EP.8 เอากับหนูนะคะ
1115 คำ
“อ๋อย อู่ อะ”
ผละ
“กูจะปล่อยอีดาหลันก็ต่อเมื่อพ่อยกเลิกงานหมั้นเท่านั้น!!” ผมยื่นคำขาด
“งั้นหนูขอเจอดาหลันหน่อย”
“ได้ แต่อย่าตุกติกนี่ถิ่นกู”
ฟุบ~ ตุ๊กตาผมถักเปียถูกโยนบนเตียง
“ดาหลันพี่คิดถึงดาหลันที่สุดในโลกินข้าวหรือยัง คนใจร้ายทำอะไรดาหลันหรือเปล่าคะ”
“อ้าว! หมายความว่าไง”
“หนูแค่ถามดาหลันตามมารยาทของคนไม่พบเจอกันนาน”
“แล้วไป”
“ดาหลันโดนรังแกไหม จากคนซาดิสม์ที่ใบหน้ามีแต่แผลหรือเปล่า”
“อ้าว! นี่หมายถึงกูชัดๆ”
“พี่ใบหน้ามีแต่แผลคนเดียวหรือไงคะ” โสภาขมวดคิ้วพูดตอบกลับ ก่อนจะลูบหัวตุ๊กตาตัวโปรด
“สัส”
“พรุ่งนี้หนูจะมาหาพี่ใหม่เพื่อเอาที่ชาร์จแบตดาหลันมาให้นะคะ วันนี้ต้องกลับบ้านก่อน” ฉันลุกจากเตียงแต่ยังกอดดาหลันไว้
“เออ”
“ดาหลันพี่ไปก่อนนะ ระวังตัวด้วยอยู่กับคนสารเลวต้องดูแลตัวเองดีๆ”
หมับ แกร๊ก` โสภายื่นดาหลันส่งคืนให้มาเฟียแล้วออกไปอย่างรวดเร็ว
“อันนี้มึงด่ากูชัดๆ อีโสเภณี!!!” จะกลับมันยังแวะมาด่าผม ผู้หญิงอะไรทำให้หัวร้อนได้ฉิบหาย
ตึบ~วางตุ๊กตาบนโต๊ะกลมหน้าทีวี
“อ้าวยัง..ยัง..มองหน้ากูอีกอีดาหลัน!”
วันต่อมา
@ บ้านโฉมงามกับเสือ
“คิดถึงจังเลยพี่โสภา” สมิงวิ่งมากอด
“คิดถึงเหมือนกัน แล้วพวกเฮียไม่ไปทำงานเหรอคะ” ฉันลงมาด้านล่างก็เจอทุกคนอยู่กันครบ
“มาหาไงคิดถึง” ป๊อกแปดพูด
“อย่าสร้างปัญหาอะไรเหมือนสมิงอีกนะกูเหนื่อย” ป๊อกเก้าจ้องหน้า
“ว่าแต่..ได้ข่าวว่าโดนตัดเงินเป็นไง ฮ่าๆ” ป๊อกเบิ้ลถาม
“เซ็งสิคะ ข้าวแทบไม่ได้กิน อาหารถูกๆหนูกินไม่ได้ระคายกระเพาะอาหาร” ฉันหน้ามุ่ยทันที
“ป๊ากับม๊าสั่งว่าถ้าเราคนไหนให้เงินโสภาจะถูกตัดเงินด้วยเช่นกัน ปกติใช้วันสองร้อยจากเมียก็ไม่พอจะแดกอยู่แล้ว” ป๊อกแปดบอก
“ป๊ากับม๊าใจร้ายมาก” ฉันนั่งทรุดลงที่โซฟากลางบ้านแล้วพูดคุยกับพวกเฮียแฝดพร้อมกับสมิงต่อ
@ ตึกเก่าถิ่นยากูซ่า
“ไอ้มาเฟียกูฝากน้ำแอปเปิ้ลไว้ในตู้เย็นนะห้ามแดกเด็ดขาดเดี๋ยวกูมา” กันต์รีบวิ่งออกจากห้องเพราะมีงานด่วนจากพ่อ
“อะไรของแม่งวะ” ผมมองตามก่อนจะหยิบกระเป๋าสตางค์ขึ้นมาเงินรายสัปดาห์เหลืออยู่ไม่ถึงห้าร้อย
ติก ติก ~ ไลน์ (ซ่องเจ๊หมวย )
(เจ๊หมวย : (ส่งรูป) วันนี้มีเด็กใหม่ตัวเล็กไซซ์เด็กมัธยมสเปกเฮียมาเฟียชื่อสายธาร จะมาไหมเจ๊จะจองคิวให้)
“เชี่ย อย่างแจ่ม” ผมจ้องมือถือไม่วางตาสเปกผมคือผู้หญิงผมสั้นตัวเล็กๆ แบกง่ายดี
(เจ๊หมวย : ราคาคนกันเองห้าพัน)
“สัส! กูมีห้าร้อย”
แกร๊ก~ประตูเปิด
“พี่..พี่..เฮ้อ..พี่!”
“เออ จะเรียกทำไมนักหนา เรียกก็ไม่พูด แล้วนี่..เหนื่อยหอบอะไรมา” จู่ๆ โสภาก็เปิดประตูเข้ามาโดยที่ไม่เคาะก่อนสภาพอิดโรยเหงื่อเต็มไปหมด
“หมามันไล่กัดหนูสิเป็นสิบตัว! กว่าจะฝ่าดงมาได้แทบตาย”
“มึงไปเดินท่าไหนให้หมากัด”
“หลายท่าอยู่นะคะเเกว่งแขนบ้างกระโดดร้องเพลงบ้าง”
“...”
