ห้ามนะขนม
1419 คำ
โต๊ะประจำหน้าคณะนิเทศน์มีสองสาวกับหนึ่งหนุ่มนั่งอยู่ ซันก็มีโต๊ะประจำของตัวเองแต่ไม่ยักจะไปนั่งทำตัวเหมือนติดน้องสาวเอามาก ในขณะนั้นเอง ….
“ สวัสดีครับ น้องชื่อน้องขนมใช่มั้ย ” ชายหนุ่มรุ่นพี่เดินตรงเข้ามาหาขนมที่กำลังนั่งคุยกับทับทิมอยู่ หนุ่มหล่อ ร่างสูงโปรง ผิวขาวนัยตาสีน้ำตาลเรือนผมสีน้ำตาลอ่อนๆ มีชื่อว่า ไม้ รุ่นพี่บริหารปี 3
ไม้เห็นขนมตั้งแต่วันแรกที่เปิดเทอมและรู้สึกชอบในตัวขนมมาก สาวน้อยน่ารักตัวเล็กๆกับรอยยิ้มหวานๆมันโดนตาโดนใจไม้เอามากๆ
“ อะ อ๋อ ใช่ค่ะ พี่มีอะไรรึป่าวคะ ”ขนมเอ่ยถามออกไปในใจนึกสงสัยอยู่ไม่น้อยเขารู้จักเธอได้ยังไง
“ พี่ขอไอดีไลน์หน่อยได้มั้ยครับหรือเบอร์โทรก็ได้ ” รุ่นพี่ที่ตั้งใจเอาไว้แล้วว่าวันนี้จะต้องได้ช่องทางการติดต่อสาวน้อยน่ารักคนนี้ให้ได้
“ มี ” ซันเอ่ยเสียงเย็นออกมาทันทีขนมกับทับทิมหันไปมองซันเป็นตาเดียวกัน
“ โทรศัพท์ ” ซันเอ่ยขอโทรศัพท์จากรุ่นพี่หนุ่มคนนั้นทันที มือหนาของรุ่นพี่ส่งมือถือราคาแพงไปให้ซัน ซันรับมันมาอย่างวางง่ายพลาดเปิดแอพเข้าไปใส่ไอดีไลน์ Sunshine ซึ่งมันเป็นไอดีของเขาเอง ใบหน้าหล่อยกยิ้มมุมปากขึ้นเพียงแวปเดียวเท่านั้น มือหนาส่งมือถือราคาแพงคืนให้เจ้าของไป
“ เดี๋ยวพี่ทักไปหานะครับ ” ไม้เอ่ยบอกขนมออกไปพลางส่งยิ้มหล่อๆไปให้สาวน้อยน่ารักแล้วเดินออกไปจากตรงนั้นทันที
“ พี่ซัน เอาไอดีขนมให้เขาไปทำมั้ยค่ะ แกล้งขนมอีกแล้วใช่มั้ย ” ทับทิมหันมาว่าให้พี่ชายทันที ซันก็เงียบไม่พูดไม่เอ่ยอะไรออกมา ตาคมจ้องมองไปยังคนตัวเล็กนิ่ง ใบหน้าสวยหวานของขนมงอง้ำลงไปทันทีเพราะเข้าใจว่าซันเอาไอดีไลน์ของเธอให้รุ่นพี่คนนั้นไป
ซันที่เห็นคนตัวเล็กนั่งหน้าหงิกหน้างอก็ชอบใจอยู่ไม่น้อย มันน่ารักจนละสายตาไปมองทางอื่นไม่ได้ ใครจะโง่เอาไอดีขนมให้มันๆมีสิทธิ์อะไรจะมาคุยกับขนม เขาคนนึงละจะขวางทุกทางแล้วก็ทุกคนด้วย
ทับทิมหงุดหงิดหัวเสียพี่ชายฝาแฝดอยู่ไม่น้อยเพราะเข้าใจว่าพี่ชายเอาไอดีเพื่อนให้รุ่นพี่คนนั้นไปจริง นั่งกันสักพักสกายกับพราวฟ้าก็เดินเข้ามา
“ ทับทิมเป็นอะไรทำไม่ทำหน้าแบบนั้นละ ” พราวฟ้าเอ่ยถามทับทิมทันทีที่เห็นอีกคนนั่งหน้าดำเหมือนกับโกรธใครอยู่
“ ก็พี่ซันนะสิเอาไอดีขนมให้ใครไปก็ไม่รู้ ไม่ถามขนมเลยสักคำนิสัยไม่ดีจริงๆเลย ” ทับทิมเอ่ยบอกพราวฟ้าออกไป สกายที่ได้ยินแบบนั้นก็ต้องอมยิ้มทันที เพราะสกายรู้ว่าซันไม่มีทางเอาเบอร์หรือช่องทางการติดต่อของขนมให้ใครแน่ๆ
