สถานีตำรวจ
“โอ๊ย!กูจะบ้าตายกลางดึกต้องตื่นมาโรงพักควรย้ายบ้านมาใกล้สน.เลยไหม” โฉมงามโวยวาย
“ไม่ห่วงเรื่องมาประกันตัวนะห่วงเร่องคดีอนาจารในที่สาธารณะนี่แหละ!” เสือพูดขึ้นตามมาด้วยป๊อกแปด
“แล้วก็ไม่เรียกไอ้ป๊อกเบิ้ลหรือไอ้ป๊อกเก้าเนาะทำไมผมต้องแบกมันเนี่ยตัวก็หนักนมก็หนัก”
ทั้งหมดพูดบ่นอย่างหงุดหงิดในขณะที่ป๊อกแปดหอบหิ้วโสภาที่เมาไม่ได้สติก่อนที่มาเฟียจะเดินเข้ามายกมือไหว้
“สวัสดีครับคือผมพยายามห้ามโสภาแล้วแต่เอาไม่อยู่”
“น้ารู้เพราะลูกแต่ละตัวสันดานเหมือนพ่อมัน!สร้างแต่ความฉิบหาย ไว้เจอกันใหม่นะ” โฉมงามบอกลามาเฟียเดินตรงดิ่งไปขึ้นรถ
“เดี๋ยวอีโฉมเหมือนมึงมากกว่าเมาแล้วเรื้อน!” เสือตะโกนตามหลัง
หลังจากนั้นทุกคนแยกย้ายกันกลับบ้านจนกระทั่งเช้า
บ้านโฉมงามกับเสือ
ตึก ตึก ตึก
ฝีเท้าก้าวลงบันไดมาช้าๆ โสภาที่ตื่นนอนเดินมาถึงโต๊ะทานอาหารก็ยิ้มหน้าเจือน
“ตื่นแล้วเหรอคุณลูกเทวดา” เสือเอ่ย
