กระท่อมในหุบเขา
ทังหมดหลับใหลนอนกองที่พื้นโสภาสะดุ้งตื่นเพราะฝนตกหนัก
ซ่าาา~~
“ฮื้อ ป๊าม๊าหนูกลัว ฮึก” ฉันนั่งร้องไห้ในมุมมืดแม้จะพยายามเข้มแข็งแต่ก็มีมุมอ่อนแอตอนนี้พี่มาเฟียจะรู้เรื่องหรือยังเขาจะเป็นห่วงเราไหม..
คำถามมากมายวกวนในหัวจนเธอผล็อยหลับไปกระทั่งเช้า
“มันส่งมาหรือยังคลิปที่นายสั่ง” หัวหน้าถามลูกน้อง
“ยังครับลูกพี่สงสัยเช้าอยู่มันคงจัดกันไม่ตื่น”
“ถ้าเที่ยงวันมันไม่โผล่มามึงเอานมปลอมถ่ายส่งไปให้มันดูว่าเราเฉือนนมอีนี่ทิ้งแล้วข้างหนึ่ง”
“ครับ”
ริมพุ่มหญ้า
“นั่นแหละรถพวกมัน” ป๊อกเบิ้ลจ้องมอง
“แล้วกว่าจะเดินมาถึงโคตรลึกไม่รู้กี่กิโลสัญญานมือถือไม่มีพวกมันคงใช้ตัวรับสัญญานเชื่อมเอา” ป๊อกแปดพูดแทรกทั้งหมดหลบอยู่ในดงป่าใกล้กระท่อมป๊อกเก้าใช้เวลาเพียงครู่จึงบอกแผน
“กูมีแผนแต่เสี่ยงหน่อยให้คนหนึ่งไปเคาะเป็นตัวล่ออีกคนพุ่งไปฟาดอีกคนรอช่วย ส่วนไอ้มาเฟียอ้อมไปหาโสภาแล้วพาหนีเลย