“ พี่ซันน้องจะบอกคุณแม่จริงๆว่าพี่ซันแกล้งขนม “
” นี่เธอเชื่อจริงๆเหรอทับทิมว่าเฮียให้ไอดีขนมไป“ สกายถามทับทิมขึ้นเมื่อเห็นทับทิมดูจะโกรธเฮียซันของเขาเอามาก ๆ
“ ก็เราเห็นพี่ซันพิมพ์ยิกๆอยู่ในมือถือผู้ชายคนนั้นใช่มั้ยขนม ” ทับทิมหันไปถามขนมที่นั่งอยู่ข้างๆ ขนมลากสายตามาจ้องมองยังในตาคมของซันเธอเดาสายตาเขาไม่ออกเลยว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่
มือบางหยิบมือถือราคาแพงขึ้นมากดเข้าช่องแชทของซัน
Khanom : คุยกันหน่อยซัน
“ ทับทิมขนมไปห้องน้ำแปปนะเดี๋ยวมา ” ขนมบอกทับทิมแล้วลุกออกจากโต๊ะไปทันที ซันที่กำลังนั่งอ่านข้อความของคนตัวเล็กผ่านการแจ้งเตือนอยู่บนหน้าจอมือถือราคาแพงก็ต้องยกยิ้มชอบใจ ร่างหนาลุกขึ้นยืนเต็มความสูงเดินตรงไปยังห้องน้ำหลังตึกที่ไม่ค่อยมีใครไปใช้งานนัก
“ ซันเอาไอดีไลน์ของขนมให้พี่คนนั้นไปจริงเหรอ ” ขนมเอ่ยถามในสิ่งที่ตัวเองสงสัยออกไป มือถือที่เธอใช้อยู่ซันเป็นคนซื้อให้เธอเมื่อปีที่แล้วพร้อมกับของทับทิม ในเครื่องของเธอมีแค่เบอร์ซัน ทับทิม พ่อแม่ สกายและพราวฟ้าเท่านั้น
“ คิดว่าไง ” ร่างหนาสาวเท้าเดินเข้าไปใกล้คนตัวเล็กที่สูงเพียงหน้าอกของเขาเท่านั้น ริมฝีปากหยักยกยิ้มอยู่ตลอดเวลาที่เห็นสีหน้าบึงตึงของคนตัวเล็กตรงหน้า เท้าเล็กของขนมถอยหลังหนีไปช้าๆจนชนเข้ากับกำแพงเย็นเฉียบของตึกเรียน แขนแกร่งคร่อมคนตัวเล็กเอาไว้ราวกับกรงขัง
ขนมที่นึกกลัวอยู่ไม่น้อยแต่ก็ยังเก็บอาการเอาไว้ได้อย่างดี กระบอกตาคมก้มลงมาจ้องมองยังคนตรงหน้านิ่ง กลิ่นหอมจากแป้งเด็กลอยตามลมเข้าจมูกแกร่งจนอยากก้มลงไปหอมแก้มนิ่มๆนั้นสักที
“ ตอบขนมมาซัน ถ้าซันเอาไอดีขนมให้พี่คนนั้นไปขนมจะไม่คุยกับซันอีก เราจะไม่รู้จักกันอีกต่อไปแล้วเอาของๆซันคืนไป “ มือเรียวเอามือถือราคาแพงที่ซันซื้อให้เมื่อปีก่อนใส่ในกระเป๋าเสื้อช็อปที่คนตัวสูงสวมใส่อยู่ เธอโกรธซันมากโกรธมากจริงๆทำแบบนี้ได้ยังไง
” ซันเห็นขนมเป็นอะไร ต่อไปนี้ก็ไม่ต้องมาคุยกันอีก “ คนตัวเล็กตั้งท่าจะเดินออกไปจากแขนแกร่งที่กำลังกักขังเธออยู่
” หยุดนะขนม เอามือถือคืนไป ” มือหนาส่งมือถือคืนให้คนตัวเล็กตรงหน้าแต่อีกคนกลับนิ่งไม่รับ ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบอะไรออกมา
“ ขนม ” ซันเรียกชื่อคนตัวเล็กขึ้นอีกครั้งแล้วจู่ๆ
ติ้ง !
