คนในความลับ
1173 คำ
ตอนที่ 15
คนในความลับ
“ใช่ ..พี่ไม่อยากให้ใครรู้ว่าพี่มีเด็กเลี้ยง”
น้ำเสียงราบเรียบทว่าแสนเย็นชาของหญิงสาวนั้น ทำให้ เตชิน หยุดชะงักเล็กน้อย จน เกวลิน ต้องหันกลับไปมองร่างหนาที่ยืนก้มหน้ามุ่ย และเหมือนจมูกโด่งเป็นสันนั้นเริ่มจะผ่าวแดงขึ้นมา คล้ายกำลังเขากำลังจะร้องให้
เวรกรรม!! นี่ฉันทำเด็กโฮสต์ร้องให้เหรอเนี่ย..
“ชิน! เป็นอะไร?”
เธอเอ่ยถามเบาๆ ทว่าหน้าหล่อเหลานั้นก็เอาแต่ก้มนิ่ง
“ฮึก”
อย่าบอกนะว่า ..นี่จะร้องให้จริงๆ จะแสดงเก่งไปถึงไหนกัน
“มานี่มา”
สุดท้ายเธอจำต้องเดินไปชิดใกล้ และดึงมือหนานั้นมากุมไว้เสียเอง ก่อนจะลากเจ้าหมาโบ้ตัวโตที่เริ่มจะขึ้แยให้เดินตามออกมา และเตชินก็ยอมเดินมาด้วยอย่างว่าง่าย
“เอารถมารึเปล่า รึว่ามารถลูกค้าคนนั้น”
“ไม่ได้เอามาครับ คนนั้นไม่ใช่ลูกค้า”
เสียงเจ้าเด็กโฮสต์ยังคงดังอู้อี้ในลำคอ คล้ายกำลังน้อยใจอยู่ ทำให้เธอต้องลากให้ตามมาจนถึงเบนท์ลีย์สีเทาคันหรูของตัวเอง ก่อนจะเปิดประตูให้เขาเข้าไปนั่ง
“ไม่ใช่ลูกค้า แล้วเป็นแฟนรึไง?”
“ผมยังไม่มีแฟนซะหน่อย รอเป็นแฟนกับพี่อยู่”
“อย่าพูดไปเรื่อยน่าชิน”
ไอ้เด็กขึ้อ้อนเอ้ย ..ฉันไม่หลงกลง่ายๆหรอกย่ะ เบื่อมารยาของพวกผู้ชาย จนเต็มกลืนแล้ว
“ไม่ได้พูดไปเรื่อยซะหน่อย” เตชิน ทำหน้ามุ่ยแต่ก็อมยิ้มออกมาเล็กน้อย อย่างน้อยก็ได้เข้ามานั่งในรถกับเธอสองต่อสองแล้ว หลังจากที่เขาอดทนมาตั้งหลายวัน
“คราวหลังถ้าทำงานอยู่แล้วเจอพี่ข้างนอกแบบนี้ ไม่ต้องเดินเข้ามาทักนะ เสียลูกค้าแย่เดี๋ยวก็ไม่มีคนมาใช้บริการหรอก”
หญิงสาวเอ่ยปราม เมื่อเข้ามาในรถ ทว่ามือหนาของเตชิน กลับเอื้อมมาจับมือเธอและดึงร่างบางของเธอให้เข้ามาใกล้
“อ๊ะชิน จะทำอะไร”
“ผมไม่สนลูกค้าคนอื่นหรอก บอกแล้วไงครับผมสนแค่พี่คนเดียว แล้วทำไมสองสามวันนี้พี่ไม่ตอบไลน์ผมเลย ไทรไปก็ไม่รับและไม่ยอมโทรกลับจะปล่อยให้ผมคลั่งหรือไง”
คำตำหนิมาเป็นชุด และก่อนที่เธอจะตอบกลับ มือหนาก็บีบแก้มเธอแน่น ก่อนจะก้มลงประกบจูบอย่างดูดดื่ม ลิ้นสากร้อนรุกเร้าเข้ามาอย่างรวดเร็วบังคับลิ้นเรียวเล็กให้ตอบสนอง และตวัดรัดรึงอย่างโหยหา
“อื้อ”
เกวลินคำรามต่ำในลำคอ เมื่อเขาบดเคล้าริมผีปากอย่างเร่าร้อน มือหนาไล้ตามกดทั่วร่างและบีบเคล้นออกอิ่มอย่างแรง จนหญิงสาวรู้สึกเจ็บแปลบไปทั่วร่าง
“ชิน อย่าเพิ่ง..ตรงนี้ไม่ได้”
เธอครางเสียงสั่น เมื่อเขาถอดถอนริมผีปากออกและเคลื่อนหน้าลงยังซอกคอระหง ดูดเม้มเนื้ออ่อนเบาๆ ก่อนจะปลดกระดุมเสื้อเธอออกทีละเม็ดอย่างใจเย็น
“ทำไมจะไม่ได้ ผมอยากจูบพี่ตั้งแต่ในร้านละ”
“อ๊ะ”
เล็บสวยจิกยังบ่าหนา เมื่อชินขบเม้มเนินอกเบาๆ ที่น่าจะซ้ำกับรอยเดิมที่เขาทำไว้เมื่อสองสามวันก่อน มืออีกข้างไล้ด้านหลังและปลดตะขอบราออก ก่อนจะเอื้อมมาโอบกุมทรวงอกอิ่มไว้ในมือ บีบคลึงเคล้นจนร่างบางสั่นระริก
