EP.6 รับน้องหัวร้อน(อวยคม)
1057 คำ
“เราเรียนรู้กฎระเบียบไปแล้ว วันนี้เรามาจับฉลากทิ้งไว้ ตอนเที่ยงตรงเราจะมาประกาศรุ่นพี่รหัสกันนะครับ” ประธานนักเรียนบอกกล่าว
“มึงมองอะไรไอ้มาเฟีย” กันต์สะกิด
“มองรุ่นน้องที่เป็นโรคประสาท”
-ซอกตึกคณะ-
“ให้ผมเปลี่ยนสลับเลขน้องรหัส?” ปีสามที่มีหน้าที่รับผิดชอบถูกมาเฟียลากมาคุย
“ทำไมมึงจะปฏิเสธเหรอ”
“คือมันผิดกฎและไม่สมควรครับ”
“ไอ้กันต์จัดการมันสิ”
ตุ้บ ผลัวะ~ หมัดศอกเข้าหน้า
“อักกก..ผะ..ผมทำไม่ได้” เสียงร้องเจ็บปีสาม
“ไม่ได้เหรอ!ไอ้กันต์” ผมหันไปสั่งอีกครั้ง
ผลัวะ ตุ้บ!!
“พอเถอะกูว่าเจ็บแล้ว” กันต์หอบเหนื่อย
“มันเจ็บ”
“กูนี่แหละเจ็บ ตัวอ้วนฉิบหายกูสวนหมัดแทบตายยังไม่ถึงเนื้อมันเลย!!”
กันต์ขมวดคิ้วหงุดหงิดในขณะที่มาเฟียก็ไม่ยอมลดความพยายาม
พักเที่ยง 12.30น.
“คุณพี่สวัสดีค่ะ” ฉันยกมือไหว้ย่อผู้ชายที่เคยเจอกัน ใบหน้าเขามีแต่แผลอีกแล้ว
“มึงคงรู้จักกูแล้วแบบไม่ต้องแนะนำ มึงชื่ออะไรนะ โส..โสเภณี”
“สามร้อยบาทขาดตัว เฮ้ย! พี่คะหนูชื่อโสภาความหมายไม่ได้คล้ายกันเลย”
“เหอะ” ผมพ่นเสียงหงุดหงิดออกมา เวลามันไม่เมาก็ดูปกติและที่ปกติมากคือสติไม่ดีของมัน
ตึก ตึก ~เสียงวิ่งเข้ามา
“เย้ อีโสภากูได้อยู่กลุ่มมึง” ไข่เจียวตื่นเต้น
“นางฟ้า..ว่าที่เมียในอนาคต!!” กันต์ยืนขึ้นจ้องไข่เจียว
“...”
“คอจะหักแล้วผู้ชายชมนิดหน่อยมึงจะเเหงนหน้าสุดคอทำไมเนี่ย” ฉันจ้องไข่เจียวที่กำลังเชิดอย่างตลก
“เมียในอนาคตมึงเยอะมากนะไอ้กันต์ วันนี้สามคนแล้วจะเปิดซ่องเหรอ มึงขยันหาผู้หญิงจัง” ผมแซว
“ใช่..เปิดให้ยิ่งใหญ่เมียเป็นกะหรี่กูเป็นเเมงดาธุรกิจครอบครัว ถุ้ย!!!” กันต์ใส่อารมณ์
ตึก ~ รุ่นพี่เดินมา
“วันพรุ่งนี้เราจะไปตั้งแคมป์ที่ภูเขากันมาให้ทันนะคะ” หลังจากนั้นก็แยกย้ายเตรียมกลับบ้าน
ตุ้บ!!!
“โอ๊ยยยย”
“ขอโทษนะครับพี่ไม่ได้ตั้งใจ”
“...”
“น้องเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เป็น..เอ่อ..เป็นคนสวยค่ะ”
“ฮะ”
โสภาเดินไม่มองทางตอบกลับรุ่นพี่ชายหนุ่มรูปหล่อที่อยู่ตรงหน้า เธอทำตัวไม่ถูกเพราะใบหน้าหล่อเหลาคมคายทำให้ตกตะลึง
“พี่สายฟ้า!!” เสียงรุ่นน้องวิ่งเข้ามา
“คงจะฮอตน่าดูนะเนี่ย” ฉันพึมพำมองสาวๆ ที่ล้อมพี่คนนี้เอาไว้
วันต่อมา
@ เขาลึก
ทุกคนมาถึงที่อยู่รับน้องและตั้งแคมป์แยกเป็นกลุ่ม
“ต่อไปเป็นกิจกรรมทดสอบปัญญา และปีหนึ่งตอบ ปีสองคอยช่วย แต่..อยู่ที่ความไวด้วย คำถามต่อหนึ่งอาหารเช่น คำถามนี้เป็นไข่อีกคำถามเป็นหมู” ประธานอธิบายทุกอย่าง
“กลัวอะทำยังไงดี”
“มึงก็ไม่ต้องตอบคำถามที่เป็นผักสิอีโสภา”
“เดี๋ยวนะกลัวอะไร” กันต์กระซิบถามเมื่อโสภาคุยกับไข่เจียว
“โสภากลัวผักทุกชนิดไม่กินและไม่ชอบ” ไข่เจียวตอบ
“มีด้วยเหรอวะ”กันต์สงสัย
“มันมีอะไรน่ากลัวกว่ามึงอีกเหรอ” ผมอดจะพูดไม่ได้โสภามันจ้องเขม็งมาทันที ฮ่าๆ
ตึบ~
“คำถามแรกเป็นหมูครับ อยู่ดีกินหอยแล้วอยู่ดอยกิน?”