เสียงแจ้งเตือนบนมือถือราคาแพงของซันดังขึ้นมือหนาล้วงมือถือราคาแพงออกจากกระเป๋ากางเกงยีนส์แบรนด์ดังที่ตัวเองสวมใส่อยู่ มันเป็นข้อความของไม้ที่ส่งเข้ามาเพราะไม้คิดว่าเป็นไลน์ของขนมจริง รูปโปรไฟล์ที่ซันใช้มันคือรูปท้องฟ้าที่มีพระอาทิตย์ลอยเด่นอยู่
ศูนย์การแจ้งเตือน
ไม้ : น้องขนมพี่ไม้เองนะครับ
มือหนาของซันยกหน้าจอมือถือราคาแพงของตัวเองให้คนตัวเล็กดู กระบอกตาสวยของขนมเบิกกว้างขึ้นทันทีที่เห็นแจ้งเตือนนั้น
” นี่ซันไม่ได้เอาไอดีของขนมให้พี่เขาจริงๆใช่มั้ย “ คนตัวเล็กที่เหมือนจะไม่เชื่อสายตาตัวเองเอ่ยถามขึ้นอีกครั้ง พลางอมยิ้มน้อยๆเพราะรู้สึกดีใจเธอไม่ได้อยากคุยกับใครไม่ได้อยากยุ่งเกี่ยวกับใครมากนัก
” ยังไม่เชื่อ “ ซันเอ่ยถามขึ้นเมื่อเห็นอีกคนเหมือนจะไม่เชื่อ
” ห้ามนะขนม ห้ามให้เบอร์ใคร ห้ามให้ช่องทางติดต่อกับใคร ถ้ามารู้ที่หลังมีปัญหาแน่ “ ซันเอ่ยบอกคนตัวเล็กออกไป กระบอกตาคมจ้องมองคนตัวเล็กนิ่ง
” ทำไมขนมจะให้ไม่ได้ ซันมีสิทธิ์อะไรมาห้าม“ ประโยคคำถามที่เป็นเหมือนประโยคท้าทาย กรามหนาบดเข้าหากันแน่นที่ได้ยินคำถามนั้นของคนตัวเล็ก ร่างหนาขยับกายเข้าไปใกล้คนตัวเล็กจนแทบจะทาบทับกันอยู่แล้ว มือเรียวยกขึ้นมาผลักที่อกแกร่งของคนตรงหน้าอัตโนมัติ
” ถ้าอยากโดนก็ลองขนม “ ใบหน้าหล่อก้มลงไปพูดใกล้ๆใบหูเรียวเล็ก กลิ่นหอมจากยาสระผมของคนตัวเล็กทำให้อาการหงุดหงิดหัวเสียของซันหายไปทันที เขาจะจัดการกับคนตัวเล็กขั้นเด็ดขาดจริงถ้าขนมยังดื้อ
ขนมก็ไม่กล้าพูดอะไรต่อได้แต่ย่นคอหนีลมหายใจอุ่นๆของคนตัวสูงนี่คือครั้งแรกที่ทั้งสองใกล้ชิดกันขนาดนี้ หัวใจดวงน้อยของขนมเต้นรัวราวกับจะขาดใจ ทั้งกลัว ทั้งตื่นเต้น ทั้งระแวง ซันที่เห็นอีกคนยังยืนนิ่งก็นึกอยากแกล้ง ขยับกายเข้าไปใกล้จนใบหน้านวลสวยแทบจะจมอกเขาอยู่รอมร่อ จนขนมได้กลิ่นน้ำหอมราคาแพงของเขา
^^
- ผู้เขียน
