"ถึงขั้นต้องแอดมิดเลยหรอ?" คาเทียร์หันมาพูดกับช่างภาพหนุ่มหลังจากที่คุณหมอแจ้งว่าโคลินจำเป็นที่จะต้องนอนรอดูอาการในโรงพยาบาลหนึ่งคืน
"งั้นน้องเทียร์ก็เฝ้าเขาอยู่ที่นี่นะครับ ถ้ามีอะไรโทรหาพี่ได้ตลอดเวลาหรือว่าต้องการอะไรก็โทรบอกได้ตลอดเวลาเลยนะครับ โรงพยาบาลกับโรงแรมอยู่ใกล้กันแค่นี้เองไม่ต้องเกรงใจ"
"ขอบคุณมากนะคะที่มาส่ง ถ้างั้นพี่กลับไปพักผ่อนเถอะค่ะ" คาเทียร์พูดเช่นนั้นแล้วจึงเดินเข้าไปหาโคลินในห้องพักฟื้น หญิงสาวรู้สึกหงุดหงิดแทนที่เธอจะมาทำงานด้วยความรู้สึกสบายใจแต่กลับต้องมาดูแลคนที่เธอตั้งใจหนีมาเสียอย่างนั้น
"คุณโทรหาคุณมอริสหรือยังคะ?" คาเทียร์เอ่ยถามขึ้นระหว่างที่ทิ้งตัวนั่งลงบนโซฟา
"มานี่" เขาตบมือเบาๆลงบนเตียงนอนเป็นการบอกให้เธอมานั่งใกล้ๆตน
"ไม่ ฉันจะนั่งตรงนี้ ฉันถามว่าคุณโทรหามอริสหรือยังคะ?"
"ทำไมฉันต้องโทรหาเขาด้วย?"
"ก็เขาเป็นบอดี้การ์ดของคุณ แล้วนี่มันใช่เรื่องอ
