หนีผี
1539 คำ
ขนมพยายามเอาตัวเองออกจากกรงแขนของซัน มือเรียวผลักอกแกร่งให้ออกห่างแต่คนตัวสูงกลับยืนนิ่งไม่ขยับไปไหนเลย แรงเท่ามดของเธอไม่สามารถทำอะไรเขาได้เลย
“ หึ ” ซันทำเพียงหัวเราะเบาๆในลำคอ กระบอกตาคมก้มมองคนตัวเล็ก ขนมไม่กล้าแม้แต่จะเงยหน้ามองเขาเพราะมันใกล้เกินไป ใกล้เกินไปแล้ว
“ ซันถอย ” ขนมเอ่ยบอกออกไป คนตัวสูงยังนิ่งไม่พูดไม่จายังขังเธอไว้อยู่อย่างนั้น
” จะดื้ออีกมั้ยขนม “ ซันเอ่ยถามออกไปเด็กดื้ออย่างขนมต้องเจอเขานี่
” ……. “ ขนมเงียบไม่ต้อง ไม่เอ่ยอะไรออกมา
” ง้างปากยังไงดีขนม “ นิ้วแกร่งจับไปที่ปลายคางเล็กของขนมให้เงยหน้าขึ้นไปสบตากับเขา กระบอกตาสวยรีบหลบสายตาเจ้าเล่ห์ของซันทันที ซันที่เห็นอีกคนตื่นกลัวก็นึกเอ็นดูอยู่ไม่น้อย ใบหน้าหล่อก้มลงไปใกล้ๆ เขาแค่จะแกล้งคนตัวเล็กเท่านั้น
“ มะ ไม่ขนมจะไม่ดื้อ ” ขนมพูดตะกุกตะกักออกไปใจดวงน้อยเต้นไม่เป็นจังหวะไปแล้ว
“ หึ ! ดีจำคำพูดของตัวเองไว้ขนม เพราะถ้าดื้อโดน ! ” ซันยกยิ้มมุมปากชอบใจที่ได้แกล้งคนตัวเล็ก ขนมใช้จังหวะที่ซันเผลอผลักแขนแกร่งของซันออกแล้วรีบวิ่งหนีซันไปยังโต๊ะที่เพื่อนๆนั่งอยู่อย่างรวดเร็ว กระบอกตาคมมองตามแผ่นหลังเล็กที่วิ่งหนีเขาตัวปลิวไปอย่างนึกเอ็นดูอีกคนอยู่ไม่น้อย
ร่างบางวิ่งมานั่งยังที่เดิมของตัวเองพลางหอบหายใจหนักๆกอบโกยเอาอากาศเข้าปอดไป
“ ขนมเป็นอะไร วิ่งหนีอะไรมา ” ทับทิมที่เห็นเพื่อนวิ่งหน้าตื่นมาก็รีบเอ่ยถามขึ้น
“ ออ ผีขนมวิ่งหนีผีมา ”
ห๊ะ ! ห๊ะ ! ห๊ะ !
ทั้งสามประสานเสียงกันร้องตกใจออกมากับสิ่งที่ได้ยิน พลางหันไปมองตากันอย่างนึกสงสัย
“ ผีที่ไหนขนม ” เป็นอีกครั้งที่ทับทิมหันไปถามเพื่อนขึ้น
“ ผะ ผี ผี ผีที่หน้าห้องน้ำนะทับทิม ” ขนมที่ตอนนี้วุ่นวายใจไปหมดทั้งจากซันและสายตาสงสัยของเพื่อนๆ ไม่นานซันก็เดินมาร่างหนาทิ้งสะโพกลงนั่งข้างๆสกาย
” เฮีย เจอผีมั่ยว่ะ “ สกายที่เห็นซันเดินมาทางห้องน้ำก็เอ่ยถามขึ้น เพราะถ้าขนมเจอเฮียซันก็ต้องเจอ
” ผีอะไรว่ะ “ ซันได้แต่ทำหน้าสงสัยไม่เข้าใจในคำถามของสกาย
” ก็ขนมไปเจอผีที่หน้าห้องน้ำมา เฮียไม่เจอเหรอ”กระบอกตาคมหันไปมองหน้าขนมอย่างเอาเรื่องทันทีที่ได้ยินประโยคนั้นของสกาย มีหน้ามาว่าเขาเป็นผีเหรอ
ขนมได้แต่นั่งทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้พลางทอดสายตาไปมองทางอื่นไม่แม้แต่จะหันมาสบตากับซัน จนสาวๆลุกออกจากโต๊ะเดินขึ้นตึกเรียนไป
“ ขนมเจอผีจริงๆเหรอ ” ทับทิมเกาะแขนขนมแน่นพลางเอ่ยถามออกไป
“ อือ ผีน่ากลัวมากทับทิม ” ขนมที่เห็นเพื่อนกลัวก็โกหกต่อไปทันที ใบหน้าสวยมองเพื่อนตัวเองยิ้มๆ
“ ฉันจะไม่ไปเด็ดขาดห้องน้ำหลังตึก ” แขนเรียวของทับทิมลูบแขนตัวเองป้อยๆ ใครมั่งจะไม่กลัวผี
สามสาวนั่งพูดคุยกันสักพักอาจารย์ก็เดินเข้าห้องมา ขนมที่กำลังนั่งตั้งใจเรียนอยู่เสียงมือถือในกระเป๋าก็ดังขึ้น มือเรียวหยิบมันออกมาดูพบว่า…
ติ้ง !
