EP.3 สุดสวยสุดซวย!
876 คำ
บ้านโฉมงามกับเสือ
“หนูเบื่อป๊ากับม๊า!!!” ฉันดิ้นตะโกนโหวกเหวกอยู่บนเตียง ซึ่งไม่มีใครอยู่บ้านเพราะไปดูงานที่เมืองนอก ส่วนไข่เจียวหมาป่วยเลยมาช้ากว่ากำหนดตอนนี้โคตรเซ็งเลย
คลิก ~ โสภานอนเล่นมือถือหลายชั่วโมงจนพบกระทู้ที่น่าสนใจ
(กระทู้เด็ด)
เราชื่อฝนเลิกกับแฟนเมื่อวานแต่ดันซื้อตั๋วไปเที่ยวล่องแพด้วยกัน ขอขายถูกๆ แปดร้อยบาท หนึ่งคืนสองวันสนใจอินบ็อกมาได้เลย
“หูย ที่มีคนรีวิวว่าสวยบ้านอยู่กลางน้ำแถมมีเครื่องเล่นด้วย” ฉันเด้งตัวลุกอย่างตื่นเต้นเงินในกระเป๋ามีสามพันคงพอแหละให้คนขับรถที่บ้านไปส่ง
@ ตึกสามย่าน
แก๊ก ~ แก้วหลายใบกระทบกันเพื่อสังสรรค์ หลายเเก๊งนัดพูดคุยเช่นเคย
“หนูกวางน้อยโตเป็นสาวแล้วสวยมาก” พ่อมาเฟียชม
“ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะคุณอา” สาวน้อยเขินอาย
“ว่าแต่มาเฟียโตเป็นหนุ่มขนาดนี้มีเมียหรือยัง” พ่อกวางน้อยทัก
“มันยังโสดและสเปกมันคือหนูกวางน้อยเลยนะ”
“ผมบอกพ่อตอนไหน”
“อย่าหักหน้ากูนะไอ้มาเฟีย”
บรรยากาศแน่นิ่งทันทีเมื่อมาเฟียตอบโต้อย่างไม่สนใจ
“แล้วหน้าพี่มาเฟียไปโดนอะไรมาคะ” กวางน้อยถามเสียงหวาน
“อ๋อ..อาใช้มันมันไปเก็บค่าคุ้มครองซัดจนสลบคาที่เลย” เสียงภูมิใจของพ่อโอ้อวด
“ฝั่งนั้นเหรอคะ..ว้าวพี่มาเฟียเก่งจัง”
“เปล่า ฝั่งนี้เเหละสลบคาตีนเลย ไปโรงพยาบาลหมอมาช้ากว่าจะได้เย็บแผลเลือดหมดเป็นลิตร มึนหัวมาก”
เคว๊ยง!! ช้อนจากมือพ่อมาเฟียหล่นกระทบพื้นทันที
-หลังตึก -
ตุ้บ! ผลัวะ~ มาเฟียถูกลากมาซ้อมซ้ำ
“มึงนี่ขัดใจกูฉิบหาย! แทนที่จะเเข็งแกร่งมึงกลับทำงามไส้อีก พรุ่งนี้ต้องพาหนูกวางน้อยไปทานข้าวที่ตึกสกายบนดาดฟ้าหรู ถ้ามึงเบี้ยวอีกกูไม่เอามึงไว้แน่”
เมื่อสั่งลูกน้องซ้อมลูกชายจนหนำใจพ่อก็เดินออกไปอย่างหงุดหงิด
“กลัวที่ไหน” ผมพ่นเลือดที่กบปากลงพื้นแล้วใช้แขนป้ายที่เหลือออก
เช้าต่อมา
“ผมไม่ทราบครับนาย ตอนเช้าไปตามหาที่ห้องก็ไม่เจอมันเเล้ว” มาเฟียหายไปกันต์จึงมารายงาน
“มันไปไหนได้ไม่ไกลหรอกเพราะกูอายัดเงินในบัญชีมันทุกบาท คงเหลือติดตัวแค่ไม่กี่ร้อย แม่งเอ๊ย..ไอ้ลูกทัพพี!”
“ทรพีหรือเปล่าครับ” กันต์พูดแทรก
“แม่มันชื่อทัพพี!”
