โคลินเดินลงมาจากห้องนอนก็เห็นว่าคายานั่งรออยู่ในห้องรับแขก หล่อนรีบหยัดกายลุกขึ้นและวิ่งเข้ามาหามาเฟียหนุ่มด้วยสีหน้าดีอกดีใจ วงแขนเรียวโอบกอดรอบเอวสอบของเขาไว้แน่นก่อนจะซบใบหน้าสวยลงบนแผงอกเเกร่ง
"ปล่อย!" เขาออกคำสั่งเสียงดุและยังดันศีระทุยให้ออกห่างจากแผงอกแกร่งของตนด้วย ทันใดนั้นคาเทียร์ก็เดินพรวดพราดเข้ามาในห้องรับแขกด้วยความโกรธเคืองและตรงเข้ามากระชากมือของคายาออก
"อ๊าย! แกเป็นใครยะ กล้าดียังไงมาทำแบบนี้กับฉัน" หล่อนกรีดร้องโวยวายและจ้องมองใบหน้าสวยคมของอีกฝ่ายอย่างเอาเรื่อง
"ฉันต่างหากที่ต้องถามว่าเธอคิดว่าตัวเองเป็นใครถึงกล้ามาแตะเนื้อต้องตัวผัวคนอื่นเขาแบบนี้!" โคลินอึ้งไปเล็กน้อยกับคำพูดของหญิงสาว
"กรี๊ดดด! โคลินคะ นี่มันเรื่องอะไรกันคะ?"
"เอาล่ะ เธอกลับไปได้แล้ว และก็ไม่ต้องมาที่นี่อีก" โคลินตั้งใจจะลงมาบอกให้คายากลับไปอยู่แล้ว ไม่คิดว่าคาเทียร์จะตามตนลงมาเช่นนี้
"กรี๊ดดดด