Sun : ว่าใครผีขนม
Khanom : ……
Sun : อ่านไม่ตอบอยากลองดี ?
Khanom : ก็ซันไง ผี
Sun : อยากลองโดนผีจับหัวดูมั้ยขนม
Khanom : ?
ขนมได้แต่ส่งเครื่องหมายคำถามไปเพราะเธอๆไม่เข้าใจในสิ่งที่ซันพิมพ์มา คิ้วเรียวขมวดเข้าหากัน แต่ก็ต้องสลัดความสงสัยนั้นทิ้งและหันไปสนใจอาจารย์ต่อ
อีกด้าน…
ซันได้แต่นั่งยกยิ้มชอบใจที่เห็นอีกคนไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด
“ หึ ! เด็กน้อยจริงๆ ” ริมผีปากหยักพึมพำอยู่คนเดียว
กว่าอาจารย์จะปล่อยก็เล่นเอาสกายหิวจนแสบท้องไปหมด
“ เฮียไปกินข้าวที่ไหนดี ไปร้านริมน้ำที่พ่อๆแม่ๆชอบไปกันม่ะ ” สกายเอ่ยถามซันขึ้น ร้านริมน้ำที่ว่าคือร้านประจำของกลุ่มพ่อแม่ของพวกเขานั่นเอง
“ ก็ได้ “
สกายจัดการโทรไปไปจองโต๊ะทันที ทั้งสองพากันเดินลงมาจากตึกเรียนและเดินตรงไปยังตึกคณะนิเทศน์ทันทีแต่จังหวะนั้นเอง ไม้ชายหนุ่มที่ขอไลน์ขนมไปก็เดินตรงมาทางตึกคณะนิเทศน์ด้วยเช่นกัน กระบอกตาคมของซันจ้องมองไปยังรุ่นพี่หนุ่มนิ่ง
ยืนรอไม่นานสามสาวก็พากันเดินลงมาจากตึกเรียน
“ ขนม ขนม นั่นผู้ชายที่มาขอไลน์ขนมเมื่อเช้านี่ ” ทับทิมเอ่ยพูดขึ้นเมื่อเห็นไม้ยืนยิ้มอยู่หน้าตึก
“ คนนี้เหรอ ” พราวฟ้าถามขึ้นอีกครั้งเพราะเมื่อเช้าเธอไม่ทันเห็นว่าเป็นใคร
“ ใช่คนนี้แหละ รุ่นพี่เรานะ ” พราวฟ้าก็ไม่ถามอะไรต่อ สามสาวเดินออกมาหน้าตึกที่มีซันกับสกายยืนรออยู่ด้วย
” น้องขนม พี่จะมาชวนไปกินข้าวด้วยกันครับ “
” ไม่ว่าง “ ขนมยังไม่ทันจะได้ตอบอะไร ซันก็ตอบขึ้นซะก่อนแล้วดึงมือขนมเดินตรงไปที่รถทันที ไม้ได้แต่ยืน งง กับความรวดเร็วของรุ่นน้องหนุ่มที่พาคนที่เขาหมายปองเดินออกไป
“ พี่ซัน ลากขนมอีกแล้วนะคะ ” ทับทิมรีบวิ่งตามพี่ชายไปพลางบ่นงึมงำ ซันไม่คิดจะฟังน้องสาวจับขนมยัดเข้าไปในรถแล้วพาตัวเองขึ้นมานั่งประจำที่แล้วขับรถออกไปทันที
“ พี่ซัน ! ” ทับทิมเองก็ไม่ทันพี่ชายฝาแฝดของเธอเหมือนกัน ได้แต่ทดบัญชีโทษพี่ชายไว้ในใจ
ฮ่า ~ ฮ่า ~ ฮ่า สกายระเบิดหัวเราะเสียงดังออกมาที่เห็นอาการฮึดฮัดของทับทิม
“ ขำอะไรกาย ทำไมไม่ห้ามพี่ซันบ้างละปล่อยให้ลากขนมอยู่ได้ ” สองแขนเรียวของทับทิมยกขึ้นมากอดอกแน่นพลางหันไปถามสกาย
