“มึงต้องการคำตอบแบบไหน”
“ตามความรู้สึกของพี่”
“แล้วมึงละ..ชอบไอ้สายฟ้าหรือยัง”
“แต่หนูถามพี่ก่อนตอบมา!”
“มึงก็ตอบกูสิถ้าไม่ได้ชอบง่ายๆ แค่นี้”
“แล้วแค่ตอบว่ารักเขาหรือไม่รักมันยากมากเหรอ”
หมั๊บ! จ๊วบฟฟ!
มาเฟียจับปลายคางเรียวโสภาที่นั่งอยู่เเหงนขึ้นก่อนจะโน้มตัวลงประกบริมฝีปากแน่น
“กูไม่ได้รักมันจบไหม”
“หนูก็ไม่ได้ชอบพี่สายฟ้านะ ตะ..ตอนนี้ยัง”
“หมายควายว่าไง!!แปลว่าในอนาคตก็ไม่แน่เหรอ”
“หมายความหรือเปล่าคะ”
“กูไม่ตลกนะโสภามึงห้ามชอบมันและห้ามชอบใครทั้งนั้น!”
“ทำไมล่ะ..ทำไมหนูถึงชอบคนอื่นไม่ได้”
“ก็มึงมีกูแล้วมึงจะชอบคนอื่นหาพ่อมึงเหรอ!!”
“ไม่หา!เพราะพ่อหนูอยู่บ้านค่ะ”
“ดีมาก อีสัส! ไม่คุยแม่งละเสียเวลาฉิบหาย”
ฟุ๊บ แกว่ก! ด๊วบ
“อ๊าาส์ หนูเจ็บ อ๊ะะะ”
มาเฟียผลักโสภาจนล้มนอนราบเขากระชากเสื้อบางของเธอจนขาดรุ่งริ่งแล้วตะปบดูดยอดเต้าที่ชูเด้งออกมา โสภาดิ้นครางเพราะโดนขยำแรงเก
