หลายวันต่อมา
บรื้นนน~ รถตู้เล่นท่าเทียบจอดก่อนจะลากใครบางคนขึ้นไป
“ว้าย!ปะ ปล่อยนะ”
เสียงร้องโวยวายดังลั่นและพยายามดิ้นจากการถูกมัดมือเท้า
“โสภาชื่อเพราะเหมาะกับหน้าตาดี” ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น
“พวกแกเป็นใครแล้วจับตัวฉันไว้ทำไม”
“เราจะไม่ทำร้ายเธอถ้าหากทำตามคำสั่ง”
“อย่าทำฉันเลยจะเรียกค่าไถ่กี่บาทก็ได้แต่อย่าฆ่าฉันนะ ฮื้อ”
ฟุ๊บ!
ยาถูกโปะจนโสภาสลบแน่นิ่งหลังจากนั้นหลายชั่วโมงต่อมา
กระท่อมในหุบเขา
“อะ โอยยย” ฉันปวดหัวเหมือนก้อนหินทับพยายามเพ่งตามองไปรอบข้างเจอกระท่อมทึบหนา
“กว่าจะฟื้น” ชายฉกรรจ์คนหนึ่งเดินเข้ามา
“ที่นี่ที่ไหนคะ”
“ถามเป็นละคนไทยเลย”
“เอ้า..แล้วให้ถามอะไรพี่สบายดีหรือเปล่างี้”
“สบายดี อีนี่!”
หมั๊บ!! ว้าย
แขนเล็กโสภาถูกลากกระชากออกไปอีกห้องที่มีเก้าอี้และโต๊ะเก่าพร้อมหลอดไฟสีส้มและผู้ชายอีกสามคนยืนอยู่
“จัดการส่งสารเลย” หัวหน้าออกคำสั่งกล้องถูกลากมาวางตรงหน้าโ