“ เธอคิดว่าใครห้ามเฮียได้ ” สกายที่รู้ดีว่าถ้าซันต้องการอะไร จะเอาอะไรใครก็ห้ามซันไม่ได้
“ แม่ไง เราจะฟ้องแม่คอยดูเลยพี่ซันจะต้องโดนด่า เราจะให้แม่ด่าให้หูดับไปเลย ” ทับทิมยู่หน้าใส่สกายพลางเอ่ยพูดออกไป
รถสปอร์ตคันหรูขับออกมาจากมหาลัยภายในห้องโดยสารมีเพียงความเงียบเข้ามาปกคลุม กระบอกตาคมทอดมองคนตัวเล็กข้างๆอยู่บ่อยครั้ง เขาหมั่นเขี้ยวมากที่อีกคนเอาแต่นั่งนิ่งไม่พูดไม่จา อยากจะจูบซะให้ปากเปื่อยไปเลย ไวกว่าความคิดมือหนาตบไฟเลี้ยวเข้าไปในซอยเล็กๆซอยนึงทันที
“ จะไปไหนซัน ” ขนมเอ่ยถามทันทีที่รถขับเข้ามาจอดในซอยเปลี่ยว
“ พูดได้แล้วเหรอขนม ” ซันเอ่ยถามขึ้น ใบหน้าหล่อก้มลงไปใกล้คนตัวเล็ก กระบอกตาคมจ้องมองไปยังเรียวปากสีชมพูได้รูป ขนมที่เห็นอีกคนเข้ามาใกล้จนรู้สึกว่ามันอันตรายเกินไปก็ถอยหนีทันที ร่างบางถอยไปจนติดกับประตูรถ ซันได้แต่อมยิ้มชอบใจ สีหน้าตื่นกลัวของเธอมันน่ารักหนุบหนับหัวใจเขามาก
“ หนีทำไมขนม อ๋อ ! ลืมไปว่าเราเป็นผี ” มือหนาปลดเข็มขัดนิรภัยที่คาดอยู่ออก ร่างหนาขยับกายเข้ามาใกล้คนตัวเล็ก ใจดวงน้อยของขนมเต้นแรงราวกับจะหลุดออกมาจนซันที่อยู่ใกล้ๆได้ยินเสียงหัวใจของอีกคน
“ ซันออกไปเลยนะ อย่าแกล้งขนมได้มั้ย ” ขนมเอ่ยบอกออกไปเสียงอ้อนๆหวังให้อีกคนถอยห่างแต่ซันกับนิ่งงันไปทันทีที่ได้ยินเสียงหวานๆเอ่ยออดอ้อนเขาแบบนั้น เมื่อทนต่อความน่ารักของอีกคนไม่ไหว ….
ฟอดดดด !!!
ปลายจมูกแกร่งกดหอมไปที่แก้มนวลของขนมอย่างแรง ขนมนั่งอึ้งไปทันทีไม่คิดว่าซันจะทำแบบนี้ เมื่อได้สติ
เพี๊ยะ ! เพี๊ยะ ! เพี๊ยะ !
มือเรียวฟาดไปที่แขนแกร่งของซันหลายต่อหลายครั้งพลางถลึงตาใส่อย่างเอาเรื่อง
“ ซัน มาหอมแก้มขนมทำไม เพี๊ยะ ! “ ปากก็เอ่ยว่าอีกคนไปมือก็ตีไม่หยุด มือเรียวยกขึ้นมาหมายจะฟาดอีกครั้ง
“ ตีอีก จูบนะขนม ” เมื่อได้ยินประโยคนั้นขนมจำต้องเก็บมือเรียวของตัวเองลงทันที
“ หอมหน่อยเดียวทำเป็นว่า ” ปากหนาพึมพำออกมาจนขนมที่นั่งอยู่ได้ยินก็อยากจะขวนหน้าหล่อๆนั้นให้มันแหกไปซะ พูดมาได้หอมหน่อยเดียว
ร่างหนาเมื่อได้แกล้งคนตัวเล็กจนพอใจแล้วก็กลับมานั่งที่ประจำของตัวเองและขับรถออกไปทันที
^^
- ผู้เขียน