“หนูๆ”
“เชิญน้องครับ”
โสภายกมือขึ้นคนแรกจนเธอได้ตอบคำถาม
“อยู่ดีกินหอยอยู่ดอยกินหมี!!”
“...” ทุกคนเงียบกริบ
“ผิดครับกินหอย ฮ่าๆ ต่อไปเป็นไข่อันนี้ง่ายมากรีบยกมือให้ทัน อวยอะไรดีที่สุด”
“หนูค่ะ หนูๆๆ”
“เชิญน้องอีกรอบยกมือไวมาก”
“อวยที่ดีที่สุดคือ..อวยคมค่ะ”
“!!!!” ทุกคนตกใจจนแน่นิ่งไม่เว้นแม้แต่อาจารย์
“เจริญล่ะ วันนี้กลุ่มเราจะได้แดกข้าวไหม” กันต์กระซิบมาเฟีย
“อีโสภามึงไปเอาอวยคมจากไหนมา” ไข่เจียวรีบดึงแขนลง
“จากทวิตเตอร์”
แปะๆ ~รุ่นพี่ปรบมือสลายความเงียบ
“ผิดครับ 'อวยพร' มาต่อกับคำถามนี้เป็นปลาหมึกนะครับ ถ้าสมมตไม่มีใครตอบได้ก็จะได้กินมาม่าเท่านั้น”
“อีนมโต มึงห้ามยกมือนะให้คนอื่นในกลุ่มตอบ” ผมจับชายเสื้อมันดึงแต่มันสะบัดสะบิ้งไปมา
“คำถามต่อไป สามีไปเที่ยวกับภรรยาแต่รถหายเพราะอะไร แล้วเราต้องทำยังไงต่อ”
“อันนี้ง่ายมากหนูรู้” ฉันรีบยกมืออีกแล้วโดยที่พี่มาเฟียคอยสะกิดยิกๆ
“ครั้งนี้ตอบให้ได้นะอีเด็กบ้า”
“ต้องล็อก”
“เยส เราได้ปลาหมึกชัวร์”เสียงกันต์ดีใจ
“ล็อกคอแล้วตีเข่าผัวค่ะ ไม่แหกตาดูว่าลืมกุญแจเสียบคาไว้โจรมันเลยเอาไปได้”
“......”
ชั่วโมงต่อมา 15.00น.
“อะ สรุปได้ไข่มาสองฟอง อีฉิบหาย!!” ผมยืนตวาดลั่น เด็กในกลุ่มมีหลายสิบคนแต่ต้องปวดหัวกับมันคนเดียว ยกมือตอบอยู่ได้แต่ไม่เคยถูกสักข้อ
“เห็นอนาคตกลุ่มสดใสเลยกู ฮ่าๆ” กันต์หัวเราะ
“หนูพยายามเต็มที่แล้วนะคะหนูก็อยากกินหมูกินปลาหมึกบ้าง” ฉันก้มหน้าลงหงอยๆ
ตึก ตึก ~
“ได้ข่าวว่ากลุ่มนี้มีของน้อยสุดพี่เลยแบ่งมาให้”
“พี่สายฟ้า”
โสภาทำหน้าดีใจจนไข่เจียวถาม
“ใครวะอีโสภาหน้าอ้ปป้าซารางเฮ”
“พี่สายฟ้าคนหล่อสเปกกูเลยหล่อรวยดูภูมิฐาน”
“ยินดีที่ได้เจอกันครั้งที่สองนะครับ น้อง...” สายฟ้าตรงมาทักโสภา
“โสภาค่ะ”
“พี่ชื่อสายฟ้าเรียนปีสามนะครับ”
“แลกไลน์ไหมคะเผื่อวันไหนพี่มีงานสำคัญหนูดูโชคลาภให้พี่ได้”
“โห เล่นของด้วย ฮ่าๆๆ”
“นี่ค่ะไอดีไลน์หนู” ฉันยื่นมือถือให้ท่ามกลางเสียงซุบซิบนินทารอบข้าง แต่ฉันไม่สนใจหรอก
-มุมต้นไม้-
“ร่าน! เห็นผู้ชายโดดใส่เป็นเห็บหมาเลย” ผมจ้องมองการกระทำเด็กประสาทอยู่
“แล้วมึงจะหงุดหงิดทำไมหรืออยากได้”
“อยากได้..เอามาไว้ทำปุ๋ย”
“มึงจะปลูกต้นไม้?”
“ทำปุ๋ยรดศพมึงไง!!”
ตึก ตึก ~ มาเฟียพูดกระแทกใส่กันต์แล้วเดินออกไปด้วยท่าทีไม่สบอารมณ์จนกันต์ขมวดคิ้มบ่นตามหลัง
“แล้วมันจะหัวร้อนทำไมวะ!!”
- ผู้เขียน
