อชิพยักหน้า แล้วหันไปมองมิลินที่ยืนเงียบอยู่ข้างๆ
“เหนื่อยไหม”
เขาเอ่ยถามเมื่อเห็นเธอเงียบผิดปกติ
“ไม่ค่ะ...”
มิลินเงยหน้าขึ้นตอบเขาทันที แต่แววตาของเธอมันดูอ่อนล้าเต็มทน
เมื่อผ่านจุดตรวจสัมภาระ พวกเขานั่งรอเรียกขึ้นเครื่องที่เก้าอี้แถวริมกระจก ภายนอก เครื่องบินลำสีขาวของสายการบิน Bangkok กำลังเทียบท่า เตรียมพร้อมสำหรับเที่ยวบินสู่สุวรรณภูมิ
ใช้เวลา 1 ชั่วโมง 20 นาทีบนเครื่องบิน ทั้งแปดคนก็มาถึงกรุงเทพฯ รถตู้หรูสีดำจอดรออยู่หน้าทางออกสนามบินอย่างพอดิบพอดี
บนรถหรูสีดำ ระหว่างทางออกจากสนามบินสุวรรณภูมิ
ราเมธจัดการเก็บสัมภาระใส่ท้ายรถ ก่อนที่อชิและมิลินจะก้าวขึ้นไปนั่งด้านหลัง ส่วนลูกน้องอีกห้าคนแยกไปขึ้นรถอีกคันที่ตามมา
เสียงปิดประตูเงียบสนิท ก่อนที่รถจะเคลื่อนตัวออกอย่างนุ่มนวล
อชิเอ่ยขึ้นเรียบๆ โดยไม่ได้หันมามองเธอ
“กลับคอนโด”
มิลินหันมาหาเขาทันทีด้วยความแปลกใจ
“พี่ไม่ไปส่งฉั
