เช้าต่อมา
มาเฟียกับโสภานั่งดูชาวบ้านคัดแยกปลาสองเเฝดตรงดิ่งมาหา
“ไอ้มาเฟียกูมีอะไรให้มึงทำ” ป๊อกเท้าเอวมอง
“แล้วทำไมผมจะต้องทำด้วย” ท่าทางดูมีแผนแต่ผมไม่กลัว
“ถ้ามึงทำได้กูจะยอมให้คบกับโสภา”
“......”
สวน
“มึงต้องปีนเก็บมะพร้าวให้ได้ห้าลูกภายใน20นาทีคือชนะ” ป๊อกเก้าอธิบาย
“แค่นั้นเหรอ” ผมถามกลับ
“ใช่ก็แค่นั้นง่ายๆ”
“แล้วถ้าผมแพ้”
“เลิกคุยกับโสภาเด็ดขาด”
สายตาทุกคนจับจ้องที่มาเฟียโสภาเริ่มเป็นกังวล
“ตกลง”
สึบ!สึบ!
มาเฟียใช้เชือกผูกเอวและตะขอเกี่ยวเพื่อปีนขึ้นที่สุดในขณะที่ทุกคนยืนลุ้น
“ไอ้ป๊อกเก้ามึงมีแผนอะไร” ป๊อกแปดกระซิบกระซาบ
“เดี๋ยวมึงคอยดูก็แล้วกันรอมันเก็บได้สักลูกค่อยจัดการไม่งั้นจะน่าสงสัย”
“เยสเข้ มึงรอบคอบ”
ทั้งสองแฝดคุยกันมองตามมาเฟียที่ปีนถึงปลายยอดกำลังจัดการลูกมะพร้าว
ตุ้บ!
ลูกมะพร้าวลูกแรกถูกโยนลงมาเสียงดัง โสภายิ้มดีใจคอยเชียร์อยู่
ปัก! เชี่ยยยย~~ตึ๊ก
