือถุงขนมธัญพืชมาด้วย เผื่อนั่งคุยเป็นเพื่อนลูกสาวอีกหน่อย
"ดาริณอดทนเต็มที่แล้วม๊า"
กึ่ก! ปลายเท้าแกร่งคู่นึงหยุดชะงักอยู่หลังต้นไม้ใหญ่
"นี่แค่บททดสอบสอบแรกเองนะดาริณ เราลองคิดอีกแง่นึงดีไหม ว่าทำไมป๊าต้องกีดกันเรากับเขา?" ท่านเอ่ยบอกผ่านน้ำเสียงอ่อนโยน ชวนคนฟ
