ร่างเล็กถึงกับนิ่ง ลมหายใจขาดช่วงกับคำถามของคนด้านบน เธอกำลังคิดว่าที่ล่าเอ่ยออกมานั้นหมายถึงอะไร และมันคงเป็นเรื่องแปลกหากเขายอมลงแข่ง เพียงเพราะคำพูดของเธอคนเดียว
“ทำไมคะ” ผ่านไปครู่หนึ่ง เจียร์ตัดสินใจถามด้วยความงุนงง
“ก็แค่เลือกมาสักอย่าง”
คำตอบของล่าชวนให้บรรยากาศรอบตัวกลับไปตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ชัดเจนว่าเขายอมกลับมาแข่งจริงๆ ตอนนี้เจียร์เริ่มมั่นใจกับสิ่งที่กำลังสงสัยแล้ว
“รถค่ะ อยากขับไปมหาวิทยาลัย” เสียงหวานเอ่ยตอบแผ่วเบา ปลายนิ้วสวยค่อยๆ ลากไล้บนท่อนแทนที่ค้ำยันระหว่างลำตัว
“ขับเป็น?” คนด้านบนตั้งคำถามเสียงเรียบแฝงไปด้วยความแปลกใจ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเธอขับรถเป็น เพราะที่ผ่านมาไม่เคยให้ความสนใจเรื่องอื่นนอกจากกิจกรรมบนเตียง
“พี่ล่าก็สอนเจียร์ขับสิคะ”
คนด้านบนหัวเราะในลำคอเบาๆ จากนั้นก็ขยับใบหน้ามากระซิบพูดข้างใบหูอีกครั้ง “…ฉันคงสอนเธอเข้าเกียร์ทั้งวัน”
ล่ายิ้มจางๆ ก่อ
