นิดาตื่นขึ้นมาช่วงสาย นาฬิกาบอกเวลาเก้าโมงครึ่ง
“ว้ากกก ไม่ทันเรียนเซคแรก อาจารย์ยิ่งโหด ๆ อยู่ด้วย” นิดาหน้าตื่น สิ่งที่คิดเป็นอย่างแรกในหัวคือเรื่องไปเรียนตอนเช้า
เมื่อทบทวนสิ่งที่เกิดขึ้นในคืนวันอาทิตย์ เธอจำได้ว่าห้วงความทรงจำสุดท้ายคือการนั่งดื่มโซจูกับอาติณและพี่บอม นิดาเมาจนภาพตัด ไม่รู้ว่าตัวเองมานอนอยู่ในห้องนอนได้อย่างไร
สายตากวาดมองสำรวจตนเองตั้งแต่หัวจรดเท้า พบว่าเสื้อผ้ายังเรียบร้อยไม่ได้ถูกถอดออก เธอไม่ได้ถูกทำมิดีมิร้ายจากทั้งคุณอาสุดหล่อและจากพี่บอม นิดาวิ่งเข้าไปในห้องน้ำ ล้วงนิ้วเข้าไปสำรวจความเวอร์จิ้นข้างในโพรงน้องหนูของเธอ ไม่มีน้ำอะไรขุ่น ๆ ลื่น ๆ อยู่ข้างใน พบว่ายังถ้ำแห่งสมบัติของตัวเองยังอยู่ในสภาพดี
นิดาถอนหายใจอย่างโล่งอกที่ไม่ได้เมาจนตื่นขึ้นมานอนข้างผู้ชาย แต่หากเมื่อคืนนี้อาติณไม่มาถูกจังหวะหรืออาจเรียกว่าขัดจังหวะ ความสัมพันธ์ระหว่างนิดากับพี่บอมคงเกินเลย
