EP.7 เมียมาเฟีย(เตะเสยหน้า)
1064 คำ
เช้าต่อมา
กรี๊ดดดด!!
“อะไรโสภา” ไข่เจียวรีบออกมาจากเต็นท์
“ฮื้อออ..ผักกาดขาว” ฉันผละหนีแทบไม่ทันหิวข้าวมากแต่มาเจอผักในหม้อซุป
“ร้องซะนึกว่าใครตาย”
“ทำยังไงดีอีไข่เจียว”
“เรียกกูออมเล็ต”
“โอ๊ย! ใครจะเล็ตไม่เล็ตไม่รู้กูหิว ฮื้อ”
เคว๊ยง!! เฮือก`มาเฟียเดินมาใช้เท้าเตะเข้าที่ฐานวางหม้อซุปล้มระเนระนาด
“ว้ายยยย” เสียงสะดุ้งของสาวในกลุ่ม
“ไอ้มาเฟียมึงทำอะไรข้าวเช้าพวกเรานะเว้ย” กันต์เสียงดัง
“รำคาญแหกปากอยู่ได้แต่เช้า” ผมเท้าเอวจ้องหน้ามันหงุดหงิด เอะอะก็ร้องไห้รำคาญ
สิบนาทีต่อมา
ง่ำๆๆ~
อาจารย์นำแฮมเบอร์เกอร์มาให้แทนเนื่องจากตอนเช้าไม่มีอาหารเพราะทุกกลุ่มต้องทำเอง
“ฟินอะขนมปังอันใหญ่กับไส้กรอกชีส” ฉันเคี้ยวอย่างวางไม่ลง แต่เหลือบเห็นพี่มาเฟียจ้องดุใส่อีกแล้ว
“ไอ้มาเฟียมึงไม่พอใจอะไรกับน้องโสภานั่นนักหนา” กันต์ถาม
“ถ้ามึงเจอแบบกูมึงจะรู้สารพัดเรื่องราวให้ปวดหัว”
“มึงไม่เคยสนใจอะไรจริงจังแบบนี้มาก่อนเลยนะ”
“เสือก!”
“เอ้า ด่ากูเฉย”
กิจกรรมรับน้องอีกวันผ่านไปด้วยดีจนถึงตอนเช้าของวันที่ต้องกลับ
“รับน้องไม่เห็นจะสนุกตรงไหนเลย” ไข่เจียวบ่น
“ใช่ เบื่อสุดเสื้อผ้าก็ใส่แล้วอึดอัด” ฉันก้มมองชุดยาว
“ที่อึดอัดนมมึงหรือเปล่า”
“ทำไมนมใหญ่ไปทำให้ใครตาย”
“กูนี่เเหละจะตายเพราะรำคาญมึงจนเส้นเลือดในสมองจะแตก!!”
ตึก ตึก ~มาเฟียเดินมาพูดแทรกใส่โสภา
“มึงเอาของมาใส่กระเป๋ากูอีกเเล้วนะอีสัส” ผมถือชุดชั้นในมาโยนให้มัน
“ว้าย! เหรอคะ ตายจริงหนูอาจจะไม่ทันมอง”
“ครั้งที่สองเเล้วนะทำกูปวดหัว”
“หนูขอโทษก็ได้พอใจหรือยัง”
“นักศึกษาขึ้นรถกลับมหาวิทยาลัยกันด่วนค่ะอย่ามัวคุยกัน” เสียงประธานมาเรียกทำให้ทุกคนต้องแยกย้าย ก่อนจากมาเฟียส่งสายตาเกรี้ยวกราดใส่โสภาจริงจัง ส่วนโสภาก็ทำหน้ามุ่ยตอบ
@ มหาวิทยาลัยนานาชาติ
“ซวยแล้วพ่อมึงมา” บอดี้การ์ดหลายคนยืนล้อมรถกันกระสุนที่จอดอยู่ สักพักประตูเปิดออกเป็นพ่อของมาเฟียสายตาสาดโกรธเคืองเข้ามา
“มีอะไรอีกพ่อ” ผมถามห้วนๆ
“มึงไม่ยอมพาหนูกวางน้อยไปเที่ยว ไม่คุยโทรศัพท์ตอบไลน์กับน้องเลย มึงเป็นส้นตีนอะไร!!”