“ครับๆ”
@ ล่องแพบ้านกลางน้ำ 11.00น.
โสภาลากกระเป๋าใบใหญ่ขึ้นเรือมาถึงบ้านที่ไปซื้อตั๋วต่อจากคนในเว็บมา เธอเบื่อเลยอยากพักผ่อนก่อนจะเปิดเรียน
“เอาล่ะ..จะพักอย่างสบายใจเลย”
แกร๊ก~
“กรี๊ดดด มึง คุณ เธอ พี่ อ๊าย์ เป็นใครเนี่ย!” ฉันตาโตเบิกกว้างเมื่อเปิดประตูห้องเจอผู้ชายคนหนึ่งกำลังก้มเก็บของอยู่
“มึงเลือกเอาสักอย่างจะเรียกสรรพนามกูว่าอะไร อีสัส กรี๊ดอยู่ได้หนวกหู”
“นี่มันห้องหนูนะคะ อะ..ออกไป”
“นี่ก็ห้องกูเหมือนกัน”
“พี่มั่วหรือเปล่า”
คลิก~~ ฉันรีบกดเปิดมือถือเพื่อเข้ากระทู้นั้นจะได้ยืนยันหลักฐาน
(กระทู้เด็ด)
เราขายตั๋วได้เเล้วนะคะแต่ลืมบอกไปว่ามีสองใบและขายได้เมื่อเช้าสดๆ ขอให้ทั้งสองคนเที่ยวกันอย่างสนุกนะ ตอนนี้เรามีแฟนใหม่แล้วกำลังจองที่พักไปทะเลด้วยกันในเดือนหน้า อิอิ
“โห! มาบอกทำไมตอนนี้ สาธุขอให้เลิกกันไม่ต้องได้ไปหรอกทะเล เพี๊ยง” ฉันยกมือไหว้เหนือหัว
“มึงบ่นพึมพำอะไรเนี่ย วุ้วว.. แทนที่กูจะได้อยู่อย่างสงบดันมาเจอคนประสาทแดกอีก”
“ถ้างั้นหนูขายบัตรให้อีกใบพี่ก็อยู่คนเดียวไปเลยหนูกลับดีกว่า”
บรื้นนนน~เสียงเรือออกไป
“...” ใช่ค่ะ ที่นี่มีเรือเป็นรอบและเดินทางได้แค่ทางเรือเท่านั้น ลุงคนขับบอกว่าจะมารับหลังจากตั๋วใช้หมดคือพรุ่งนี้
ตึบ แกก ` โสภาจัดข้าวของตัวเอง ลักษณะบ้านแพเป็นไม้ทั้งหมดมีลานกินข้าวหน้าบ้านเพื่อให้ทำกิจกรรม พอเปิดประตูเข้าไปก็เป็นห้องนอนมีเตียงไม้เป็นเตียงสองชั้นและตู้เสื้อผ้าด้านข้าง ส่วนห้องน้ำแยกออกมาอยู่ข้างนอก
“หนูชื่อโสภานะคะอายุสิบแปดย่างสิบเก้า แต่ถ้าไม่ติดจะเรียกว่าสุดสวยก็ได้ค่ะ อิอิ” ฉันแนะนำตัว ผู้ชายอะไรใบหน้ามีแต่แผลสายตาดูดุดันแต่ยอมรับว่าหล่อใช้ได้
“กูมาเฟีย”
“ว้ายยยย อย่ายิงหนูนะคะ”
“ถุ้ย! กูชื่อมาเฟียอายุยี่สิบเอ็ด ไม่อยากรู้จักแม่งละอีห่า”
“โอ๊ย หนูล้อเล่นค่ะ ฮ่าๆ”
“เวรกรรมอะไรของกูเนี่ยหนีความซวยมาเจอสุดซวย!” ผมจ้องมองหน้ามัน ผู้หญิงอะไรแต่งหน้าเหมือนละครลิงเปลือกตาสีเข้มลิปสติกสีแดงแต่นมคือใหญ่บึ้มมาก เผลอๆ ใหญ่กว่าหัวผมอีก! มันเป็นเนื้องอกหรือเปล่าวะ
- ผู้เขียน
