“เชี่ยกูตกใจหมด”
มาเฟียถอนหายใจเพราะป๊อกแปดละเมอนั่งหลับตาก่อนจะฟุบหลับลงที่เดิม
“เห็นไหมหนูบอกแล้วว่าห้ามทำ” ฉันตวาดเบาใส่พี่มาเฟีย
“แต่มึงก็เสียวมากไม่ใช่เหรอ”
“หยุดพูดนะคะถ้าพี่ไม่กลับไปนอนหนูจะแก้ผ้าเต้นหัวเรือเดี๋ยวนี้เลย”
“มึงขู่กูเหรอ”
“หรือจะลอง”
“เอ่อ!กูไปนอนก็ได้ ฮ่าๆ”
หลังจากสถานการณ์เข้าสู่สภาวะปกติจนกระทั่งเช้ามีเรือชาวประมงเเล่นผ่านมาทุกคนจึงขออาศัยขึ้นฝั่งเพื่อหาทางกลับ
เกาะทองแดง
“พวกผมต้องขอบคุณมากนะครับที่ให้อาศัยบ้านท้ายเกาะ” ป๊อกแปดพูดคุยกับผู้ใหญ่บ้าน
“ไม่เป็นไรเราเองเป็นเกาะเล็ก มีแขกมาเยี่ยมก็ดีใจแม้จะหลงทางมา ฮ่าๆๆ”
“สรุปพวกผมต้องอยู่อีกสองวันเพราะนำเรือกลับฝั่งใหญ่ไม่ได้ใช่ไหม”
“ใช่ ที่นี่มีตลาดชาวบ้านติดท่าของถูกมากเงินหลายพันซื้ออยู่ได้สบาย”
ทุกคนร่ำลาพร้อมเดินไปยังที่พักท้ายสวนยาง เกาะเล็กแต่มีคนอาศัยหลายพันคนมีทะเลล้อมรอบสวยงาม
บ้านพัก
“แล้วเสื