“เดี๋ยวใครมาเห็น หยุดก่อน”
“กลัวใครจะรู้ว่าผมเป็นเด็กเลี้ยงพี่จริงเหรอครับ?” เขากระซิบถามเสียงแหบพร่า “คำพูดของพี่ลินเมื่อกี้ทำผมเสียใจมากเลยนะครับ”
“ชิน ..เรื่องของเรามันเป็นไปไม่ได้”
เธอเอ่ยเสียงอ่อน ใจอยากจะผลักใสเขาออกยิ่งนัก แต่เหมือนแขนขาเริ่มจะไม่มีเรี่ยวแรง จึงได้แต่มองหน้าหล่อเหลาด้วยสายตาปรือเชื่อม
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ เป็นไปได้ทั้งนั้นขึ้นอยู่กับพี่เลยว่าอยากให้เป็นแบบไหน”
เตชินเอ่ยเสียงออดอ้อน ลิ้นสากไล้เลียยังเนินอกอิ่ม ดูดดมกลิ่นหอมละมุนที่เขาโหยหามันหลายวันอย่างหลงไหล ความนุ่มนิ่มที่ได้สัมผัสทำให้ความหงุดหงิดก่อนหน้าบรรเทาลงพอควร
“ทุกอย่างระหว่างเราเป็นไปได้ ..แค่พี่หย่าเท่านั้น”
“ชิน”
เธอดันร่างเขาออกห่าง ทว่ามือหนากลับรั้งเธอไว้แน่น อีกข้างจับปลายคางมนของเธอให้เชยขึ้นมาสบตา
“ผมหลงพี่จะแย่อยู่แล้ว ผมไม่อยากรอถึงวันนั้นเลย”
สมหายใจอุ่นร้อนจากใบหน้าหล่อเหลาพ่นรดใบหน้าของเธอ นัยน์ตาสีน้ำตาลคู่สวยของเกวลิน กระพริบถี่ติดกัน เมื่อสบตากับเขา
“บางทีพี่ก็คิดนะว่าชินเล่นสมบทบาทเด็กโฮสต์เกินไป”
เธอไม่เข้าใจเขาเท่าไหร่ ยิ่งเขาบอกว่าชอบ หลง เธอยิ่งรู้สึกเหมือนว่าเขากำลังแสดงตามบทของเด็กโฮสต์ และเธอไม่อยากจะหลงไหลได้เคลิ้มไปกับคำหวานพวกนี้ เหมือนที่เพื่อนๆสาวคนอื่นเป็นกัน
เสียเงินเสียทองไม่เท่าไหร่..แต่เธอไม่อยากจะเสียใจอีก
“ผมทำขนาดนี้ ยังคิดว่าผมแสดงอยู่อีกเหรอครับพี่ลิน ต้องทำอย่างไรพี่ถึงจะเชื่อว่าผมชอบพี่จริงๆ”
อาจจะผิดที่เขารุกเร้าเธอมากเกินไป และเข้าหาเธอในลักษณะนี้ แต่นี่เป็นโอกาสเดียวที่ดีที่สุดในการเข้าถึงเธอในตอนนี้ หลังจากที่เขาได้เห็นรายชื่อลูกค้ารายใหม่ของแอ็ดร็อท
บางเรื่องเขาอาจจะบอกไม่หมด
แต่ความรู้สึกที่แสดงออกไปล้วนเป็นเรื่องจริงแทบทั้งสิ้น
“.....”
“ว่าไงครับ?”
“พี่รู้สึกเวียนหัวมากชิน กลับกันเถอะเดี๋ยวพี่ไปส่ง”
เกวลินปัดมือหนาของเขาออก และหลบสายตาลุ่มลึกนั้น ด้วยรู้สึกว่าตัวเองเริ่มจะด่ำดิ่งลงไปในอะไรบางอย่างที่เริ่มจะควบคุมตัวเองไม่ได้
ความวาบหวามและใจเต้นผิดจังหวะแบบนี้คืออะไร
นานมากแล้วที่เธอไม่เคยรู้สึกแบบนี้กับใคร ...แม้กระทั่งกับสามีที่แต่งงานกันในนามคนนั้น
“งั้นให้ผมขับรถให้มั้ยครับ พี่จะได้นั่งสบาย”
เตชิน ยอมปล่อยมือออกแต่โดยดี แต่ก็เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน ทว่าหญิงสาวส่ายหน้าปฎิเสธ
“ไม่เป็นไรพี่ขับเองดีกว่าเดี๋ยวพี่ไปส่ง จะกลับห้องหรือไปแอดร็อค” ไม่ได้ เธอจะมาอ่อนไหวกับอะไรแบบนี้ไม่ได้นะเกวลิน
“ไม่อยากกลับเลยครับ ..อยากอยู่กับพี่”
“อย่าดื้อน่าชิน” อีกฝ่ายเสียงเข้มขึ้น
“งั้นไปแอดร็อคครับ” เตชิน จำต้องตอบเสียงอ่อยเบาๆ
- ผู้เขียน
