ตอนที่ 15
คนในความลับ
“ใช่ ..พี่ไม่อยากให้ใครรู้ว่าพี่มีเด็กเลี้ยง”
น้ำเสียงราบเรียบทว่าแสนเย็นชาของหญิงสาวนั้น ทำให้ เตชิน หยุดชะงักเล็กน้อย จน เกวลิน ต้องหันกลับไปมองร่างหนาที่ยืนก้มหน้ามุ่ย และเหมือนจมูกโด่งเป็นสันนั้นเริ่มจะผ่าวแดงขึ้นมา คล้ายกำลังเขากำลังจะร้องให้
เวรกรรม!! นี่ฉันทำเด็กโฮสต์ร้องให้เหรอเนี่ย..
“ชิน! เป็นอะไร?”
เธอเอ่ยถามเบาๆ ทว่าหน้าหล่อเหลานั้นก็เอาแต่ก้มนิ่ง
“ฮึก”
อย่าบอกนะว่า ..นี่จะร้องให้จริงๆ จะแสดงเก่งไปถึงไหนกัน
“มานี่มา”
สุดท้ายเธอจำต้องเดินไปชิดใกล้ และดึงมือหนานั้นมากุมไว้เสียเอง ก่อนจะลากเจ้าหมาโบ้ตัวโตที่เริ่มจะขึ้แยให้เดินตามออกมา และเตชินก็ยอมเดินมาด้วยอย่างว่าง่าย
“เอารถมารึเปล่า รึว่ามารถลูกค้าคนนั้น”
“ไม่ได้เอามาครับ คนนั้นไม่ใช่ลูกค้า”
เสียงเจ้าเด็กโฮสต์ยังคงดังอู้อี้ในลำคอ คล้ายกำลังน้อยใจอยู่ ทำให้เธอต้องลากให้ตามมาจนถึงเบนท์ลีย์สีเท