“ขอกินน้ำหน่อย”
แดก อึก~~
“เฮ้ย!!นั่นน้ำไอ้กันต์” ผมยังงงกับการกวนส้นตีนของมันอยู่เผลอแป๊บเดียวก็เดินไปเปิดตู้เย็นพร้อมกับกระดกน้ำขวดใสที่ไอ้กันต์ฝากไว้
หมั๊บ!
“เชี่ยล่อไปเกือบหมดขวด!!” ผมคิ้วขมวดใส่มันที่ยังทำหน้าตาเฉย
“ขี้งกขอกินน้ำแค่นี้เอง” ฉันเช็ดปากที่เปียกน้ำอะไรอร่อยดี
“มึงรีบเอาที่ชาร์จอีดาหลันมาแล้วกลับไปเลยกูมีธุระ”
“รีบไปไหนคะหนูขอเล่นกับดาหลันก่อนสิ นะๆ”
“ไม่ได้”
พึก กึกๆๆ~ โสภาคว้าเเขนมาเฟียเขย่าเเรง
“อื้อ..อึก..งึกๆๆ..เว้ย!!! มึงเขย่าจนกูตัวชาไปหมดแล้ว คนไม่ใช่ชานมไข่มุก” ผมสะบัดแขนจนหลุด
“พี่มาเฟียสุดหล่อโสภาขอเล่นกับดาหลันนะคะแค่แป๊บเดียว”
“คิดว่าคนอย่างกูจะโง่ฟังคำบ้ายอของมึงเหรอ”
สิบห้านาทีผ่านไป
“น้องดาหลันกินส้มกัน” ฉันพกส้มมาด้วยก็เลยแกะกินพร้อมกับป้อนดาหลัน
“ให้อีกแค่สองนาทีเดี๋ยวกูไปไม่ทัน”
“ไปไหนคะ”
“ไม่ต้องเสือก!”
“หยาบคายที่สุด”
งึก ~ ตัวสั่น
“มึงเป็นอะไรอีกรีบกลับอย่าลีลา” อยู่ๆ มันก็กระตุก
“ไม่รู้ค่ะหนูร้อนจัง”
“กูเปิดแอร์สิบหกองศาบ่นร้อนมึงไม่เข้าไปแช่ในช่องฟรีซเลยล่ะ”
“ซี๊ดส์ น...หนูร้อนมากเลยแถมมันมีอะไรไม่รู้เต้นในตัวหนู”
“อะไรของมึงอย่ามาแกล้งผีเข้ากูกระโดดถีบจริงนะ”
แกว่ก` “เชี่ย!” ผมสบถเสียงดังเพราะโสภามันฉีกเสื้อตัวเองจนกระดุมหลุด นมกระเด้งออกมาสั่นไหว
“พี่มาเฟีย..หนูร้อนจริงนะคะ...อ๊าส์”
“มึงจะครางทำไมเนี่ย!!!”
ตึก ตึก ~
“ไหนดูสิเป็นห่าอะไร” ผมเดินไปนั่งข้างเอามือเตะหน้าผากมัน
“หนูปวดหัวและเสียวด้วย..ที่ท้องหนู”
“!!!!”
“อื้อ..อึก..อ๊าาง์...ร้อนจัง”
“ไอ้เชี่ยกันต์มันเอาน้ำอะไรมาฝากวะ”
“หนูถอดผ้าได้ไหมคะ”
“เฮ้ย! มะ...ไม่..ได้”
พรึ่บ` โสภายืนขึ้นปลดเปลื้องเสื้อผ้าจนหมด เหลือเพียงชุดชั้นในสีชมพูตัวจิ๋ว
“มึงร้อนแต่กูนี่สิ...” ท่อนผมลุกผงาดตั้งลำเมื่อเห็นสรีระอวบอึ๋ม โคตรเอ็กซ์เลย ฮึบไว้!
“มึงไปอาบน้ำก่อนเผื่อจะดีขึ้น”
“ไม่ค่ะหนูอยากให้พี่เอาหนู”
“มึงใจเย็นก่อนมีสติ..อึก”
โสภาเดินเข้ามากระชั้นชิดจนมาเฟียทรุดนั่งลงปลายเตียง เสียงกลืนน้ำลายของเขาดังขึ้นเมื่อสายตาปรือส่งให้อย่างเว้าวอน
ฟุบ อัก~ เตียงกระเด้งเพราะมาเฟียถูกผลักนอนหงายอย่างเเรง
ซืบบบ~
“อ๊าก..โสภา” ผู้หญิงอะไรแรงเยอะชะมัดมันกระชากลากตัวผมไปมา มือไม้ไม่นิ่งดึงซิปกางเกงจนหลุดออก ก่อนเสียงหวานของโสภาจะพูดอย่างกระเส่า
“ทำแบบไหนคะ...เขาทำกันแบบไหน”
“อย่าบอกนะว่ามึงยังซิง”
“อื้ม..หนูไม่เคยเลยแต่อยากโดนพี่เอาคนเเรก”
“อื้อหื้อออ..คำนี้! จี๊ดทรวง”
“เอากับหนูนะคะ”
“!!!!”
- ผู้เขียน