“ก็คนไม่ชอบจะให้สนใจได้ไง”
“แต่กูสั่งมึงมีหน้าที่ต้องทำตาม!! การขยายอนาเขตกับนักการเมืองมันคุ้มค่าเกี่ยวดองที่สุดเเล้ว”
“เหอะ” ผมหันซ้ายขวาด้วยความรำคาญใจ พ่อชอบคิดว่าสิ่งที่ตัวเองคิดถูกเสมอ
ตึก ตึก ~ เสียงวิ่ง
“พี่มาเฟีย! ไอ้พี่มาเฟีย! ตามหาแทบตาย” ฉันวิ่งวนจนนมกระเพื่อมเจ็บ
“อะไรของมึงอีกวะ” ความวัวไม่ทันหายความควายเข้ามาแทรกอีกแล้ว อีเด็กโสภาบ้านี่
“พี่เห็นกางเกงในหนูไหม คู่กับชุนชั้นในที่พี่คืนหนูแต่กางเกงในหายไป”
“มึงเป็นคนยังไงเนี่ยของตัวเองไม่รู้จักรักษา”
“ก็หนูถอดแล้วจำไม่ได้เผื่อพี่เอาไป”
“กูจะเอาไปให้ทำอะไร! กูใส่ได้มั้งอีสัส แค่ไข่ก็ปลิ้นออกข้างแล้ว”
คอกๆ~ ไม้ท้าวสีดำถูกเคาะลงพื้นเพื่อยุติการโต้เถียง
“ย้อนกลับไปที่กางเกงใน หมายความว่าไงไอ้มาเฟีย! นี่เพราะมึงแอบไปมีเมียเหรอถึงไม่สนใจฟังคำสั่งกู” พ่อถามเสียงแข็ง
“เออใช่ นี่เมียผมเองชื่อโสเภณี” ผมตอบ
“อ๊าย์ ไอ้พี่มาเฟียหนูชื่อโสภาและใครเป็นเมียพี่” ฉันยืนด้านหลังกระซิบกระซาบพร้อมกระตุกดึงเสื้อยิกๆ
“มึงยอมรับไปเถอะแกล้งพูดไปก่อน” ผมหันไปสั่งมันเบาๆ
“ไม่เอาหนูไม่อยากโกหกเพราะหนูเป็นเด็กดีค่ะ”
“ได้..ถ้างั้นกูจะกลับไปหักคออีดาหลันแล้วบดขยี้มันด้วยเครื่องปั่นผลไม้”
“ฮะ!! ดาหลันอยู่กับพี่” ฉันตาเบิกกว้างใจเต้นรัว ในที่สุดก็เจอดาหลัน
อะแฮ่ม` พ่อของมาเฟียกระเเอมออกมาพร้อมทำหน้าไม่พอใจ
“สวัสดีค่ะหนูชื่อโสภาเป็นลูกป๊าเสือกับม๊าโฉมงาม มีพี่แฝดอยู่สี่คน เป็นแฝดชายสามและแฝดหญิงอีกหนึ่ง บ้านของหนูอยู่ซอยสี่ พ่อแม่ของหนูเปิดธุรกิจส่งออกระหว่างประเทศ หนูเป็นคนเรียบร้อยพูดน้อยและน่ารักเป็นเมียพี่มาเฟียเราคบกันมาสักพักแล้วค่ะ”
“...!!” พ่อมาเฟียอึ้งเมื่อโสภาแนะนำตัวอย่างรัว
“มึงไม่บอกชื่อโคตรพ่อโคตรแม่มึงด้วยเลยล่ะ” สุดจะทนกับคนอย่างมัน สติไม่ดีตลอดเวลา ผมส่ายหน้าไปมาก่อนพ่อจะพูดสวนขึ้น
“กล้ายอมรับออกมาตามตรงก็ดีแต่ฉันบอกไว้ก่อนเลยนะว่าถ้าจะเป็นสะใภ้ยากูซ่าจะต้องเก่งพอไม่ใช่ลูกคุณหนูผู้ดีอย่างเดียว”
@ ตึกถิ่นยากูซ่า
-ห้องมาเฟีย-
“ดาหลันอยู่ไหนคะ” เมื่อมาถึงตึกที่ดูน่ากลัวก็ขึ้นมาบนชั้นที่เป็นห้องของเขา ในห้องตกแต่งด้วยอุปกรณ์ราคาแพงพอตัวอยู่
“กูซ่อนไว้รำคาญเสียงสั่น งึกๆๆ”
“ดาหลันเป็นระบบสัมผัสถ้ามันหิวมันร้อนหรือหนาวมันจะสั่นค่ะ เอ๊ะ! หรือแบตดาหลันจะหมด”
“กูไม่คืนจนกว่าพ่อจะยกเลิกงานหมั้นกับอีน้องกวางน้อยนั่น”
“พี่ก็หมั้นไปก่อนแล้วค่อยเลิกสิคะ”
“มันไม่ง่ายขนาดนั้น ถ้าจะเลิกฝั่งนั้นต้องเป็นคนเต็มใจไม่งั้นจะกระทบกับงานของพ่ออีก”
“เตะเลย!”
“ฮะ?”
“พี่หมั้นเสร็จพี่เตะเสยเข้าหน้าเลย รับรอง..”
“เลิก”
“ตายคาที่หมดปัญหากระทบงานพ่อของพี่แน่นอน”
หมับ!
“ถ้าโง่มึงก็ไม่ต้องออกความคิดเห็น พ่อมันไม่ตามมาล้างแค้นแก๊งกูเลยเหรอ หมั้นวันเดียวลูกตาย อีสัส” ผมใช้มือบีบปากจนใบหน้ามันยู่ยี่ สายตาซื่อใสดวงนี้กำลังทำปฏิกิริยากับก้อนเนื้อข้างซ้ายตรงอกของผม แม่งเอ๊ยใจสั่น!
- ผู้เขียน
